‘De Club van Tien Miljoen’
met haar voorzitter Paul Gerbrands wil nadrukkelijk verschoond blijven van het
stempel van racisme. In haar statuten en in vrijwel al haar artikelen neemt
zij bij voorbaat nadrukkelijk afstand tot dit etiket. De krampachtigheid
hiertegenover straalt er bij deze club vanaf, zozeer heeft het kwaadaardige
demoniseringsvirus haar in de tang. Wel worden in haar geschriften
immigratielobby’s, belangenkongsies, partijen en personen tot zelfs kerken
toe aangeklaagd die door hun verkeerde optreden geleid hebben tot de
overbevolking van Nederland. Maar ondertussen schikt de club zich toch maar
gedwee en netjes naar de door diezelfde groepen gestelde taboes, naar de
politieke correctheid met haar morele monopolie in het openbare debat die op
straffe van verguizing niet overtreden mag worden.
Natuurlijk
begrijpen we deze houding wel.
Tot voor kort, tot Fortuyn gesteund door enige vermogende lieden, het aandurfde deze benarde moraliteitsdwang aan de kaak te stellen en anderen hem daarin volgden, trad vrijwel meteen sociale uitsluiting in bij zelfs maar een poging tot doorbreken van de taboes. Ook Fortuyn trof dit aanvankelijke lot, maar hij kon er - dankzij de plotseling opduikende steun in sommige media - maling aan hebben. Hoezeer ook hij gedoodverfd werd als extreem-rechts, het raakte hem ineens niet meer terwijl eerder anderen - om zelfs minder boude uitspraken - tot de grond toe werden afgebrand. Je kunt misschien zeggen: de tijd was er eindelijk rijp voor dat de zaken besproken konden worden en dat deze niet omfloerst, maar openhartig gezegd mochten worden. Het vrije woord mocht er zijn; even !
De
club heeft stug volhard in haar verdedigende houding. Van haar burelen
verschijnen regelmatig goede publicaties over de overbevolking en alles wat
ermee samenhangt, maar het bochtenwerk om toch vooral niets slechts over de
immigranten zelf naar voren te brengen is wonderlijk en het stoort hevig als
dit overgaat in het vrijpleiten van enige schuld of verantwoordelijkheid
van de immigranten zelf voor de ontstane rampzalige staat waarin Nederland
zich thans bevindt.
Een
voorbeeld is een op zich goed geschrift als “Volledige bezetting” uit mei
2000, dus van vóór Fortuyn’s opgang, waarvan de titel bij oppervlakkige
lezing toch mag verwijzen naar de Duitse bezetting.(1). Het stuk blinkt uit in
de nederig ‘correcte’ houding die ik boven beschreef. Bij nadere lezing
blijkt met het woord ‘bezetting’ de bezettingsgraad (bevolkingsdichtheid)
van ons land te worden bedoeld, hoewel ik blijf twijfelen of het woord niet
zonder die bijbedoeling gekozen is. In het artikel zijn redenen te over voor
deze veronderstelling te vinden. ‘Volledige bezetting’ of het ook gebezigde
‘overbezetting’ slaat neutraliter op de overbevolktheid die dit land
deelachtig geworden is door de massieve immigratie sinds het begin van de
jaren zeventig tot op heden. In de brochure wordt dit proces van sterke
bevolkingsaanwas
uitvoerig beschreven, waarbij ook de motieven van de asielmigratie van de
laatste vijftien jaar ter sprake komen.
In
de aanhef van het stuk valt meteen de angst op om voor extreem-rechts
versleten te worden. De stichting wil, vrij vertaald, “een beter leven
voor alle legale inwoners van Nederland”. Maar tegelijk streeft ze
ernaar de bevolking terug te brengen tot een aantal van 10 miljoen inwoners.
Ze is zich bewust hiermee te stuiten op het politieke taboe, ‘mijnenveld’
dat rust op het thema ‘overbevolking’ en hekelt deze ban, zonder overigens
in te gaan op de gekunstelde achtergrond van het taboe zelf en op de
sociaal-politieke redenen om dit taboe te hanteren als methode bij uitstek om
politiek andersdenkenden het zwijgen op te leggen. Wel wordt dit laatste
aangevoeld, want prompt komt het verweer van de club: “Iedere legale
inwoner van Nederland hoort er gewoon bij”, ongeacht “de grote
verscheidenheid
aan afkomst, huidskleur, godsdienst, cultuur en taal”. Reden: de club
wil vooral niet ‘discrimineren’ en is “tegen racisme”.
Onderwijl
maakt de stichting zich blijkens dezelfde brochure wel degelijk zorgen
over de onevenredig forse toename van de allochtone bevolkingsgroepen en
de gevolgen. Gemeld wordt de gemiddeld grote gezinsomvang bij de
immigrantenpopulaties.
Nooit hebben die van geboortebeperking gehoord ! De groei der allochtonen
wordt uitstekend toegelicht met statistieken. Ook wordt gemeld dat de Nederlandse
nationaliteit wel erg makkelijk verkregen wordt, zonder dat gebleken is van
enige bereidheid tot integratie, “zelfs een strafblad is geen probleem”,
en rond 460.000 ‘medelanders’ kunnen geen praatje in het nederlands
maken. Maar de naturalisatie verloopt in rap tempo: jaarlijks rond 48.000. In
de brochure wordt – zij het terloops – ook gewezen op het in
1999 begonnen vertrekoverschot van autochtone Nederlanders, vooral hoger
opgeleide technici en boeren. Zonder een drastische bijstelling van het
bevolkingsbeleid
wordt - aldus het vertoog - afgestevend op “een Nederland dat
permanent multi-cultureel, multi-religieus en bovendien erg vol zal zijn”.
