HEEMLAND 17

BESCHOUWINGEN

Het politieke bedrijf kent geen geheugen en geweten

Nu moet iedereen die het nog kan, zo lang mogelijk doorwerken, het andere uiterste van de slinger vergeleken met de jaren tachtig, en worden verpleegsters en informatici straks op gastarbeidscontract geworven in het buitenland net als eind jaren zestig. Het politieke bestuur erkent de pijnlijke missers bij de gebeurtenissen van de afgelopen dertig jaar niet, laat staan dat men er lering uit wil trekken, bijvoorbeeld uit wat Lakeman schrijft. Er komen geen excuses voor wat het de mensen in de grote steden met de massale immigraties heeft aangedaan, niets geen compensatie voor degenen die het veld moesten ruimen. Ook een Betuwelijn, een miljardeninvestering bijeenvergaard door de mainportlobby voor doorvoer van goederen met de slogan "Nederland Distributieland" zonder enige toegevoegde waarde, waar het bedrijfsleven niets aan betaalt maar wel aan verdient, gaat gewoon door want het gaat toch op rekening van de belastingbetaler die verder verarmt. De overheid smijt het geïnde geld met miljoenen over de balk; de Algemene Rekenkamer meldt verbijsterende voorbeelden. En de grootste oppositiepartij in dit land verdomt het andermaal de klok te luiden!
Alles moet steeds wijken voor de arrogantie, nonchalance en zendingsdrift van de bevlogen elite die de vernedering en verarming van grote delen van het eigen volk negeert. De huidige roes van dure welvaart en vermaak bij de jonge generaties die meestal goed verdienen vergeleken met vroeger en die niet beseffen hoe het leven veel duurder is geworden, smoort tot gemak van het overheidsbestuur en de gezeten elites elk tegengeluid.
Algemeen voorziet men blijkens enquêtes voor Nederland een harde en kille toekomst, maar toch nog bijna tweederde van de bevolking verwacht voor zichzelf geen achteruitgang. Vreemd, geen pech te zien voor zichzelf en niet te willen weten dat over twintig jaar het aardgas echt op is, maar het past in deze tijdgeest van individualistisch narcisme en geldzucht. Graaien en snaaien is wet. Materieel zullen velen de dans dan ook wel ontspringen als de economische neergang inzet. Maar men weet onderbewust kennelijk nog net dat deze moderne maatschappij hard en kil is voor wie er niet in past, niet kan meedoen. Voor zichzelf leeft men erlangs, je moet wel. Zorg om de toekomst van het land wordt weggelachen.

De verschraling van onze mentaal-culturele wereld en ons historisch besef

Het doorzien en leggen van verbanden is in onbruik geraakt. Vergelijkingen en leringen worden niet getrokken. Dat alles met alles samenhangt, wordt niet meer gezien; de verkokering heerst alom. De algemene vorming is schraal en smal geworden. Echt vreemd is dat niet want wat is er van het algemeen vormende en van het hoger onderwijs geworden, en waar haalt men tegenwoordig z’n informatie vandaan in een cultuur waarin simplistische beelden woorden vervangen, selectie sluipend overgaat in propaganda, de nuance verdwijnt en vooroordelen welig tieren en gevoed worden door de media met een dagelijks ‘politiek-correct’ bombardement over wat te denken?
De overheid schroomt zelfs niet met het toesluizen van miljoenen naar de media om onze bevolking te beïnvloeden in door de overheid, dus door de politieke elite gewenste richting van mentaliteit en gedrag. Het bedrijfsleven doet dat natuurlijk volop. Er is geen land ter wereld met meer televisiereclamezendtijd dan Nederland. De vorm en inhoud van de beelden zijn voorspelbaar: vol van normering naar hun belangen, dol van voetbal en oranje, de nieuwe religie, bol van consumptie, van mooipraterij van regeringsbesluiten, van verheerlijking van zaken doen, van geld laten rollen, van tomeloze concurrentie: hoogste ‘goed’ in reclamespotjes is een ander beduvelen, olijk een ander een poot uitdraaien. En tegelijk is er de kotsmisselijkmakende zendingsdrift: we moeten aan ‘vredesmissie’ meedoen, we moeten immigranten opnemen, we moeten ‘tolerant’ zijn maar alleen voor vreemden (niet voor eigen mensen zie zich verzetten), we moeten geld uitstorten vanwege leed en rampen, we moeten morele chantage dulden en ervoor zwichten, we moeten ageren tegen ‘foute’ regimes, personen en toestanden: de duivel loert overal, schaamte en schuld. ‘houwen van rouwen’, klokkenluiders: weg ermee, vooral indien ze politiek actief worden.
Behalve heel lang stilstaan bij het joodse lot in WO II, een reductie van het oorlogsverhaal tot dat van de joodse gemeenschap, wordt geschiedenis, ook kennis van het eigentijdse verleden niet meer bijgebracht zodat de jeugd elk historisch besef, elke vergelijking met andere situaties en elke relativering van hedendaags neoliberaal marktdenken wel moet missen. Dagelijks laat ze zich passief ‘informeren’ door de beeldvorming via de televisie, beelden samengesteld door wat het journalistiek-politieke complex de burgerij wil laten geloven. En het maffe is dat die het gelooft.

