HEEMLAND
TIJDINGEN
Paarse mangel
Rubriek van sociaal-politieke onderwerpen,
eerste webbeheer op 14 september 2010
Voor het laatst bijgehouden op 1 april 2016
Huizenprijsinflatie verstoort prijsstabiliteit alom
augustus 2013
Politiek pakt de verkeerde
ouderen
(augustus 2009), 28 novenber 2014
Huurders en gepensioneerden zonder eigen woning worden hevig gemangeld 1 februari 2013
Paarse coalitie belast ons volk zwaar 27 oktober 2012
Woonbond heeft weinig op met gewone huurders in de middenlaag 23 mei en 5 februari 2012
Gelegenheidspact redt rechtse bezuinigingen 28 april 2012
Forse jaarlijkse huuropslag op komst voor middengroepen 12 april 2012
Nederland snakt naar lastendaling 27 februari 2012
Middenklasse nog verder door de mangel 26 maart en 15 november 2011
Minister Donner komt met ingrijpende huurplannen 26 maart 2011
Huurbelasting voor middeninkomens 14 september 2010
Hoezo vrijheid en verantwoordelijkheid? 14 september 2010
De merkwaardige gangen bij een kabinetsformatie juni tot oktober 2010
Verkiezingen in teken van grote bezuinigingen 20 maart 2010
Politieke kaste haat hechte, solidaire middenlaag, (een herzien eerder artikel) 20 juni 2009
Gemiste kansen aanbevelingen 2002, bewerkt 2012
Politiek pakt de verkeerde
ouderen
Naast de noodzakelijke afbouw van het stelsel van woonsubsidies (hypotheekrenteaftrek
en huurtoeslag) zou voor een ruimere financiering van de vergrijzing
- anders dan een verhoging van de AOW-leeftijd en een onzalige
fiscalisering van de AOW - het eigenwoningbezit dat thans bij veel
ouderen vaak goeddeels vrijgesteld is, bij iedereen belast kunnen
worden met heffing van inkomstenbelasting uit vermogen in box 3.
De tergende discriminatie in het belastingstelsel tussen
huiseigenaren en huurders wordt alsdan gedeeltelijk opgeheven
(1)
en de doorstroming bevorderd
(2).
Schaf ook de fiscale
voordelen af van beleggen in 'maatschappelijk' ondernemen (groen-,
durf-, sociaal-ethisch en dergelijke) en trek de algehele
vrijstelling over alle vermogen gezamenlijk (dus met inbegrip van de
eigen woning! en andere vermogenstitels) op tot ruim boven een ton, net als vroeger vóór de
belastingherziening 2001.
Pak de echt rijke vrijgestelde
ouderen aan:
De echt 'rijkere ouderen', welvarend en rijk in de zin dat ze nauwelijks nog woonlasten van huur of hypotheek hebben, behoeven voor hun eigenwoningbezit helemaal niet ontzien te worden wat tegenwoordig gek genoeg het geval is ('Wet Hillen'). Er is een wereld van verschil in welvaart tussen hen en veel anderen, zelfs als die anderen een aanmerkelijk hoger (pensioen)inkomen hebben. Deze nagenoeg vrijgestelden zouden over hun in het verleden fiscaal vriendelijk verworven bezit van een eigen huis juist wel degelijk minstens de normale vermogensbelasting moeten betalen
(3). Enkel de overwaarde op hun huizenbezit wordt al berekend op liefst 75 miljard euro (4)! Zo'n grondslagverbreding in box 3 van het belastbaar vermogen zou de schatkist over die overwaarde alleen al reeds een bedrag aan extra belastinginkomsten opleveren van bijna 1 miljard euro ! De gehele opbrengst is er een veelvoud van: minstens 7,5 miljard euro !(5)
Lees ook verder op dit webblad bij Slecht belastingplan en De gezeten politiek miskent eigen kiezers om het pluche ; en elders ’Kabinet plukt ouderen kaal’ en "De schaduwelite voor en na de crisis: Niets geleerd, niets vergeten" (een recensie van het boek van Ewald Engelen)
De gezeten politiek miskent eigen kiezers om het pluche
(herziene versie)
In de
politiek blijken telkens de belangen van huurders nauwelijks het
behartigen waard gevonden te worden, zo ook bij de
huichelachtige totstandkoming van dit woonakkoord waarbij
huurders
steeds worden behandeld
als derderangsburgers die bij een beetje inkomen of
vermogen alleen goed genoeg zijn om ervoor
te zorgen dat huiseigenaren niet te veel financieel met hun huis onder water geraken,
de woningmarkt weer als een zeepbel opgeblazen kan worden en de
overheid
zoveel mogelijk geld uit de huursector kan persen om haar
zelfgemaakte gaten te dichten. In een democratische rechtsstaat kan een besluit dat zo fnuikend
is voor een aanzienlijke minderheid staatsburgers, toch niet
berusten op een bijeengescharrelde nipte meerderheid? Maar alles
lijkt onder paars geoorloofd. De liberalistische
sociaal-politieke orde met haar dienstbaarheid aan
multinationaal bedrijfsleven en financiële wereld is sinds midden
zeventiger jaren - eerst geleidelijk, maar na de afloop van de Koude Oorlog
en
In de plaats van de vroegere verzuiling en de nationale welvaarts- of verzorgingsstaat die opgebouwd werd na de oorlog, trok de overheid zich in die tijd op uitvoerend vlak terug door haar sociaal-economische activiteiten van algemeen nut af te stoten of te verkwanselen, en in Nederland het aardgas te verjubelen. Tezelfdertijd heeft de overheid de bevolking multicultureel en qua welvaart sterk uiteen weten te drijven. De bijna onbelemmerde massa-immigratie deed in heel West Europa haar rampzalige werk onder welwillend toezicht van overheden en bedrijfsleven. Wel heeft de staat zijn macht in dirigistische zin verlegd en verstevigd. Een particratische elite, een koepel tussen links en rechts van gevestigde partijen, heeft een soort dictatuur onder het mom van democratie geschapen.
Door de afgelopen tientallen jaren van sociale afbraak en kaalslag met thans de wijzigingen in de zorgkosten die ons voortdurend treffen, de voorstellen voor een schamel pensioenakkoord en het discriminatoire woonakkoord, heeft de politiek het volk gaandeweg binnengeloodst in een soort kastenstelsel. Alle beleid is bezweken voor het economisme.* Het zeer eurofiele D66 loopt hierbij met z'n kapitalistische hervormingsdrift op de VVD vooruit; het volgt in sociaal opzicht een hardrechtse koers en sleept andere erin mee. Het scheelt weinig, of burgers zonder eigenwoningbezit maar met een huishoudelijk middeninkomen worden beschouwd als een minne middenlaag die niet meetelt en weg te zetten is als gewoon stom volk. In de parlementaire praktijk zijn veel burgers zonder stem. Kiezers op 'populistische' partijen die niet noemenswaardig verankerd zijn in de gevestigde orde, geen deel uitmaken van de officieuze particratie, worden vaak openlijk met verachting terzijde geschoven. De opstelling van de PvdA, zoals die vermeld wordt in het aangehaalde NOS-bericht over de verhuurderheffing, geeft weer eens blijk van dit elitaire denken.
Mart Giesen,
redacteur Heemland
maart 2014
Economisme:
In zijn column "Economisme:
gevaar voor Europa"
Schandalig
woonakkoord leidt tot groot welvaartsverlies
PvdA-senator Adri Duivesteijn
toont zich in een interview met de NOS niet helemaal tevreden
met het woonakkoord zoals het er nu ligt. Zijn stem vóór kwam er
na de afweging wat hij zou veroorzaken als hij met de oppositie
was meegegaan. "Die bestaat voor een groot deel uit mensen waar
ik niets mee heb: de PVV. Dat zijn niet mijn bondgenoten. Op een bepaald moment kom je in
een loyaliteitskwestie terecht. Ik laat mezelf daarvoor niet
gebruiken".
Vroeger had Wouter Bos zich al in algemene zin
over bewoners van 'middle-class' Vinex-wijken
neerbuigend uitgelaten.
Duivesteijn vindt het belangrijk dat de 1,7 miljard van de verhuurderheffing kan
worden bijgesteld als blijkt dat de gevolgen 'negatief' - "sociaal
onverantwoord" - zijn.
Evaluatie van de maatregel heeft in 2016 plaats. Hij zegt het
prettig te vinden dat burgers hun eigen wooncoöperatie kunnen
vormen. Een wooncoöperatie wordt een wettelijk toegelaten
instelling. Voor de huurders verandert er in de ogen van de PvdA
veel te weinig. Hoe deze opmerkingen die gedaan werden namens de
PvdA, echt bedoeld zijn, is gissen. Bijna zeker zullen de
gevraagde verhuurderheffingen telkenmale door de verhuurders
vrijwel volledig worden
opgehaald bij de
huurders zonder woontoeslag. Op dit laffe optreden van deze PvdA-senator
maar eveneens van
de PvdA als geheel, is de kritiek van enige
woningcorporaties allesbehalve mals. Toch volgt de
Woonbond
slaafs de salonsocialisten en toont z'n gebruikelijke slapte.
Hoogste inflatie
sinds september 2008
Grootste
huurstijging in 18 jaar
Gasprijzen drukken inflatie
Overheidsbeleid als grootste veroorzaker van
inflatie
Bronnen CBS-persbericht van 8 augustus 2013 en
mededelingen in Elsevier.
