HEEMLAND 17

 

SCHIJNHEILIGE MULTICULTURELEN

Wat opvallend is in de hele discussie rondom de multiculturele samenleving is de levenswijze van vele van de voorstanders. Wat ik daarmee bedoel is dat er grote groepen in Nederland zijn die met de mond de multiculturele samenleving aanhangen, maar in het dagelijkse leven er alles aan doen om de nadelige gevolgen daarvan te vermijden. Vanuit lelieblanke wijken, ver van de multiculturele ellende vandaan propageren zij hun ideeën. Zelf in het dagelijks leven verstoken van de ellende die dat meebrengt, manen zij ieder die anders denkt, tot de orde. De schijnheiligheid is soms ten hemel schreiend.

Ook onze autoriteiten kunnen er af en toe wat van. Zo waakzaam als zij zijn op herlevend fascisme en rechts extremisme, zo coulant zijn zij tegenover welke uiting dan ook van allochtonen.
Deze schijnheiligheid en dit meten met twee maten wil ik in dit artikel eens aan de kaak stellen. En dat wil ik dit keer eens niet doen met een traditioneel artikel. Nee, het enige wat ik wil doen, is gewoon een aantal zaken beschrijven die in Nederland recentelijk hebben plaats gevonden. Eigenlijk wil ik dit zonder veel commentaar doen. De feiten spreken voor zichzelf.

Ontoelaatbaar gedrag van autoriteiten

In Schoonhoven en omgeving is een groep Marokkanen die welbewust vriendschap zoekt met Nederlandse meisjes. Deze worden met vriendschap en cadeautjes ingepalmd. Maar na verloop van tijd worden deze meisjes onder grote druk gezet en uiteindelijk belanden ze in de prostitutie om voor de Marokkanen geld te verdienen. "Lover Boys" worden dit soort jongens genoemd. Voor Schoonhoven en omgeving schat de politie dat 25 meisjes al op deze wijze tot prostitutie zijn gedwongen. (Overigens is dit een verschijnsel dat in het hele land bij allochtone jongens speelt.)

In dit artikel gaat het mij om de reactie van de autoriteiten. De burgemeester van Schoonhoven, mevrouw Wassenberg-Welp verklaarde in een krantenartikel dat ze al geruime tijd hiervan wist. Maar ze had heel bewust in het openbaar geen verklaring hierover willen afleggen of een waarschuwing willen geven. Want, zo zei ze, ze wilde niet dat elke Marokkaan die met een Nederlands meisje liep, met argwaan zou worden bekeken. Er waren immers ook normale relaties tussen Marokkaanse jongens en Nederlandse meisjes. En bovendien, zo verklaarde ze, zou een officiële verklaring hierover afbreuk doen aan de multiculturele samenleving, die ‘we met zijn allen toch zo graag willen’.
Als je dit goed op je in laat werken, dan kun je niet anders dan met zekere weerzin hierop reageren. Je kan toch niet anders concluderen dan dat –met medeweten van de burgemeester van Schoonhoven – 25 meisjes nu onvrijwillig in e prostitutie zitten. In 25 Nederlandse gezinnen is met medeweten van de burgemeester onnoemlijk veel leed veroorzaakt. Ik kan me voorstellen dat in deze gezinnen het vertrouwen in de Nederlandse autoriteiten tot het nulpunt gedaald is. Ook bij mij, zelf vader van drie dochters, veroorzaken dit soort berichten een afnemend vertrouwen in welke Nederlandse autoriteit dan ook, inclusief de politie.