De politieke Januskop van rechtse liberalen en de argeloosheid van burgers

Van kiezers die helemaal geen notie hebben dat de VVD een pure rijkeluis- en zakenliedenpartij is, zijn heel wat stemmen binnen gesleept met pleidooien voor beperking van immigratie en asielopvang waar Frits Bolkestein enige keren goede sier mee maakte. Met de behaalde grote zetelwinsten hebben de liberalen hun Amerikaanse hardrechtse denkstijl doorgezet met behulp van de neoliberale socialisten van premier Kok. Frits zelf is naar Europa vertrokken waar hij zijn ware bedoelingen over de vrije markt kan uitdragen: "De Europese Unie is geen paradijs van Eden maar een speelveld voor concurrerende bedrijven. De uitbreiding met Oost-Europese landen is een hard proces van aanpassing en hervorming:, de vloedgolf van goedkope arbeidskrachten uit Oost Europa komt eraan, omgekeerd zal de grond er voor een appel en een ei worden opgekocht door rijke West-Europeanen (het vrije verkeer van personen en kapitaal).
Frits wist in het door hem afgesloten regeerakkoord niets voor mekaar te krijgen inzake immigratiebeperking, (hij wast z’n handen in onschuld, ‘want’ hij heeft het zogenaamd ‘geprobeerd’), maar haalde wel veel binnen voor zijn welgestelde achterban, voor zonder reflectie doorgaan met het poldermodel, voor zoveel mogelijk (fiscale) voordelen en winsten voor de bemiddelde groepen, zonder scrupules om verarming en sociale uiteendrijving van de eigen bevolking door het neoliberale kapitalisme en de volksplantingen uit den vreemde.
Migratiebewegingen worden nu door ‘rechts’ alweer op hun kortstondige economische ‘nut’ voor het bedrijfsleven beoordeeld zoals destijds met de mediterrane gastarbeid. Het MKB-Nederland bij monde van de heer De Boer staat voorop om asielzoekers voor zijn nering te spannen met een schijnheilig ‘humaan’ vernisje dat het bij de politiek goed doet. Minister Cohen laat ondanks grote woorden de asielanten gevolgd door de wettelijk toegestane gezinshereniging en –vorming van meteen al 9.000, en nog 67.000 asielverzoeken liggend bij de IND) en uit het parlement wordt van de bureaucratische volksvertegenwoordigers nauwelijks iets vernomen behalve dat ze, naar aanleiding van de mediadiscussie over het multiculturele drama, nog meer miljarden aan integratie willen gaan besteden; dweilen met de kraan van de immigratie wijd open, zoals voorheen. Op naar de 20 miljoen inwoners in het dichtsbevolkte land van Europa, en maar bouwen, tot 2010 weer 1 miljoen woningen erbij, en maar mopperen dat het land dichtslibt en iedereen in de file staat.