In het onlangs verschenen opmerkelijke boek "De
schaduwelite voor en na de crisis: Niets geleerd, niets
vergeten" van Ewald Engelen over het kortzichtige
'beleid' van de liberalistische elite om uit de
financialistisch veroorzaakte economische crisis van 2008 en
de gevolgde depressie te geraken. Onder
financialisme verstaat hij ‘de toenemende
maatschappelijke dominantie van financiële maatstaven als
criteria van succes.’ Door in dit denkraam en gedrag te
volharden, heeft de elite meer en meer geld en macht
voor ruim miljoen hurende huishoudens
Bronnen: ANP, NOS-bericht van 18
dec '13 en aanvullingen van Heemland op
24 december 2013
Vanaf 1 juli 2013 is echter het nieuwe huurbeleid van kracht en is de maximale huurverhoging gelijk
geworden aan de inflatie van het voorafgaande jaar, maar nu verhoogd met inkomensafhankelijke percentages.
De Nederlandse inflatie volgens de geharmoniseerde consumentenprijsindex (HICP)
is in juli gedaald met 0,1 procentpunt naar 3,1 procent, maar is ver boven de
inflatiegrens in de eurozone
van rond de 2,0 procent waartoe de ECB de inflatie tracht te
beperken. Ze is ook hoog in vergelijking met onze buurlanden. In de eurozone bleef de inflatie in juli ongewijzigd op 1,6 procent.
Waarom inflatie
bestreden dient te worden,
huizenprijsinflatie verstoort prijsstabiliteit alom
Een hoge inflatie is slecht voor de prijsstabiliteit. Prijsstabiliteit is het hoofddoel waarop de Europese Unie als monetaire unie met behulp van de ECB haar beleid ent. Het Nederlandse inflatiecijfer gisteren van 3,1 procent is fors boven de nog net toegestane bovengrens van 2 procent die de ECB hanteert om in eniger mate prijsstabiliteit te garanderen welke stabiliteit toch absolute grondslag en voorwaarde is voor de monetaire unie. Nu kijkt de ECB vooral naar de eurozone als geheel, en niet zozeer naar landen afzonderlijk. De eurozone ligt met 1,6 procent keurig op koers, dus veel zorgen zal ECB-baas Mario Draghi zich er niet over maken. Eurocommissaris Olli Rehn doet dat echter wel degelijk bij falende begrotingsdisciplines van eurolanden.
De inflatiestijging van nu is goeddeels het
werk van de huidige
paarse regering door haar
belastende huurmaatregelen op de woningmarkt
naast de algemene btw-verhoging.
Doch al jaren achtereen heeft
de gevestigde politiek
steeds het huren
ontmoedigd en gewone huurders benadeeld, terwijl ze kopers en
het eigenwoningbezit uitzinnig
heeft bevoordeeld. Woningzoekende
burgers zijn hevig bestookt; vroeger zijn ze uit de oudere stadswijken
weggetrokken ten gevolge van de aanhoudende massa-immigratie en later
zijn ze tegen elkaar uitgespeeld met
volkshuisvestelijke en fiscale maatregelen.
Trouwens, dit even terzijde: onze
verzorgingsstaat is niet bestand tegen massale vestiging en
vrij personenverkeer.
De
door de koopbevordering veroorzaakte
vastgoedinflatie werd
echter nooit doorberekend in de inflatiecijfers en is niet als zodanig benoemd.
De huizenprijzen worden niet meegenomen in de consumentenprijsindex (CPI),
terwijl huizen
niet
alleen als kapitaalgoederen bezien moeten worden,
maar ook als duurzame consumptiegoederen (Lex Hoogduin).
Nederland is met zijn politiek-moedwillig geschapen
huizenzeepbel met een berg aan private
hypotheekschulden, welke hoger is dan het bbp, binnen Europa echt
een apart
geval geworden. Toch blijft de regering maar de overbeprijzing van koopwoningen steunen, ook verkapt zoals
onlangs nog met de
forse huurhoogtes
in het vastgestelde woonakkoord en straks wellicht met het
afschuiven van
wankele hypotheken
van banken naar pensioenfondsen middels een nationale hypotheek
instelling (N.H.I.). Bestijding van inflatie vraagt
geen
nivellering en financiële sloop bij middengroepen, maar
lastenverlagingen.
Feitelijk zet dit paarse kabinet het
superinflatoire woningmarktbeleid van de gevestigde orde
voort. Een gezonde werking van de markt wordt steeds ondermijnd. Dit beleid
gaat dwars tegen de langverbeide marktcorrecties in, hoe nuttig
en noodzakelijk die in het algemeen belang ook zijn.
Huizeninflatie
schaadt
de onderlinge verbondenheid in de samenleving ernstig,
ja, vrijwel onherstelbaar, en belemmert een veelzijdige,
stabiele economische ontwikkeling, want geld wordt overmatig
veel opgepot
in stenen ten koste van andere aanwendingen.
Met zo'n
averechts beleid richt
Nederland zich bepaald niet naar de sociaal-economische omstandigheden
en de fiscale wetgevingen en woningmarkten in de buurlanden; ook zullen de
sociale verhoudingen binnenlands nog onbillijker en schever
worden dan ze al zijn.
Beter is het
de woonprijzen niet nogmaals met kunst- en vliegwerk te stutten, maar de bubbel in de huizenprijzen
eindelijk gewoon te
laten
leeglopen. Voor een vanzelf
optredende, vlotte betaalbaarheid
van het wonen bij zowel huur als koop zou dat
een zegen
zijn. Het ontwikkelen van een goedwerkende huizenmarkt is
thans niet gediend met het
belemmeren en tegenwerken van
prijsdalingen, maar wel met het wegnemen en beteugelen van
belangrijke oorzaken van de prijsopdrijvingen. Hieronder valt ook de
bevolkingsgroei door
massa-immigratie met z'n opwaartse druk op de
huisvestingsprijzen.
Voortdurend
kampt Nederland met
structurele begrotingstekorten van de rijksoverheid,
thans 3,9% en volgend jaar 4,5%. Ons land kan daardoor niet
voldoen aan de
Europese tekortnorm van hooguit 3 procent
van zijn bruto binnenlands product (bbp). Wezenlijk mag er geen
enkel tekort zijn; het zou naar 0% moeten voor een sluitende
begroting! Ondertussen loopt ook de
staatsschuld steeds verder op, nu 74,6% van het bbp.
Tekorten worden merendeels bestreden door
lastenverhogingen, maar
nauwelijks door snijden in de overheidsuitgaven. Voor het
afbouwen van het jaarlijkse begrotingstekort is de belangrijkste structurele
oplossing het
snel afschaffen
van woonsubsidies aan huiseigenaren ten bedrage van op z'n
minst 10 tot 15 miljard euro per jaar. Veel andere vrijlatingen,
garanties, kwijtscheldingen en allerlei subsidies en toeslagen kunnen eveneens afgeschaft worden. Zeer ongewenst
is dat het bedrag aan
huurtoeslagen
door de
dure
huren
dit jaar al opgelopen is tot
2,84 miljard euro
en het aantal ontvangers ervan in twee jaar is gestegen met 5,6%
tot ruim
1,36 miljoen huishoudens.
Doel
zou moeten zijn
algemene lastenverlichting (belastingverlaging) en
koopkrachtherstel. Bij op volle toeren
draaiende geldpersen van de ECB
en
minimale
rentestanden, is
vrees voor deflatie echt onzin. Deflatie is
juist het enige middel om schuldenmakers in te
tomen. "Sinds
de crisis uitbrak heeft de ECB duidelijk
gemaakt aan de kant van de schuldenaren te
staan, dus aan de kant van de banken en de
overheden. Deflatie komt hun slecht uit en dus
haalt Draghi nog maar een oude drogreden van
stal "om zijn
consumentenvijandige beleid te verdedigen.",
aldus Jaap Van Duijn (Telegraaf 4 januari 2014).
Draghi oppert zelfs de navrante gedachte om in
plaats van inflatiebestrijding mogelijk
omgekeerd de geringe sporadische
deflatie te gaan bestrijden (verklaring 9 januari 2014).
Een europees
Japan-scenario is flauwekul: de inzet van
renteverlagingen door Draghi is een
valse dekmantel
van de ECB voor
blinde geldoverdracht van noord naar zuid.
In het tv-programma Buitenhof van 25 augustus werden zulke drastische maatregelen
als het afschaffen van de hypotheekrenteaftrek aangeraden
door prof Sweder van Wijnbergen, maar de politieke kaste geeft niet thuis.
Laat staan dat ze met spoed
de NHG afbouwt en
de huren verlaagt. Tegenwoordig is
huren vaak duurder dan kopen.
Door de inflatie, de nkomstendalingen ten gevolge van
ontslagen, gebrek aan werk en pensioenkortingen,
en daarbovenop nog de forse
lastenverzwaringen van overheidswege wordt voor veel
meer burgers dan
voorheen hun
echte
'vrije' bestedingsruimte almaar geringer. De hoog opgelopen werkloosheid is volgens het
CPB nu al 8,7%, bijna 700.000 personen, en stijgt volgend jaar zelfs
naar 9,25%.
Veel huishoudens zitten goed klem. De ingezette milde
prijsdalingen, na jaren van huizenprijsinflatie
op de koopwoningmarkt, verdienen dus volop brede
steun.
Naast de woonlasten
vormen de
sterk
stijgende zorgkosten
Hoe kan in zulke omstandigheden nog gemeenschapszin en
'participatie' van de getroffen groepen burgers verwacht worden?
Voor
Nederland, dat geregeerd wordt door een broos kabinet op basis
van een smalle coalitie tussen VVD en PvdA,
dat getuige de peilingen op weinig draagvlak kan rekenen onder de
bevolking, is deze stevige inflatie wel degelijk
bedreigend.
Want "hoge inflatie vernielt een economie en
ondermijnt de cohesie in de samenleving", zegt
econoom Lex Hoogduin in zijn gesproken column
van 9 augustus 2013.