Maar het kan nog erger. In Gouda, overigens vlak bij Schoonhoven gelegen, is veel overlast van groepen Marokkanen. Met name in de wijk de Korte Akkeren. In oktober van het afgelopen jaar werd een Nederlander die om 5 uur ’s nachts (!) klaagde over de herrie die deze jongelui veroorzaakten, zodanig mishandeld dat hij voor dood op straat lag. Slechts een spoedoperatie kon zijn leven redden. Het gaat om een groep Marokkanen die een waar schrikbewind over deze wijk voerde, allen met naam en toenaam bekend bij de politie. De vriendin van het slachtoffer moest onderduiken uit angst voor represailles. Dat geeft wel aan om wat voor types het gaat en hoe de sfeer in de wijk is. Maar ook hier wil ik me concentreren op de reactie van de autoriteiten.
De dadergroep was bekend bij de politie. Maar toch werd in deze zaak nieand gearresteerd. Sterker nog, twee maanden later wiel op een straat in deze wijk een straatprijs van de postcodeloterij. Het televisieteam dat verslag kwam maken van de uitreiking, werd dusdanig geïntimideerd door een groep jongeren dat ze de prijs in een andere wijk (waar de winnaars dus helemaal niet woonden!) hebben uitgereikt. En raadt het, de daders waren weer (dezelfde) Marokkanen.
Eindelijk, bijna drie maanden (!) na de zware mishandeling, kwam het bericht dat de daders zichzelf hadden aangegeven bij de politie. De politie had allang kennis van de identiteit van de dader, maar had geweigerd deze te arresteren. Verder citeer ik letterlijk het krantenbericht, dat spreekt namelijk voor zich:

‘De daders konden zich vrijwillig aangeven’

Gouda: Een 23-jarige Gouwenaar is gisterochtend aangehouden in verband met de mishandeling van zijn 30-jarige plaatsgenoot E. Gerard in de wijk Korte Akkeren in oktober. De verdachte wordt poging tot doodslag of zware mishandeling ten laste gelegd. De politie sluit meer aanhoudingen niet uit. Met slachtoffer werd in de nacht van 8 op 9 oktober op het plein van de voormalige Jan Ligthartschool, valkbij zijn woning, door een groep Marokkaanse jongeren ernstig mishandeld. Dat gebeurde nadat hij zich tegen de jongeren had beklaagd over geluidsoverlast. Hij werd met zwaar hoofdletsel naar het Westeinde Ziekenhuis overgebracht, waar zijn leven na een operatie ternauwernood kon worden gered. De man is inmiddels weer thuis. Geregeld klaagden omwonenden over een vaste kern hangjongeren op het schoolplein. De groep zou volgens de bewoners de wijk terroriseren. Na het incident namen de politie en de gemeente maatregelen, waarna de rust volgens de politie terugkeerde. Zo kwamen er binnen enkele dagen extra activiteiten in buurthuis de Spoel. Het politieonderzoek stond lange tijd ter discussie. Bij de politie, de Marokkaanse gemeenschap en het wijkteam waren de daders al snel na de geweldpleging bekend, zo vernemen vertegenwoordigers van de politieke partijen uit verschillende bronnen. De politie zou in samenspraak met het moskeebestuur en de wijkorganisatie de daders de tijd hebben gegeven zich vrijwillig aan te melden. Dit om een goed gebaar te maken ter verbetering van de slechte naam van de Marokkaanse gemeenschap en om verdere onrust te voorkomen.

Tot zover het krantenartikel over deze zaak. Ik kan me voorstellen dat de bewoners van Korte Akkeren elk vertrouwen in de Goudse autoriteiten verloren hebben. Een voorbeeld van hoe onze autoriteiten schaamteloos de belangen van onze medeburgers negeren en criminele allochtonen geen haarbreed in de weg leggen. Een echt ongelooflijk staaltje van ruggegraatloosheid.
Overigens zijn de laatste berichten uit deze wijk dat de bewoners om een avondklok hebben gevraagd. De terreur van de Marokkaanse jongeren gaat namelijk maar door. Deze Goudse wijk, De Korte Akkeren zal mede door het beleid van de autoriteiten binnen afzienbare tijd veranderen in een Marokkaanse getto.

Schijnheiligheid van de multiculturele voorstanders

Waren de twee bovenstaande gevallen voorbeelden van ontoelaatbaar gedrag van autoriteiten, de twee onderstaande gevallen onderstrepen het schijnheilige gedrag van de voorstanders van de multiculturele samenleving.
Van alle partijen in het parlement heeft D66 zich, vreemd genoeg, vaak het hardst als bestrijder van extreemrechts geprofileerd. Veel voorstellen om het nationalistische partijen moeilijk te maken bij verkiezingen, kwamen (en komen) uit de koker van deze partij. Nu is D66, waarschijnlijk meer dan andere partijen, een partij van mensen met goede banen, hog opgeleid en wonend in goede buurten. Een partij van mensen met, zoals Hans Wiegel ooit zei "iets te weinig tegenwind in het leven." En in zo’n partij getuigt het waarschijnlijk van goede smaak om af te geven op bekrompen, rechtse, nationalistische Nederlanders. Maar soms dringt de waarheid ook tot hen door.