Migraties zorgen eveneens voor grove verschillen in belang en bezit

Onlangs verscheen in het Algemeen Dagblad van 22 april 2000 een interessant artikel onder de veelzeggende titel "Asielopvang lucratief, ‘Grootste werkgelegenheidsproject van Nederland’" van Frank Renout, die onderzocht heeft wat de asielopvang Nederland zoal kost aan de hand van het COA-Almere waar Hans Ouwerkerk, oud-burgemeester van Groningen bij de plaatselijke bevolking dit project, wederom burgemeester, mag doordrukken. De directe kosten van de oprichting van dit COA bedragen 36 miljoen gulden waar voor exploitatie en voorzieningen nog 9 miljoen bovenopkomt. Voor heel 2000 komen er in het land nog 33 nieuwe COA’s bij: totaal dus 15 miljard gulden. Plus de kosten van de bestaande 75 COA’s, 17 OA’s en 130 AVO’s wordt dit jaarlijks tezamen minstens 18 miljard gulden aan min of meer directe kosten, tel er de vervolgkosten bij op en je weet niet waar je uitkomt. Renout noemt het een miljarden-industrie.
Hier wordt een indruk gegeven van de kapitalen die gemoeid zijn met deze fase van de massa-immigratie, nu van zogeheten asielzoekers; hieraan vooraf gingen de mediterrane gastarbeiders-immigraties met gezinshereniging en gezinsvorming en de doorgaande migratie van (voormalige) rijksgenoten. Velen hebben in deze ware industrie van immigratie werk gekregen, hebben er aanzien door verworven, zijn er welvarend van geworden of zijn er in hoge mate van afhankelijk.
Voor omvangrijke groepen in dit land zoals bouwwereld en migratie-industrie in al hun facetten zijn de vermelde ontwikkelingen met de woonprijsinflatie materieel zeer voordelig; dat daartegenover anderen staan die in welvaart en welzijn al jaren door dezelfde ontwikkelingen achteruit hollen wordt in de politiek niet gezien, niet erkend of glashard geloochend. Klokkenluiders: de nek omdraaien. Herzuild naar geloof en stand rest hier weinig gevoel voor gemeenschappelijkheid van lot en stam. Vanwege de relatieve geleidelijkheid van de processen, de aanhoudende indoctrinatie via de media en het geringe maatschappelijke geheugen zijn de benadeelde burgers het zichzelf vaak niet eens zozeer bewust hoe anders het land ervoor had kunnen staan, zijzelf niet uitgezonderd. Van echte oppositie, werd je te verstaan gegeven, moest je wegblijven, je werd verketterd. Een beetje sputteren en kankeren mocht: ongevaarlijk want zonder maatschappelijke visie. Maar laf waren ze wel en schijterig, meteen massaal wegduiken voor verguizing, als de dood zo bang voor ’t eigen hachje, de ‘carrière’. Achteraf bleek de onderdrukking inderdaad fnuikend voor de weinigen die de klok durfden luiden, voor hun naasten en zichzelf. De politieke correctheid is alom aanwezig, als belijdenis van ziekelijke collectieve zelfverloochening, massapsychologisch ingeprent, al dan niet gekneed via de kerk, al dan niet geïnternaliseerd. er is wat aan geofferd! De idealen uit de zestiger jaren van een schoon milieu, geen nodeloos verbruik, bevolkingsvermindering, ruimte, welzijn, saamhorigheid en zelfbescherming voor ieder volk zijn ermee vertrapt.
Dat de baatzuchtige bestuurders, ondernemers en hun meeheulers met hun handelen in wezen verraad plegen aan de eigen gemeenschap, kan ze waarschijnlijk niets schelen vanwege de dekking door het huidige geestesklimaat, maar daarmede blijft het niet minder laakbaar. Er is immers nog zoiets als een eigen geweten en verantwoordelijkheid. Men denke ook aan de bestraffing van de vele collaborateurs uit de tijd van de Duitse bezetting. Een afrekening met de nieuwe collaboratie zal eens kunnen komen; dan zullen aanstichters, bedenkers, uitvoerders, meelopers en profiteurs van dit pandemonium wellicht berecht worden.