Voor de achtergestelde getroffenen is het bijkans onverteerbaar. Hij verwijst
daarbij naar het boek ‘De Wereld van gisteren’
van Stefan Zweig.
De Oostenrijkse auteur beschrijft onder meer de
gevolgen van de hyperinflatie die zijn land in
de jaren twintig teisterde. Natuurlijk
is de huidige inflatie in Nederland nog mijlenver verwijderd van
echte
hyperinflatie
als
het geld
maandelijks 50 procent aan waarde verliest.
Het boek maakt
wel goed voelbaar
“hoe inflatie mensen immoreel maakt”,
zegt Hoogduin. Geldontwaarding
beloont immers leners (de veroorzakers van de meervoudige crisis,
onder wie naast banken en overheden, ook private gretige
huizenkopers) en bestraft
spaarders, die niets verkeerd hebben gedaan. Voor de getroffenen
is het bijkans onverteerbaar.
“Economen benadrukken weinig
dat
inflatie
eenvoudigweg oneerlijk is.
Het leidt tot
ondemocratische en willekeurige
herverdeling van inkomen en vermogen.”
De Commissie Van Dijkhuizen (CVD)
De Commissie Van Dijkhuizen (CVD), die op 17 oktober 2012 haar interimrapport uitbracht over een herziening van de belastingen en toeslagen, heeft inmiddels uit het woonakkoord gretig de jaarlijks opgelegde superinflatoire huurverhogingen en ingevoerde inkomensafhankelijke huuropslagen overgenomen (2,3,4). Er is geen sprake van een grondige herziening van het belastingstelsel met meenemen van fiscale gelijkstelling van huurders met huiseigenaren en behandeling van de eigen woning als vermogen met woongenot; kortom weer geen eigendomsneutrale behandeling (1,4,5,6,7).
De fiscale discriminatie (1,4,5,6,7) wordt in de voorstellen van de commissie andermaal geheel in stand gehouden en niet aangepakt, ondanks de indringende raad van de commissie sociaal-economisch deskundigen van de SER (7). Over de fiscale behandeling van ouderen wordt weinig gerept behalve het voorstel deze snel te verslechteren door de AOW te fiscaliseren en door de ouderenkorting inkomensafhankelijk te maken in plaats van juist algemeen. De zelfstandigenaftrek zou geheel verdwijnen; zeer slecht voor zzp'ers. Op 18 juni 2013 kwam hierdoor een gebrekkig eindadvies uit dat op al deze punten verbluffend kortzichtig, onevenwichtig en tendentieus is uitgevallen.
Noten:
1.
Kritiek van
de SGBV op het gesloten Woonakkoord van begin 2013
middels haar periodieke berichten in Bulletin.
2. "Akkoord
woningmarkt: wat zijn de gevolgen voor huurders en kopers?"
, Volkskrant, 13 februari 2013.
Elsevier Uw geld - Hoeveel pensioen heeft U nodig ?, door Remko Nods, Elsevier, 7 juli 2014.
3. "Inflatie
stijgt verder naar 3,1 procent"
persbericht CBS, 8 augustus 2013.
4. Kritiek op
de
inkomensafhankelijke huurverhogingen (-opslagen) in
Heemland
Tijdingen "Paarse mangel".
5.
Rapport brede heroverwegingen nr. 4 Wonen van de Ambtelijke
Werkgroep Brede Heroverwegingen Wonen (1 april 2010).
in:
Brede heroverwegingen (verricht onderzoek in 2009
en gepubliceerd op 1 april 2010).
6. "2,3
miljoen huurders worden financieel benadeeld" op
www.citareg.nl.
7.
Commissie Sociaal-Economische
Deskundigen CSED SER, publicatie april 2010
8. Hoe ver gaan de huizenrpijzen dalen? door ir Maartje Martens.
9. Barbara Baarsma, directeur
Stichting Economisch Onderzoek, kroonlid SER :
"
Ook de arbeidsmarkt lijdt ernstig onder de hypotheekrenteaftrek Wat we nu doen is doormodderen"10. Over de zeer onredelijke belastingheffing in box 3 van kleine vermogens leze men
Proefproces
tegen Belastingdienst in de maak,
nader toegelicht onder:
Vooral spaarders dupe van 'oneerlijke' vermogenstaks.
Van enige notie dat huurders onder
het mom van democratie grondwettelijk en sociaal-fiscaal
al jarenlang benadeeld worden,
was tijdens de besprekingen in de
volksvertegenwoordigende lichamen niets te merken.
Huurders en gepensioneerden zonder eigen woning hevig gemangeld
22 december 2012, 1
en 14 februari en 13 maart 2013
Noten:
1 De verhuurderheffing komt uit het Rapport brede heroverwegingen nr. 4 Wonen van de Ambtelijke Werkgroep Brede Heroverwegingen Wonen (april 2010), waarin als bezuinigingsinstrument een generiek bedoelde bezitsbelasting wordt geïntroduceerd. Voor zoveel als mogelijk is, dient deze belasting in al haar gevolgen naar huurders en woningeigenaren toe eigendomsneutraal en maatschappelijk gelijkwaardig vormgegeven te worden; aldus de werkgroep.
2 Men leze Stichting Gelijke Behandeling Volkshuisvesting en Rutte zet fractie klem en op Heemland onder meer Sociale discriminatie in de middenklasse en Heemland 16, Fiscale discriminatie van huurders.
3
Over selectieve verontwaardiging en ongelijke behandeling: "Rutte zet fractie klem", reactie van Gerard Groters in de Telegraaf, 18 april 2013.
Uitgelekte woningmarktplannen uit het paarse overleg
van 27 oktober 2012
De nieuwe paarse coalitie Rutte II van VVD en PvdA
gaat vooral het zogenaamde
scheefwonen aanpakken. Woningbouwcorporaties mogen
de huur voor mensen uit de
middenlaag met een modaal en bovenmodaal inkomen extra verhogen. Dat zijn de
partijen
overeengekomen
in hun regeerakkoord, melden bronnen rond de formatie.
De huurverhoging wordt afhankelijk van het inkomen. Tot een
huishoudinkomen van 33.000 euro zou de huur - bovenop de inflatie - met
1,5 procent worden verhoogd. Tussen de 33.000 en 43.000 euro wordt dat
2,5 procent en boven de 43.000 euro gaat de huur naast de inflatie
mogelijk zelfs met 6,5 procent omhoog.
De forse huurverhogingen dienen ook om de aan de
woningcorporaties op te leggen
verhuurderheffingen
te laten bekostigen. De regering
Rutte II is op 5 november 2012 geïnstalleerd.
27 oktober en 5 november 2012
Ingelast paars spoedberaad over nivellering
In het weekeinde van regeringsoverleg van
9 tot 13 november is het nivelleren door middel van inkomensafhankelijke
zorgpremies van tafel gehaald. Wel wordt het eigen risico stapsgewijs
met het inkomen verhoogd. De tarieven en lengtes van belastingschijven
en de arbeids- en heffingskortingen worden nu op zo'n gekunstelde wijze
gewijzigd dat er
toch een grote nivellering blijft plaatsvinden maar zodanig dat
én de lage inkomens én de hoge inkomens, de electorale doelgroepen van
PvdA en VVD, een geringere aanslag krijgen of er soms nog meer op
vooruitgaan dan eerder was voorgesteld.
Nederland is vooral door de verhoging van de omzetbelasting (btw)
van 19 naar 21% ook nog
koploper wat betreft inflatie in de eurozone.
De
rekening van de nivellering en geldontwaarding komt wel volop te liggen
bij de middengroepen, in het bijzonder de spaarders en ouderen onder
hen! Ouderen met een aanvullend pensioen worden belaagd met
koopkrachtdalingen van 10%.
Indien
ze op huren aangewezen zijn, dalen ze in besteedbaar inkomen nog
beduidend veel meer. Met dank aan dit paarse zogenaamde 'middenkabinet'
wordt de middenklasse van alle kanten nog steviger sociaal aangevallen
dan voorheen reeds het geval was. "Jan Modaal is keihard de klos"
en "wat een aanfluiting" waren uitspraken van Wilders in het
debat over de regeringsverklaring. De samenleving wordt inderdaad
geplunderd. We beleven de sterkste neergang sinds dertig jaar
door bestuurlijk graaien en blunderen.
Jammer is dat
het verzet niet algemeen is.
Noten:
1. De term "verhuurderheffing" komt aanvankelijk voort uit het Rapport brede heroverwegingen nr. 4 Wonen van de Ambtelijke Werkgroep Brede Heroverwegingen Wonen (april 2010), waarin als bezuinigingsinstrument een generiek bedoelde bezitsbelasting wordt geïntroduceerd. Voor zoveel als mogelijk is, dient deze belasting in al haar gevolgen naar huurders en woningeigenaren toe eigendomsneutraal en maatschappelijk gelijkwaardig vormgegeven te worden; aldus de werkgroep.
2.
Men leze
Stichting Gelijke
Behandeling Volkshuisvesting en op Heemland onder
meer
Sociale discriminatie in de middenklasse en
Heemland 16,
Fiscale discriminatie van huurders.
3. Over selectieve verontwaardiging en
ongelijke behandeling: "
Rutte
zet fractie klem", reactie
van Gerard Groters in de Telegraaf, 18 april 2013.
Ons bevind over politieke
keuzes
De opstelling van paarse kabinetten op de meeste beleidsterreinen is
niet raar. De politiek-bestuurlijke kaste (het vanouds verankerde
driezuilenstelsel van links tot rechts met inbegrip van een zuil van
christelijke partijen) heeft
lak aan de
maatschappelijke middenlaag
en wil deze het liefst zoveel mogelijk verdeeld houden om haar
partijdige belangen en institutionele macht te bestendigen. Voorbeelden
zijn er te over:
De middenklasse
wordt nu hard getroffen
door slappe voorstellen op het gebied van de woningmarkt als geheel.