Mevrouw Schimmel, prominent tweede kamerlid van deze partij, liet een huis bouwen. Toen de oplevering langer op zich liet wachten en ze tijdelijk onderdak zocht, besloot ze een tijdje in een multiculturele wijk, in dit geval de Bijlmer, te gaan wonen en daar een dagboek van bij te houden. Om een lang verhaal kort te maken. na hele korte tijd, ik geloof een week, was ze al beroofd en durfde ze niet meer in haar eigen flat te slapen. Ze zocht onderdak elders. Maar omdat ze zich niet wilde laten kennen, ging ze uiteindelijk toch weer in de Bijlmer slapen. Alleen nam ze elke keer de taxi en liet ze zich door de chauffeur naar de voordeur begeleiden. En op deze manier heeft ze uiteindelijk de afgesproken tijd, naar ik meen vier weken, in de Bijlmer doorgebracht.
Ik heb mevrouw Schimmel daar nog eens een brief over geschreven, of ze nu genezen was van haar multiculturele ideaal. En u snapt wel dat daar nooit serieus antwoord op is gekomen. Maar de teneur van het verhaal is eigenlijk ongelooflijk: een prominent lid van een partij die de multiculturele samenleving voorstaat, is zelfs niet in staat daar zelf enige weken in door te brengen. Schijnheiligheid met een hoofdletter S.

Het laatste voorbeeld wat ik wil geven, gaat over Groen Links. En ik wil het dit keer hebben over de fractievoorzitter Paul Rosenmöller. Hoewel ik het meestal oneens ben met Paul, had hij toch mijn respect. Paul Rosenmöller woonde namelijk in hartje Rotterdam, in de supermulticulturele wijk Delfshaven. Iemand met ideeën waar ik het niet mee eens ben, maar hij leefde in ieder geval naar zijn overtuigingen. Tot ik laatst het volgende bericht kreeg. Paul Rosenmöller is verhuisd naar ..... het ongeveer meest blanke stukje Nederland, de superdure Utrechtse Heuvelrug. Paul is namelijk hertrouwd en heeft jonge kinderen. Ja, en om die nou op een zwarte Delfshavense school te doen..., kunnen veroorloven, maar doe. Maar nooit zal onze populaire Paul een door kritische journalisten hierop worden doorgevraagd.

Ik heb zomaar eens vier voorbeelden genomen waaruit de mentaliteit van onze huidige elite blijkt. En deze voorbeelden zijn nog met talloze andere aan te vullen. Zelf krijg ik mede daardoor een zekere weerzin van de politiek en, gezien de lage opkomstcijfers bij de verkiezingen, ben ik niet de enige. Maar om de een of andere reden ontstaat er binnen de politiek of de journalistiek nooit echte commotie over dit soort zaken. Nee, men richt zich liever op Pim Fortuyn of – in het buitenland – Jörg Haider. Ik wil hier verder weinig meer over schrijven, de voorbeelden spreken voor zich. Wel wil ik de lezers oproepen dat, als er zich in hun eigen omgeving gevallen als bovenstaande voordoen, zij die melden bij de redactie. Misschien kunnen we er een zwartboek van maken.

Eduard den Hollander

Naschrift van de redactie: De politiële voorlichting blijkt soms gecensureerd, zoals de journalistieke berichtgeving reeds was. Zo worden wandaden verzwegen of veel later openbaar gemaakt omdat er allochtone daders bij betrokken zijn zoals de Telegraaf van 4 juli 2000 meldt over de voorlichting in het politiedistrict Noord-Holland Noord onder supervisie van de eerste vrouwelijke korpschef in ons land, Anja Brink. "Den Helder kampt al lange tijd met de problematiek in de Falga-buurt, waar Antilliaanse jongeren voor veel overlast zorgen. Van de politie hoor je er nooit wat over."; aldus de fractievoorzitter van de PvdA in de gemeenteraad, die zich gelukkig stoort aan deze ‘informatie-drooglegging’. Vraag is of er sprake is van ‘nieuw nationaal beleid’ van politie en justitie in het kader van ‘voorlichting nieuwe stijl’?

 

Terug naar hoofdblad

Terug naar Heemland 2000

Naar Heemland 17, Democratische dictatuur