Geld zat, maar private stille armoede van wonen en leven voor velen

Er is geld zat in dit land maar het wordt door verkeerde bestuurders besteed aan verkeerde zaken op een verkeerde manier. In de meeste sectoren zoals onderwijs, zorg en veiligheid is de helft van de mensen niet bezig met echt uitvoerend werk. Verder is het geld zeer ongelijk verdeeld: de ondernemers, managers, zakenlui, de rijke bovenlaag en vooral de overheid zelf bulken van geld en bezit. De overheid speelt met het belastinggeld voor Onze-Lieve-Heer voor lagere inkomensgroepen, liefst vlak voor verkiezingen in ruil voor dankbaarheid. Maar prettig wonen en verblijven in een mooi land wordt ons door de staat al jaren misgund. Veel mensen verafschuwen de benepen, armzalige nieuwbouw en naoorlogse bouw. Om econoom Sweder van Wijngaarden (PvdA) aan te halen: "We worden op elkaar gepropt in legbatterijen met leuke parkjes eromheen. Niet omdat wij dat willen maar omdat de overheid dat heeft bedacht. Het Rijk misgunt ons kennelijk plezierig wonen. Het is een gebrek aan respect voor de democratie." Hij meent te kunnen stellen dat liefst 50% van de stijging van de huizenprijzen een gevolg is van het in te voeren nieuwe belastingstelsel 2001 vanwege de verzwaring van de belasting vaan 1,2% op vermogen, uitgezonderd echter de eigenwoning zodat, sinds die plannen duidelijk werden, door mensen die het zich nog veroorloven konden, "beleggingen verschuiven van kapitaal naar onproductieve woningen" om deze belastingverzwaring te ontgaan. Van Wijnbergen zegt in de Telegraaf van 22 april 2000: Ik ben tegen vermogensbelasting, maar als je het persé wilt, gooi dan alles erin.", dus ook eigen woning, schepen en taxabele kunst)verzamelingen. In tegenstelling tot ons verblinde, elitaire parlement ziet hij de onbillijk grote verschillen op fiscaal gebied, bij rechtshulp en bij wonen, en de groeiende onvrede hierover. Ook hij vraagt aandacht voor de door ons beklemtoonde sociale uiteendrijving van de bevolking met enorm groeiende afstanden in welvaart en welzijn, in belang en bezit. Hij staat hierin echter teveel aan de zijde der regeringen met hun voldongen-feiten-politiek, zelf behorend tot de crème van de financiële wereld.
Geen woord dus over de noodzaak van bevolkingspolitiek om een beschaafd stelsel van sociale zekerheid in stand te kunnen blijven houden wat hij wil, en om dit land ruimtelijk aangenaam bewoonbaar te krijgen om maar een paar redenen te noemen. Geen zorg opzich over de polder-inflatie, de schaarste aan ruimte, de koers van de euro of de positie der middengroepen.
Sweder's pleidooien voor meer overheidsuitgaven delen wij niet, evenmin als zijn nonchalance over de staatsschuld; (wel is onzes inziens een andere verdeling van de gelden nodig en een generieke lastenverlichting van de woonkosten). Hij blijkt eerder sociaal-kapitalist dan sociaal-democraat. Maar hij zal onze felle kritiek op de woonprijzen, het valse woonsubsidiebeleid en de discriminerende belastingpolitiek waarschijnlijk terecht vinden.