Eenzijdig wordt wel de huurmarkt hard aangepakt. Huurders met gewone
middeninkomens worden door hoge huurprijzen verjaagd naar onbetaalbare
koopwoningen, maar op de
nog steeds veel te dure
koopmarkt zelf is het pappen en nat houden op wens van de VVD en de
bouwwereld.
Tegen alle adviezen van deskundigen in blijft de
hypotheekrenteaftrek (HRA)
die hoofdzakelijk de bovenlaag met hoge inkomens ten goede komt en
zeer bevoordeelt, toch gehandhaafd.
Ook de wens van de PvdA om tot een grote
nivellering
te komen, aanvankelijk vooral middels het opleggen van
inkomensafhankelijke zorgpremies, waarbij lage inkomens
meestal een wel heel geringe premie zouden gaan betalen, kon
grotendeels verhaald worden op diezelfde middengroepen. Op een
bizarre en onbillijke wijze middels selectieve zorglasten (premies,
bijdragen zvw en betalingen van eigen risico) zou het nivelleren op dit
terrein nog verder doorgevoerd zijn dan met het huidige stelsel van
zorgtoeslagen reeds het geval is, maar zonder dat de zorgkosten zelf
drastisch ingetoomd worden en het begrotingstekort vermindert. Overigens
wordt de nivellering nu middels belastingverschuivingen ten nadele van
de middengroepen toch binnengehaald voor de PvdA.
De politieke kaste speelt al tientallen jaren achtereen poppenkast
voor ons volk met haar partijpolitieke schijngevechten tussen links en
rechts, alsof er geen andere keuzes zouden zijn.
Particratie (b), een staatsbestel van partijen
zonder wezenlijke soevereiniteit van het volk,
vervangt democratie. Nieuwe groeperingen worden vaak meteen verdacht
gemaakt als extreem (q). De media spelen in dit
spel volop mee, verbonden als ze zijn met politiek, bedrijfsleven en
gevestigde orde.
De afgelopen verkiezingen van 12 september 2012, versimpeld tot een
wedstrijdje om het winnen van de meeste stemmen tussen twee gladde
praatjesmakers op links en rechts, spreken voor zich.
En niettegenstaande het volk wars geworden is van de onkunde en
wandaden van gezag en bestuur, blijft het erin trappen.
Het laat zich ook in de middenmoot groepsgewijs tegen elkaar
opzetten en in hapklare
linkse en rechtse brokken (d)
opdelen tot gerief van de politiek-bestuurlijke kaste.
Let op:
Zie ook de dringende raad van Jaap van Duijn " Schaf de hypotheekrenteaftrek af", dewelke hij afgaf bij zijn bezoek aan de tijdelijke commissie Huizenprijzen. Zie ook het bericht van 31 mei 2013 bij Z24: "Hypotheekrenteaftrek kan direct worden afgeschaft". Zeer kortzichtig is de rare kletskoek die sommige parlementariërs uitkramen over de woningmarkt zoals Tony van Dijck (PVV) nog op 20 mei 2014 flikte: het doet smeken om hun vertrek.
Lees tevens het pas verschenen artikel
van Barbara Baarsma: "Ook
de arbeidsmarkt lijdt ernstig onder de hypotheekrenteaftrek.Wat
we nu doen is doormodderen". En beluister haar college: "Hoe
hebben de hoge heren in Den Haag onze huizenmarkt kapot gemaakt".
De in het regeerakkoord aanvankelijk voorgestelde verlaging van de
arbeidskorting - ten gerieve van de nivelleringswens van de
PvdA bij hogere inkomensgroepen, maar ook vanwege een fiscaal meer
gelijke behandeling van gepensioneerden - is begin april 2014 onder druk
van dezelfde socialistische PvdA uitgeruild om de
strafbaarstelling van illegaal verblijf ongedaan te krijgen. Het
zijn typische staaltjes van paars handjeklap tussen links en rechts.
b Particratie, omschrijving en kenmerking van het begrip in Wikipedia. Het begrip is indertijd gemunt door prof. J.W. Oerlemans met zijn artikel "De éénpartij-staat Nederland" in de NRC van 14 februari 1990.
q Parlementair vertegenwoordigde partijen die als echte middenpartijen of centrumpartijen het voor de brede middenlaag van ons volk hebben willen opnemen en met haar rekening hielden, waren de vroegere Boerenpartij, DS'70, Centrumpartij en CD. Daarna leek het de LPF te worden en tegenwoordig in sommige opzichten de PVV. De PVV stelt echter op het gebied van de woningmarkt ondanks gewekte verwachtingen nogal teleur, zeker naar huurders toe en wegens haar taboe op het afschaffen van de voor veelverdieners en bovenlaag in stand gehouden hypotheekrenteaftrek (HRA). Hierdoor wordt er voor ruim 15 miljard euro aan woonsubsidiëringen ongemoeid gelaten wat anders ingezet kan worden voor algemene lastenverlichtingen. Duidelijk is dat paarse regeringscoalities geen enkele waarborg in zich dragen voor een evenwichtige behartiging van de belangen van middengroepen op een gelijkmatige, liefst generieke wijze. Hoe dan ook wordt door de bestuurlijke kaste ongeacht politieke kleur zelden acht geslagen op de zorgen van het brede maatschappelijke midden.
d De
politieke uiteenrijting en
verbrokkeling van de middenklasse is een algemeen europees proces
geworden.
Onder meer uiteengezet in "Hoe
bovenlaag en onderlaag in Duitsland de werkende bevolking leegzuigen"
en in het Heemland Archief:
Heemland 17, Democratische dictatuur,
Heemland 22,
Het einde van paars
en
Heemland 27, Solidariteit op de tocht.
Woonbond heeft weinig op met gewone
huurders in de middenlaag
23 mei 2012
De ontzettend eenzijdige woningmarktplannen van deze paarse regering zijn na haar aantreden op 5 november 2012 volledig duidelijk geworden. Het zwaar belasten van huurders door middel van forse, deels inkomensafhankelijke huurverhogingen om ze de koopwoningmarkt op te drijven ("doorstromen"), liegt er niet om. De houding van de Woonbond hierin is echter ronduit halfslachtig, om niet te zeggen lamlendig.
De Woonbond is thans een beetje wakker geworden, blijkens zijn bericht op 13 november: "Koopkrachtdaling half miljoen huurders onaanvaardbaar". Weliswaar startte de bond vroeg met de actie "Huuralarm", welke gericht is tegen het opleggen van de verhuurderheffing en aandacht vraagt voor moeilijkheden bij woningcorporaties en de betaalbaarheid van opgedreven huurprijzen voor veel (onder)modale huurders in de sociale sector, maar verschuilt zich achter de politiek met het besmuikte gluurargument bij huurplannen aangaande (boven)modale huurders en inzake de 'vrije sector'. Besmuikt want de Woonbond neemt niet wezenlijk stelling over het invoeren van een aparte huurbelasting voor groepen hurende burgers. Indien het erop aankomt, laat de bond (boven)modale huurders barsten, gelijk de PvdA. Door te zwijgen stemt de bond in met het linkse billijken van inkomensafhankelijke huuropslagen; ondertussen wordt over een algemene huurstaking nergens gerept! De bond doet gewoon niks!
1
3 november 2012
Gelegenheidspact redt rechtse bezuinigingen
Noten:
˚ De
inkomensafhankelijke huurbelasting treft in de lagere en
hogere middengroepen onder en boven de grens van € 43.000 aan
huishoudinkomen onderscheidenlijk 360.000 en 420.000 huurders,
tezamen goed voor
780.000 huishoudens in de gereguleerde huursector. Daarnaast
zijn er nog de huurders met middeninkomens in de commerciële 'vrije
sector'.
Vanaf 2018 kunnen de inkomsten uit deze huuropslagen de
gehele verhuurdersbelasting dekken welke de corporaties vanaf
2013 over hun sociale woningenbezit verschuldigd zijn en die in
2014 uitkomt op 620 miljoen euro en jaarlijks snel oploopt tot
ruim 2 miljard.
* Zie ook op door Corné van Zeijl
Politiek gooit reddingsboei
Laatste bericht van 21 april 2012 bij de val van het kabinet is
dat de coalitie - weken bijeen in beraad op het Catshuis - de
huur van alle huurwoningen zoveel mogelijk had willen optrekken
naar de maximale streefhuur in het woningwaarderingsstelsel, in
de onterechte veronderstelling dat die streefhuur de
'marktconforme' huur in een 'vrije markt' zou weergeven.
Er is echter helemaal geen vrije woningmarkt, noch in de
koopsector noch in de huursector, alwaar bij koop vooral de
hoogste inkomens zwaar gesubsidieerd worden en bij huur de
laagste. De middenlaag betaalt goeddeels de woontoeslagen voor
onder- en bovenlaag. Volgens het Catshuisberaad zou ook nog even
een extra puntenverhoging bij duurdere woningen ingevoerd
worden, zelfs bovenop de extra 10 tot 25 punten in de
schaarstegebieden. Op de koopmarkt wilden de onderhandelaars de
begunstigingen helemaal niet aanpakken. Bijna alle fiscale en
sociale bevoordelingen van en woonsubsidies aan kopers (zoals
NHG,
HRA
e.a.) zullen onverdroten voortgezet worden! Ook het stelsel van
huurtoeslagen voor de huurmarkt is intact gelaten.