Met zo’n overbevolkt, multi-etnisch land “valt te vrezen dat we
toekomstige conflicthaarden aan het opbouwen zijn”. “De
geschiedenis is vol van rellen en opstanden die op deze manier ontstonden.”
Na deze bezorgde uiteenzetting volgt in de brochuretekst dan als klap op de vuurpijl: "Bij het aanwijzen van schuldigen aan deze catastrofale gang van zaken moeten wij één categorie nadrukkelijk vrijwaren, namelijk de immigranten zelf. Hen treft geen blaam”. Nee, “Zij maken alleen maar gebruik van de gelegenheid”.
Zouden
die immigranten echt zo onnozel en argeloos zijn ?, of wreekt zich hier het
bochtenwerk van De Club van Tien Miljoen die - bijna uit de bocht
gevlogen - zich nog net bijtijds bezint dat ze het incorrecte pad
op neigt te gaan, en deze zinnen nodig heeft om van haar ‘onschuld’ te
getuigen. Ja, ze bestaat het zelfs om bij het aanwijzen van de ware schuldigen
niet slechts de Nederlandse regering en gekozen volksvertegenwoordigers aan
te wijzen, maar de gehele Nederlandse samenleving !! Even gewoon vergeten
hoe Nederlanders die wel voor een leefbaar land opkwamen, al dan niet
behorend bij politieke tegenbewegingen, de afgelopen tientallen jaren
figuurlijk en soms letterlijk de goot ingetrapt zijn ? Zelf is ze daar toch
buitengewoon angstig voor ?
En
zou de club nu, enkele jaren later, nog zo weinig achterdocht hebben over de
onschuld der geïmmigreerde landgenoten, nu na de voorvallen van de laatste
jaren met het optreden van types als El Moumny, de aanslag van 11 september
2001 en de AEL-beweging met haar eisenpakket ? Deze laatste streeft
volgens haar uitgebrachte programma en filosofie onomwonden naar grote
machtsverwerving in onze Lage Landen ten dienste van de islam en de
arabische natie.(2,3). In de grotere steden bezitten de allochtonen
demografisch
straks de meerderheid en praktisch beheersen zij grote wijken rond de
stadscentra; ze hebben die steden als het ware in de klem, de weg naar
bezetting ligt open. Dacht de bedenker van de titel “Een volledige
bezetting”
soms - vooruitkijkende - toch hieraan ? Doen ze bij de
club soms aan een spelletje, wie veinst over vermeende onschuld het meest ?
Natuurlijk
treft de gevestigde elite wel de meeste blaam, maar daardoor gaan de
immigranten niet zondermeer vrijuit. Zelf stipt de club warempel aan dat er
miljoenen jonge Marokkanen en Turken staan te popelen om naar Europa te
vertrekken; die zijn bestwel goed op de hoogte van hoe de gewone Europeaan
tegenover immigratie staat, welke dreiging ervan uitgaat. Maar ook vroeger was
dit alom bekend. Beide, immigranten en gezag hadden en hebben duidelijk lak
aan de hoge financiële kosten en de sociale, fysieke, economische en
culturele lasten voor de autochtone bevolking van Nederland die de
voortdurende
invasies, hen van hogerhand opgelegd, maar in lijdzaamheid over zich heen
moeten laten gaan.
Voor
het al eeuwen hier verblijvende volk wordt in de brochure als kwalijk gevolg
van de massale immigratie met nadruk genoemd het duurgemaakte wonen door
uitbuiten van veroorzaakte schaarste, en terecht worden aan de invloedrijke
pressiegroepen “ideologische bijziendheid en zakelijk eigen belang”
verweten. De door de schrijver(s) nog in de toekomst geplaatste -,
waarschijnlijk geachte algemene “achteruitgang van de materiële en
de immateriële levensomstandigheden van de bewoners van ons land”
vindt voor veel huishoudens alreeds plaats.
Gaande
naar het slot van het vertoog gebeurt er iets wonderlijks. Om immigratie te
kunnen weigeren wordt door de club een beroep gedaan op het ‘zelfbeschikkingsrecht
van volkeren’, “dat zij zelf mogen uitmaken of er vluchtelingen komen
en welke. Tot voor kort werd een dergelijke redenering in Nederland en
overal elders als heel acceptabel beschouwd. Het taboe van tegenwoordig is,
dat dit niet meer hardop mag worden gezegd.” Weet de club van 10 miljoen
dan niet dat deze redenering een etnocentrische, volksnationale redenering
is en dus door de heersende elite verafschuwd wordt en daarom tot taboe
verklaard is, liefst verboden wordt ?? Blijkbaar niet, want ze doet er
nog een schepje bovenop. “Het recht van vrije immigratie is de ontkenning
van het recht van volkeren op een eigen plek. Elk volk heeft de plicht om goed
om te gaan met het eigen grondgebied en leefmilieu.” Het woord
‘land’ wordt net vermeden, maar toch: alhier staat deze rechtsopvatting
die naar strekking zo gehaald kan zijn uit onze oudfrankische Lex Salica.
Besproken
brochure en verwijzingen:
1.
Stichting
De Club van Tien Miljoen “Een volledige bezetting, Nederland en
immigratie”, 1 mei 2000
2.
AEL
“Visie en Filosofie”, 30 mei 2003
3.
AEL “De
islamitische en nationale ideologie van de AEL”, 8 juni 2003, zie over
de AEL de webstek www.ael.nl
terug naar Heemland 27, Ten geleide
terug naar Heemland
Hoofdbladzijde
naar Heemland 27, Beschouwingen: Profiteren van het populisme