Nederland zit dicht

Minister Pronk, na Ontwikkelingssamenwerking thans op VROM, heeft laten berekenen dat hij voor de komende tijd land ter grootte van de oppervlakte van Zuid-Holland, zegge 250.000 ha., nodig heeft voor woningbouw van 950.000 woningen tot het jaar 2010; dat moet volgens hem kunnen, want het is evenveel hectare als het areaal voor maïsbouw. Tegelijk stelt hij vast dat de Randstad vol is. Hij wil pendel vanuit Brabant en Flevoland en aldaar bouwen, of de megapool Randstad van aaneengeregen compact stedelijk gebied met ertussendoor parken en stroken, ‘groene longen en vingers’, en ruime wijken voor de rijken rond het ‘openblijvende’ Groene Hart.
Maar: "Die Niederlande sind dicht" (Schümer, 15 mei 2000). Naar aanleiding van de verschrikkelijke vuurwerkexplosie van 300 ton midden in Enschede merkt Dirk Schümer in de Frankfuter Algemeine Zeitung in zijn artikel "Ohne Raum" scherp op dat "niet alleen de kwaliteit van het leven maar het leven zelf gevaar loopt. Het zijn de kosten van leven in het nauw, in de economie onder de kille regie van Wim Kok die het gehele land als een hectische grote onderneming steeds verder tracht te dynamiseren." "Moet, waar de economische groei aan z’n fysieke, ruimtelijke grenzen gekomen is, de economie nog verder verhit worden?", zo vraagt hij zich af.
Een Duitse journalist onderkent messcherp de grote kwetsbaarheid van Nederland waar geen vierkante meter grond zonder bestemming is. Een marktpartij maakt wel een ‘leuk prijsje’ voor de grond. Ruimtelijk, ecologisch en sociaal zijn de grenzen van het aanvaardbare allang overschreden ten dienste van een oververhitte economie en de waanzin van de multicultuur. Om briefschrijver Johan Wiersma in de Telegraaf van 30 juni 2000 aan te halen met z’n voltreffer over de duurte van armetierige woningen: "de burger wordt veroordeeld tot wonen in een opgeleukt kippenhok voor een half miljoen".
Schümer herinnert aan de kans op catastrofale overstromingen die dit land, dat voor meer dan de helft onder de zeespiegel ligt, bedreigen. De Hollandse duinkust is voor een groot gedeelte aan het afkalven en de zeespiegel rijst gestadig, maar de overheid handelt er niet naar. Om de overheid bij voorbaat te vrijwaren van claims oppert de staatssecretaris dat iedereen zich maar individueel tegen overstromingen moet gaan verzekeren, terwijl dat een primaire overheidstaak is waarvoor totenmet belasting betaald wordt. maar het is aardig geprobeerd als in deze nieuwe eeuw de Hollandse drassige polder met zijn megapolis Randstad door vloedgolven verzwolgen wordt. De kans op watersnoodrampen is behoorlijk groot. Natuurlijk kan men met bouwen zo doorgaan en in West Nederland deze monstrueuze stedenkolos laten ontstaan als een soort Hong Kong in de rivierendelta, maar de Nederlandse elite geeft daarmee in menig opzicht, ook wat betreft fysieke veiligheid, zijn onderdanen een zeer onprettige, beangstigende, levensgevaarlijke toekomst in dit onbeschermde woonland.
Een politieke wijziging van beleid is harder nodig dan ooit om de catastrofale politiek van de gevestigde elites te stoppen. Jarenlange drastische algemene woonkostenverlagingen en remigraties zijn naar onze vaste overtuiging de enige weg om de oververhitting van onze economie, de enorme inflatie door de woonprijsstijgingen en de schandalige ongelijkheid in woonlasten en woongerief te bestrijden. Of moet de wal het schip keren?
Over de noodzaak van het nemen van maatregelen om de bevolkingsdruk te verminderen wordt nergens gerept, want dat betekent het voeren van een streng migratiebeleid, stoppen van asielopvang en starten van repatriëringen, door extremisten van links ‘deportaties’ genoemd om te kunnen refereren aan de genocide op de joden in WO II met de bedoeling het moreel verdacht te maken; het heeft er alleen niets mee te maken!, wel met zelfbehoud. Of laten we ook dat door anderen uitmaken?

Mart Giesen

 

Terug naar hoofdblad

Naar Heemland 2000

Naar Heemland 17, Onderwijs, ook van boven wijs ?