Even leek het een
geluk voor de woningmarkt dat de stekker uit dit beraad werd
getrokken. Van een samenhangende aanpak van de gehele
woningmarkt, huur en koop, was geen sprake; het is wel zeer de
vraag of die er ooit komt. Het
Catshuispakket
moest de reeds in gang gezette aanval op de woonmogelijkheden en
inkomensposities van gewone huurders in de middenklasse
verhevigen. Dat blijft spijtig genoeg zo voortduren. Van de
politiek zeer invloedrijke vastgoedlobby's moeten deze huurders
immers hoe dan ook liefst de koopmarkt opgeduwd worden. Met
extra huurbelastingen worden huurders daartoe nog meer
uitgewrongen dan nu al vaak het geval is en gedwongen tot voor
hen veel te hoge huurafdrachten of zware hypotheekschulden bij
koop. Van zulk een onder druk nagestreefde doorstroming terwijl
de huizenzeepbel met haar torenhoge woonprijzen * in
stand wordt gehouden, kan maximaal en grof profijt getrokken
worden door de vastgoedbranche en andere
belanghebbende aanpalende sectoren waaronder overheden.
Na de regeringsbreuk door het opzeggen van Wilders van de
gedoogsteun van de PVV aan het kabinet Rutte, heeft de thans
demissionaire regering Rutte van VVD en CDA ter voorbereiding
van de begroting 2013 door het plegen van koortsachtig overleg
onder leiding van minister De Jager op 25 en 26 april alsnog een
bezuinigingsakkoord gesloten met een aantal fracties uit de
Tweede Kamer, de zogenoemde 'Kunduz-coalitie' van D66, GL en CU.
Pechtold van D66 sprokkelde in één dag ongeveer z'n hele
verkiezingsprogram bijeen het akkoord in. Dit politieke akkoord
evenaart het Catshuispakket ruimschoots in
lastenverzwaringen
** voor de burgers, maar draait toezeggingen aan de PVV
waaronder de bezuinigingen op ontwikkelingshulp, niet morrelen
aan ontslagrechten en afspraken inzake immigratie en integratie
uit het gedoogakkoord, terug. Ook lijkt het erop dat zelfs het
boerkaverbod en het verbod op een dubbele nationaliteit nog van
tafel gaan.
Voor huurders zijn de gevolgen van het bereikte akkoord nog
steeds verregaand: Alle huurders krijgen te maken met een
jaarlijkse controle van hun inkomen om
de inkomensafhankelijke huurverhogingen, een soort huurbelasting
˚, uit te voeren met een huuropslag
van 1% boven inflatie bij een vastgesteld inkomen tussen de
33.000 en 43.000 euro, en boven de 43.000 met de door de Tweede
Kamer reeds goedgekeurde 5%-huuropslag. De toegevoegde
maatregelen zaten al in het nog wat ingrijpender
Catshuispakket. Op de koopmarkt worden voorspelbare
wijzigingen in de fiscale aftrekbaarheid van de rente bij
aflossingsvrije hypotheken aangebracht, doch ingrijpend zijn
deze zeker niet en vóór 1 januari 2013 afgesloten hypotheken
worden toch weer ontzien.
Er komt nog steeds geen integrale hervorming van de
woningmarkt. Als de politiek echt wil hervormen, dan zou de veel
te dure koopmarkt niet gespaard moeten worden maar juist fors
aangepakt. Voorlopig zal
een fiscaal gelijkwaardige, eigendomsneutrale
behandeling
van alle burgers op de woningmarkt, zowel kopers als huurders,
nog wel een wensdroom blijven en bij dit wetsvoorstel geen
toetsingskader vormen. Ongelijkwaardige behandeling zou ook binnen de
onderscheiden groepen zo veel mogelijk voorkomen moeten worden, wat nu
echter ten aanzien van de betrokken huurders wel volop dreigt te gebeuren.
Nadat het
wandelgangenakkoord, ook wel lente- of Kunduzakkoord genoemd
**, over de begroting voor 2013 tussen
de regeringsfracties en de Kunduz-coalitie gesloten was en
hiermee tevens de afspraken met de PVV goeddeels ongedaan waren
gemaakt, liet de PVV weten haar eerdere steun in te trekken aan
omstreden wetsvoorstellen zoals de inkomensafhankelijke
huurverhoging, de verlaging van de kinderopvangtoeslag en de
verhoging van de AOW-leeftijd.
28 april 2012
** En op de website
www.artikel 7.nu/poltiek ; En hoe nu verder? en een goed
bevind van
Cor Stoker over de rol van de media bij de verkiezingen van
12 september 2012
*** "Huurders
in vrije sector het duurst uit" in CBS-onderzoek
WoON2012 (PB 15 maart 2013)
Een meerderheid van VVD, CDA, PVV, D66, SGP en Hero Brinkman stemde op 12 april 2012 voor de wet
Huur 'scheefwoners' extra omhoog
Begin februari heeft de minister aan gemeenten de
MG-circulaire 2012-01
doen verschijnen met daarbij voor verhuurders de: ‘Handleiding Inkomensindicaties aanvragen voor de
inkomensafhankelijke huurverhoging'. Hieruit blijkt dat
de beoogde openstelling van de Belastingdienstservice voor het
daadwerkelijk aanmelden en aanvragen van inkomensindicaties
februari 2012 is (de test is reeds bereikbaar vanaf december
2011 !)
Van 'scheefwonen' is sprake als het inkomen van een huurder
te hoog is voor een sociale huurwoning. Zij blijven toch vaak
zitten in de woningen, omdat voor hen huren in de vrije sector
of een woning kopen te duur, zo niet onbetaalbaar is. Vaak
hebben ze gewoonweg geen keus. CDA en VVD hadden in het
regeerakkoord al aangekondigd de huursector te gaan aanpakken.
Om de maatregel uit te voeren, mag de verhuurder aan de fiscus
vragen of een bepaald huishouden meer verdient dan 43.000 euro.
De Belastingdienst geeft antwoord op die vraag, zonder details
te geven over de precieze hoogte van het inkomen.
De Woonbond vindt het ongehoord dat een zo ingrijpende maatregel als deze reeds wordt ingevoerd vooruitlopend op een wet die nog niet is goedgekeurd door de Tweede- en Eerste Kamer. Hiermee wordt tevens voorbijgegaan aan de inbreng van de volksvertegenwoordiging. De Woonbond vindt het een grove inbreuk op de privacy van huurders dat - zonder hun uitdrukkelijke toestemming - door de Belastingdienst wordt bijgehouden of hun huishoudinkomen meer of minder dan € 43.000 is en dat dit doorgegeven wordt aan alle verhuurders in Nederland.
Aedes, de koepel van
woningcorporaties is voorstander van het drastisch beperken van
scheefwonen. Ze ziet wel haken en ogen bij de
keuze van de regering om dit via een 5% extra
huurverhoging boven inflatie voor huishoudens met een inkomen
boven 43.000 euro te doen.
Aedes vindt deze 5%-maatregel een weinig genuanceerde en zeer
beperkte maatregel vanuit woningmarktperspectief,
terwijl het voorstel ook nog zeer verschillend uitwerkt voor
woningcorporaties en te weinig zou opleveren.
Toch is deze koepel van
verhuurders van mening dat de 5%-maatregel snel ingevoerd moet
worden. Woningcorporaties kunnen dan met deze extra
huurinkomsten van 760 miljoen euro een deel van de stijgende
kosten en de vanaf 2013 in te voeren en eraan gekoppelde
verhuurdersheffing die per 2014 op 620 miljoen euro uitkomt,
dragen.
Vanaf 2018 kunnen de inkomsten uit deze huuropslagen de
gehele verhuurdersbelasting dekken.
Tijdens de
vergadering van de vaste kamercommissie van BZK op 7 maart bleek
er een parlementaire meerderheid van VVD, CDA en spijtig genoeg
eveneens PVV te zijn die de invoering van een
inkomensafhankelijke huurverhoging - een soort huurbelasting
geïnd door de verhuurder - voor gezinnen met een middeninkomen
steunt. Als gewoon burger met een gemiddeld huishoudinkomen maar
zonder eigenwoningbezit ben je duidelijk van gering politiek
gewicht voor de gevestigde orde. Sociaal en fiscaal wordt er
nauwelijks rekening gehouden met je belangen, die niet in tel
lijken of achteloos behandeld worden. Er wordt linksom en
rechtsom volop met je gesold en grove achterstelling is het
gevolg.
De politieke kaste blijkt hoe dan ook zogenaamd
’rijkere’ huurders uit de middenlagen, al kunnen ze het zich
nauwelijks of helemaal niet veroorloven, te willen dwingen naar
een te dure huur- of koopwoning om te zien en te verhuizen.
Zulke benadeelde gezinnen gaan het wellicht voor gezien houden
bij de PVV met haar rare sociaal-politieke opstelling waarmee ze
haar kiezers laat barsten. Bij de traditionele
bestuurderspartijen, die zich graag volks- of middenpartijen
noemen *, had de gewone burgerij allang niks te zoeken.
Hiermee is het wetsvoorstel inzake inkomensafhankelijke huur met behulp van
inkomensindicaties die verstrekt worden door de Belastingdienst
nog niet aangenomen.
De Tweede Kamer stemde in meerderheid in met dit wetsvoorstel op 12 april,
één dag voor de rechtbank te Den Haag in kort geding oordeelde dat de
Belastingdienst voorlopig nog geen inkomensgegevens van huurders
aan woningcorporaties en andere huisbazen mag geven. Eerst moet
de wet die dit mogelijk maakt, in werking treden. Al door
de fiscus verstrekte inkomensverklaringen zijn door de uitspraak
onbruikbaar geworden.
Ook de Eerste Kamer moet dus
nog instemmen met deze gelegenheidswetgeving. De tijd ervoor is
erg krap, wil de maatregel op 1 juli aanstaande van kracht zijn
en tijdig uitgevoerd kunnen worden, zoals Aedes graag ziet.
Minister Spies geeft namens het kabinet de behandeling
topprioriteit. De Eerste Kamer vergadert op 8 mei. Voor de
betrokken huurders is een rechtvaardige afloop, zonder invoering
van zo'n huurbelasting, bepaald niet vanzelfsprekend gezien het
krachtenveld op de totale woningmarkt. Bij brief van 19 april
laat minister Spies weten dat de boveninflatoire huuropslag toch
pas na 1 juli ingevoerd kan worden in verband met wettelijke
termijnen en voorschriften.
De gevestigde politiek, overheden,
huizenbezitters, verhuurders en de zeer invloedrijke
en machtige lobby's uit de bouwsector hebben tot op heden zolang
mogelijk en met alle beschikbare middelen gezocht naar
maatregelen die de opgedreven waarde van onroerend goed, de
koopkracht van woningbezitters en de volle hypotheekrenteaftrek
in stand kunnen houden. Misschien blijft zelfs nog de aftrek bij
volledig aflossingsvrije hypotheken bij bestaande gevallen
behouden.
Verwezen kan worden naar alle tot op heden reeds genomen
maatregelen om toch maar vooral het tij op de koopmarkt te
keren. Ook het verhogen van de druk op de huurmarkt met het
laten opleggen van zeer hoge huren past daarin.
Heemland, 12 april 2012
Bronnen: NOS 2 feb,
brief van Aedes aan de vaste kamercommissie op 1 feb,
brief van de Woonbond aan de vaste kamercommissie op 13
februari en oproep "Geen
gluurverhoging"op 5 maart, bericht van Aedes van 8 maart "Kamermeerderheid
steunt inkomensafhankelijke huurverhoging" artikel van
Rechtennieuws nl "Zwaar
weer op komst" 13 maart, en
brief van minister Spies 19 april 2012.
Bijna 30 procent van alle Nederlandse huishoudens heeft een betalingsachterstand.
Dat blijkt uit een onderzoek dat is uitgevoerd in
opdracht van staatssecretaris de Krom van Sociale Zaken. Het
aantal mensen dat een betalingsachterstand heeft, neemt toe.
Bijna 700.000 huishoudens konden het afgelopen jaar niet alle
rekeningen meer betalen. 1,4 miljoen huishoudens hebben een
lening of een doorlopend krediet, en ruim een half miljoen
huishoudens sloot een afbetalingsregeling af.
Opvallend
is dat vooral de middenopgeleiden steeds meer problemen hebben
hun rekeningen te betalen. Ook het aantal hoogopgeleiden met
betalingsachterstanden neemt toe. Mensen lenen steeds vaker geld
van familie en vrienden en staan vaker rood. De NVVK, een
vereniging voor schuldhulpverlening, vindt de cijfers
zorgwekkend. De cijfers zijn gepresenteerd aan de Tweede Kamer.
Staatssecretaris De Krom meent namens de overheid de burgers een
wijze raad te moeten geven: "Let nou op dat je niet meer
uitgeeft dan er binnenkomt". De Staat zelf doet niet anders en
schuift de rekeningen door naar de burgerij! Dat wordt
'bezuinigen' genoemd in plaats van bovenmatig belasten.
Gemeld wordt in juni 2012 dat de overheid in
totaal voor 465 miljard euro garant staat voor risico's van
burgers, bedrijven, banken en andere eurolanden. Dat is een
financieel risico voor de overheidsfinanciën met een omvang van
meer dan driekwart van onze totale economie. De Algemene
Rekenkamer constateert dat de risico's voor de Staat van al die
garanties sinds 2008 substantieel zijn toegenomen. Toen bedroeg
het risico nog 42 procent van het bruto binnenlands product, wat
overeenkwam met 250 miljard euro.
Inmiddels is dat in 2011 vooral door garanties in het kader van
de eurocrisis opgelopen naar 77 procent van het bbp, wat
neerkomt op
465 miljard euro. Voorbeelden zijn de nationale
hypotheekgarantie NHG voor de restschulden aan banken bij
gedwongen huizenverkoop door de Stichting Waarborgfonds Eigen
Woningen ten bedrage van 140,7 miljard euro (ca 90% van de
nieuwe kopers maakt gebruik van zo’n garantie in 2011), het
deposito-garantiestelsel (spaarrekeningen tot 100.000 euro
gegarandeerd bij omvallen van een bank),
exportkredietverzekeringen voor bedrijven en gegarandeerde
leningen aan eurolanden zoals Ierland, Portugal en Griekenland.
bron:
RTL Z, 27 februari 2012,
Elsevier
"Wie is er nog solidair met de arbeider?",
Telegraaf "Overheid
staat voor 465 miljard euro garant"
op 21 juni 2012
Middenklasse nog verder door de mangel en de rare
rol van de PVV
Op alle omstreden kabinetsplannen in de huursector kondigt de
Woonbond thans verzet aan. Gelukkig is er de laatste maanden een
rechtszaak gevoerd tegen de puntenverhoging in schaarstegebieden tot
en met een bodempr
De betreffende huurders blijken ook van de politiek tot dusver niets
te verwachten te hebben. Geen partij komt voor hun belangen op! De
politiek beziet deze huurders als burgers die niet willen kopen en
op allerlei manieren geprest en gedwongen mogen worden tot koop. Ze
moeten 'doorstromen' van de beleidsbepalende gevestigde orde. De
gewone, modaal verdienende burgerij met huishoudinkomens van ~
30.000 tot ~ 60.000 euro kan van de zogenaamd sociale partijen
stikken. Noch van de linkse SP, noch van de rechtse PVV die het op
zou nemen voor 'Henk en Ingrid', hoor je iets! Op rechts is van enig
sociaal weerwerk ten gunste van de middenklasse tot rond anderhalf
maal een enkel modaal inkomen, te weten ~ 50.000 euro, bar weinig te
merken.
Zolang als de PVV niet bereid is bij de bovenlaag fors te snijden in
de fiscaal riante hypotheekrenteaftrek, maar wel blijft bij lage tot
geen fiscale belastingen van het eigen huis middels het uiterst lage
eigenwoningforfait, denk vooral aan afbetaald eigenwoningbezit (Wet
Hillen) en de verdere fiscale voorrechten voor wooneigenaren (in box
1 en 3), terwijl ze de huurders in de middenlaag het mes op de keel
laat zetten, is haar verhaal over Henk en Ingrid een belachelijke
fabel. Wat we horen is precies andersom: Er komt geen drastische
beperking, aftopping of liefst afschaffing van de
hypotheekrenteaftrek voor de bovenlaag (*) en geen afbouw van de
inkomensafhankelijke toeslagen. Bovenlaag en onderklasse worden
telkens ontzien bij bezuinigingen, die andermaal, ook nu weer, wel
volop de gewone burgerij treffen. De PVV gedraagt zich hierbij als
een paars schoothondje, dat alleen blaft tegen de Islam, maar door
de regering Rutte snel is om te wisselen voor sociaalliberalen van
linkse of rechtse snit.
De betrokken groepen uit de middenlaag worden bovendien nog geconfronteerd met een forse verhoging van de zorgheffing, de zogeheten inkomensafhankelijke bijdrage ZVW: van 7,1% voor werknemers onder de 65 jaar en van 5% voor zelfstandigen en voor ouderen boven de 65 jaar, doordat de drempel van het voor deze zorgbijdrage belastbare inkomen fiks is opgerekt tot rond de € 50.000. Voor de laatste twee groepen zijn de belastingtarieven in de tweede en derde schijf hiermee feitelijk verhoogd met ~ 5 procentpunt! Ze hebben, als het inkomen meer is dan ~ € 34.000, geen recht op toeslagen, of op de ouderenkorting. Velen in deze toch al gemangelde, uitgeperste middengroepen zullen er de komende jaren tot wel 30% op achteruit gaan, maar er is in de reguliere media en politiek geen enkele aandacht voor. Ze lijken niet te bestaan. De parlementaire democratie is voor hen allang verworden tot een elitaire partijpolitieke dictatuur.
De bestuurlijke kaste van overheid en bedrijfsleven beschouwt deze
burgers slechts als
stemvee,
waarvan de belangen van geen waarde zijn en bij wie, zonder veel
protest omdat ze geen invloedrijke lobby's of maatschappelijke
pressiegroepen kennen, makkelijk geld te halen valt. Al met al vindt
er al jarenlang een buitensporige inkomensoverdracht plaats vanuit
de middenlaag naar de lage en hoge inkomensgroepen, met name van
modale huurders naar kopers in de bovenlaag die bovendien profiteren
van vrijstellingen van hun vermogen in het eigenwoningbezit, dat al
fiscaal begunstigd opgebouwd wordt. Door alle bijzondere fiscale
faciliteiten hebben woningbezitters op oudere leeftijd in
tegenstelling tot hun hurende medeburgers
nog maar zeer weinig woonlasten.
Wat de PVV betreft: die moet vooral zo doorgaan met ijveren voor een
raar mengsel van rechtse en linkse hobby's zoals de
hypotheekrenteaftrek voor welvarende deelgroepen uit de middenklasse
en de rijke bovenlaag wat Wilders doet, en overdreven vergoedingen
zoals bij voorbeeld voor rollators, maar die daarentegen wel instemt
met de afbouw van de betaalbaarheid van studiekosten en kinderopvang
en met het ophogen van de belastinggrens voor de zorgheffing. Een
keuze voor het maatschappelijke midden van 'Henk en Ingrid' is echt
niet hetzelfde als alleen op de bres staan voor douceurtjes aan
armen en stevige bevoordeling van rijken, maar tegelijkertijd de
middenmoot vergeten!
Bronnen: AD, Parool, Aedes en Woonbond, 26 en 29 maart 2011,
aangevuld op 15 april, 15 november en 15 december 2011.
'Alle sociale huren 120 euro per maand omhoog'
AMSTERDAM -
Minister Piet Hein Donner (Wonen) werkt aan een plan om "alle huren"
van sociale huurwoningen in één klap met 120 euro op te trekken.(*)
De verhoging gebeurt door woningen in het puntensysteem extra
punten toe te kennen. Een groot aantal woningen ontstijgt daardoor
de sociale sector. Dit melden medewerkers van Amsterdamse
woningcorporaties. De plannen zijn zó ingrijpend voor stedelijke
gebieden met veel sociale huurwoningen dat wethouders, ambtenaren,
corporaties en huurdersorganisaties de ontwikkelingen gespannen
volgen. In Amsterdam zouden ongeveer 28.000 van de 200.000 sociale
huurwoningen in de vrije sector terechtkomen na de maatregel. De
nieuwe plannen komen in de 'huurbrief 2011', waarin staat met
hoeveel procent de huren per 1 juli 2011 mogen stijgen. Minister
Donner wil ook de
puntentelling aanpassen. De bespreking had plaats op 1 april
2011. Ambtenaren van Donner willen in het zogeheten
woningwaarderingsstelsel
(WWS) alle huizen 25 woonpunten extra toekennen, wat de mogelijkheid
geeft om 120 euro per maand meer huur te berekenen. Eén punt is 4,80
euro waard. Een deel van de woningen wordt daarmee duurder dan 650
euro per maand, de grens voor de vrije sector.
In het regeerakkoord lanceerde Donner drie voorstellen:
1: een verplicht energielabel, 2: een jaarlijkse huurstijging van vijf
procent extra
voor mensen met een inkomen boven de 43.000 euro en 3: een aanpassing
van het woningwaarderingsstelsel. Corporaties en woonorganisaties
hoopten op een 'gedifferentieerd' systeem, waarbij per woning
slechts een puntentoeslag tot 25 punten zou worden toegekend
in regio's met huizenschaarste. Intussen hebben zij
begrepen dat waarschijnlijk álle woningen er minstens 25 punten bij
krijgen. Uit de later verstuurde huurbrief 2011 blijkt dat
voor zittende huurders de maximale huurverhoging per 1 juli 2011 van
alle gereguleerde huurwoningen 1,3 procent gaat bedragen, gelijk aan
de inflatie over 2010. De minister streeft ernaar dat per die datum
wel het aantal woningwaarderingspunten in relatie tot schaarste
wordt verhoogd met maximaal 25 punten, afhankelijk van de
WOZ-waarde. Voor de inkomensafhankelijke maatregel jegens huurders
met een huishoudinkomen boven € 43.000,- (huuropslag) is
wetswijziging nodig zodat dit voorstel niet voor 1 juli 2012
ingevoerd kan worden. Ze worden kwaadwillig vaak simpelweg betiteld
als "scheefwoners".
Op 15 april kondigt minister Donner per aanbiedingbrief alsnog aan dat de
puntenverhoging in het WWS toch voor àlle huurwoningen gaat gelden.
Verhuurders van woningen in
heel Nederland krijgen meer ruimte bij de vaststelling van de
huurprijzen. De situatie op de regionale woningmarkt kan zodoende
een grotere rol gaan spelen bij de maximale huurprijs. Onder druk
van de kamer bindt de minister een paar weken later toch enigszins
in: de puntenverhoging komt er in 140 gemeenten in tien zogenoemde 'schaarstegebieden'.
Hieronder vallen Amsterdam, Utrecht, Haarlem, Leiden, de gemeenten
in de omstreken van voornoemde steden, de Veluwe en Oost Brabant;
dus niet alle gemeenten in het hele land.
In de schaarstegebieden kunnen zelfstandige woningen die vallen
onder het
woningwaarderingsstelsel,
er vanaf 1 oktober 2011 15 tot 25 basispunten extra bij krijgen
Het wetsvoorstel inzake de inkomensafhankelijke huurverhoging bij
middeninkomens
zou op 1 februari 2012 in de commissie BiZa van de Tweede Kamer
besproken worden, maar is uitgesteld.
Zo wordt bijna de helft van ons volk weggezet als derderangs burgers
die begluurd, gestuurd en bij een te hoog bevonden inkomen bij wet
bestraft mogen worden met huurbelasting. Deze kwalijke behandeling
komt
bovenop de fiscale discriminatie waar ze al sinds de belastingherziening van
2001 onder lijden.
Dit alles hebben deze burgers te danken aan het blote feit dat ze huren in
plaats van kopen, en de politiek hun belangen daarom beschouwt als
van minder waarde. Om de huizenzeepbel
in stand te houden wil de gevestigde politieke kaste hen, als
het even kan, zo zwaar mogelijk belasten en verjagen uit hun
huurwoning.
°
Het enige zogenaamde 'voordeel' van de maatregelen is dat straks nieuwe modale huurders en 'scheefwoners', die nu zonder huursubsidie netjes hun huur afdragen, nog veel meer gaan betalen dan thans. Als de huren verhoogd worden bij aanpassing van de punten in het woningwaarderingsstelsel aan regionale verschillen in woningschaarste en de energielabeling en derhalve de wettelijk toegestane maximaal redelijke huur fors kan stijgen, zullen wel de huurtoeslagen aan huursubsidieklanten evenredig omhoog gaan. Door flinke steunverruiming zullen immers huurders met lage inkomens tegen huurstijgingen beschermd blijven worden volgens het regeerakkoord van VVD en CDA, en zeker ook volgens de PvdA (1). Vergeleken hiermee zijn de eerder aangekondigde geringe kortingen op de huurtoeslag waar de Woonbond steeds over klaagt, verwaarloosbaar klein (tot € 15 per maand in 2015). De waarschijnlijk robuuste verhoging van de huurtoeslagen moet echter andermaal opgebracht worden door mensen die zelf veel meer huur gaan betalen, óf al hoge huren betalen. Naast dit verschaffen van de hogere huurtoeslagen aan huishoudens met lage inkomens, worden gewone huurders door de gevestigde politiek ook al financieel uitgemolken door het vigerende fiscale stelsel van vergoedingen aan huiseigenaren, te weten de hypotheekrenteaftrek, het nauwelijks belaste woningbezit (2) en de spaarhypotheek (3). Zoals elke belastingbetalende burger betalen zulke gewone huurders per jaar per huishouden een tweeduizend euro belasting voor de renteaftrekfaciliteit van deze eigenwoningbezitters (4), maar ze ontvangen zelf niets. De totale jaarlijkse inkomensoverdracht naar eigenaar-bewoners bedraagt minstens 14 miljard euro (5). De politiek, aan de leiband van machtige lobbygroepen, haalt werkelijk alles van de plank om de omhoog gejaagde waarde van het eigenwoningbezit in stand te houden (6). Echter, zonder afschaffing van de hypotheekrenteaftrek en flinke prijsdalingen (7) is voor starters op de woningmarkt een koopwoning veel te duur en qua schuldenlast onbereikbaar.
(1) Artikel van oud-professor
Hugo Priemus; men leze vooral de reacties op zijn opinie van
Gietelink en Minkema.
(2) Men leze "Sociale
discriminatie in de middenklasse", in Duur Woonland, 18 oktober
2005
(3) "Spaarhypotheken:
gelegaliseerde diefstal", Arnoud Boot (econoom UvA) en
Hans André de la Porte (VEH), op
www.huizenmarkt-zeepbel.nl en
www.BNR.nl op 16 maart 2012
(4) Totale
hypotheekrenteaftrekfaciliteit (~14 miljard euro) op het aantal
belastingplichtige huis
Mart Giesen,
redacteur Heemland, 11 oktober 2010, laatst herzien op 17 januari
2011
Rekensommen.
Lastenverzwaringen gaan de pan uitrijzen
Ons bevind over het aanstaande
regeerakkoord:
Redactie Heemland, 14 september 2010
(1) Over
eigendomsneutrale behandeling zie Rapport "Naar
een integrale hervorming van de woningmarkt" van de Commissie
van sociaal-economische deskundigen (CSED) van de SER, (april 2010)
* De enige parlementair vertegenwoordigde partijen die het als 'middenpartijen' voor de brede middenlaag van ons volk hebben willen opnemen en ermee rekening hielden in hun doelstellingen, zijn de vroegere Boerenpartij, DS'70 en Centrumpartij geweest
, daarna leek het de LPF te worden en tegenwoordig in sommige opzichten de PVV, die echter op het gebied van de woningmarkt, ondanks gewekte verwachtingen, nogal teleurstelt.
De merkwaardige gangen bij een kabinetsformatie
Wel of
niet een schutkring rond PVV ?
PVV-leider Geert Wilders vindt de gang van zaken rond de
kabinetsformatie ondemocratisch. Hij vindt het onbegrijpelijk dat
de PVV geen partij meer is in het formatieproces en zegt dat er een
cordon sanitaire om de PVV heen is gelegd.
Hij
reageert daarmee op het feit dat hij geen uitnodiging
heeft
gekregen voor een vervolggesprek met de koningin
en de nieuwe i
Wilders vraagt zich af of Nederland nog wel een democratie is als de
grootste winnaar van de verkiezingen wordt gepasseerd.
Hij vindt de uitsluiting van zijn partij schandalig en een belediging
van anderhalf miljoen PVV-kiezers. De politieke elite heeft daar
blijkbaar belang bij, zei hij.
Bron ondermeer RTL, 27 juni 2010
Nadien
heeft informateur Tjeenk Willink in zijn rapportage aan de Koningin
aangeraden om te streven naar de vorming van een zogeheten 'Paars
plus'-kabinet. Het gevolg is geweest dat zij opdracht gaf aan Uri Rosenthal
(VVD) en Jacques Wallage (PvdA) als informateurs om een verkenning te plegen
over de mogelijkheden hiertoe. Deze begonnen niet bepaald blanco aan die
gesprekken, omdat Tjeenk Willink een ‘bijlage’ bij zijn eindverslag aan de
koningin had gevoegd met de titel "Wat kan binden in plaats van scheiden".
De tekst laat zich lezen als een raamwerk voor een mogelijk nieuw
regeerakkoord. Tjeenk Willink, de vertrouweling van de Koningin geeft hierin
aan hoe de bestuurlijke elite wil dat Nederland geregeerd wordt en ook hoe
de andere partijen met de PVV zouden moeten omgaan. Verkapt houdt hij in
zijn bijlage een pleidooi voor een grondwetswijziging in monarchistische,
eurofiele richting met nadruk op 'het belang van de rechtsstaat' – met name
op de punten van non-discriminatie en godsdienstvrijheid – en op Europese
samenwerking. De informatiepoging van het tweetal is middelerwijl gestrand,
waarschijnlijk voornamelijk op de financiële invulling van de noodzakelijk
geachte bezuinigingen.
Vervolgens kreeg oud-premier en minister van Staat, Ruud Lubbers van koningin
Beatrix de opdracht haar op zeer korte termijn te vertellen welke
mogelijkheden er zijn om een meerderheidskabinet samen te stellen, waarbij
- net als eerder - partijen die behoren tot het ‘brede midden’, betrokken
zouden worden. Als dat niet zou kunnen, moest hij wel kijken of er nog
andere mogelijkheden zijn. Lubbers bleek de volgorde gewijzigd te hebben na
consultatie van de leiders van de grootste fracties en gaf toestemming om de
vorming van een kabinet over 'rechts' eerst te onderzoeken met als
eindtijdstip zondag 1 augustus. Bijzonder vreemd was dat hij voor zichzelf
als informateur nadrukkelijk afzag van zijn eigen aanwezigheid en enige rol
bij die onderhandelingen. Deze resulteerden vooralsnog in de optie van een
minderheidscoalitie van CDA en VVD met gedoogsteun van de PVV, welke
partijen de "ferme wil" uitspraken om hierin te slagen.
PvdA-leider Job Cohen heeft op maandag 2 augustus tegen Ruud Lubbers gezegd
dat hij het „onjuist” vindt dat de informateur deze keuze aan de Koningin
kan presenteren. Metterdaad werd de vorming voor zo'n coalitie toch onder
regie van de nieuwe informateur Ivo Opstelten onderzocht. Wat de uitkomst
zou worden, was ongewis. Tijdens de onderhandelingen werd de voortgang
gestoord door leden van het CDA onder wie oud-minister Cees Veerman, die
meenden
- belerend aan de hand van de grondwet
en wijzend op mogelijke schade voor aanzien in en handel met het buitenland
-
de PVV als gedogende partij te moeten
diskwalificeren. Zelfs mede-onderhandelaar Ab Klink, in het voetspoor van
oud-informateur Lubbers, stuurde een brief vol bezwaren aan Maxime Verhagen
en partijvoorzitter Henk Bleker om nog te elfder ure af te zien van verder
doorgaan. De weerzin, hoe ook in scène gezet en door wie ook verlangd, nam
bizarre vormen aan.
Onder zulke onbetrouwbare gedragingen was het begrijpelijk - maar
wel spijtig - dat de PVV op 3 september afhaakte. Na het abrupte vertrek van
Klink als kamerlid van het CDA die zichzelf binnen de fractie in een
onwerkbare situatie geplaatst zag, kwam Wilders terug op zijn eerdere
besluit. Wilders wilde weer aanhaken bij de onderhandelingen, terwijl
inmiddels wel de informatie door Ivo Opstelten beëindigd was en verslag
uitgebracht was aan de koningin. Tegen de verwachting van de 'rechtse'
partijen in wees zij op 7 september opnieuw Tjeenk Willink aan als
informateur. Na een ronde van verkenning omtrent de slaagkans van een
'rechts' minderheidskabinet raadde deze aan de opdracht weer over te geven
aan Opstelten, hierbij bijzondere aandacht vragend voor de Europese agenda.
Op 30 september jongstleden zijn regeeraccoord en gedoogaccoord door
de deelnemende partijen alsdan gepresenteerd. Dit verleidde Wilders te
spreken van een 'historisch moment'. Het is nog even wachten totdat het CDA
middels een te houden partijcongres instemt. In de partij ritselt het van de
moreel-ideologische bezwaren en ressentimenten tegen de PVV. Bij de bekend
geworden voorstellen blijkt de gegoede burgerij grotendeels gespaard te
blijven van bezuinigingen, wordt in de overheidsuitgaven een beetje gesneden
en wordt het bedrijfsleven ruim voorzien. Maar bij de middenklasse vallen
zware financiële klappen op het gebied van huurlasten, zorg en onderwijs.
Van wezenlijke hervormingen is geen sprake, bij voorbeeld van de gehele
woningmarkt met gelijktrekking van huur- en koopfaciliteiten en fiscale
behandeling. Integendeel, huurders gaan nog ongunstiger behandeld worden dan
nu reeds jaren achtereen het geval is. Al met al is door de rechtse partijen
in de aanloop tot de verkiezingen enkel lippendienst bewezen aan de
zogeheten middengroepen, zo blijkt nu.
Bij het CDA-congres van 2 oktober te Arnhem, waar een zeer betweterige,
moralistische toonzetting tegen de kabinetssteun van de PVV overheerste en
de inhoud van de beide accoorden die in lijn liggen met uitgesproken
'rechtse' wensen van CDA en VVD, nauwelijks ter discussie gesteld werd, leek
het erop dat afhankelijk van de gevolgtrekkingen uit de stemmingen misschien
toch nog een schutskring tegen de PVV opgetrokken zou worden. Dit is na veel
commotie binnen het CDA niet gebeurd. Ondertussen speelt het politieke
strafproces tegen Wilders, aanhangig gemaakt bij de Amsterdamse rechtbank na
de beschikking van het gerechtshof te Amsterdam tot vervolging door het
Openbaar Ministerie, een belangrijke rol. Onwillekeurig dringt de
herinnering aan de showprocessen tegen Janmaat van midden jaren negentig
zich op. Gelukkig is de tijdgeest verandert en heeft Wilders een
topadvocaat.
Ondanks alle tegenwerkingen blijkt, na de benoeming van Rutte als
formateur op voordracht van Opstelten, nu toch een rechts kabinet Rutte met
gedoogsteun van de PVV gevormd te kunnen worden dat op donderdag 14 oktober
voorgesteld zal worden.
Redactie Heemland, 28 juli, 5 en 20 augustus, 6 en 13
september en 1, 2 en 8 october 2010
Voor commentaar, met een bespreking van de rol van de Koningin hierbij, leze
men bij HVV het verslag van Joost Niemöller "Waarom
de PVV weer de grootste is" van 27 juni 2010, op Artikel7.nu van
dezelfde auteur "Wilders: CDA
buigt, Trouw gilt", en de "De
Constitutionele Staatsgreep–Nog niet gedaan" van Erdebe 'Hannibal' op 26
juli 2010. Dat op de achtergrond een koningschapskwestie meespeelt, is ook de
gevolgtrekking van het redactionele commentaar van Paul Jansen in de Telegraaf
van 14 september 2010, "Koningin
loopt in formatie averij op".
Op Artkel7.nu verscheen op 9 augustus 2010 een artikel "Niks
mis met nationalisme" van Joost Niemöller over het belang van
nationalisme en het ontbreken van een bevolkingspolitiek beleid, met name in
onze landen. De daadwerkelijke wil om de massa-immigratie te stuiten
blijkt volkomen afwezig te zijn bij de elites:
Immigratie NL: de schokkende feiten.
Voor de huichelarij in de moralistische, calvinistische gelederen van CDA (en soms VVD) leze men van Percolator bij HVV: De pedante parade van politiekcorrecte predikers van 2 october 2010.
Verkiezingen in
teken van grote bezuinigingen
Wij vinden dat de aanstaande Kamerverkiezingen in de eerste plaats
behoren te gaan over het vinden van bezuinigingen die de Nederlandse
bevolking zo weinig mogelijk treffen. Indien er politiek
hoofdzakelijk gedacht wordt aan het op peil houden van de reeds
torenhoge overheidsuitgaven aan zogeheten linkse hobby's (huur-
en zorgtoeslagen, asiel- en gezinsmigratie,
ontwikkelingssamenwerking, klimaatdoelen e.d.) maar ook aan
rechtse hobby's (hypotheekrenteaftrek, arbeids- en
kennismigratie, defensieuitgaven voor missies en aanschaf
JSF-toestellen e.d.), en het ondersteunen en zelfs
direct subsidiëren van het bedrijfsleven, - zoals banken
met een injectie van tientallen miljarden en ook de bouwnijverheid,
bij voorbeeld met koopsubsidies, startersleningen en
waarborgregelingen als de Nationale Hypotheekgarantie (NHG), en
vanuit het ministerie van Economische Zaken nog allerhande
subsidies -, dan volhardt de gevestigde orde op haar heilloze weg
van afwenteling van de kosten van haar strevingen op de eigen
Nederlandse samenleving.
Zoals wij al jaren vaststellen, heeft de modaal verdienende, gewone
burgerij, zeg maar 'de middenmoot', ernstig geleden door telkens
fors te moeten inleveren gedurende de kabinetten onder CDA-leider
Jan Peter Balkenende. Wordt dit toneelspel tussen linkse en rechtse
politieke partijen en maatschappelijke belangenorganisaties met hun
uitgebreide netwerken en lobby's al polderend voortgezet, dan worden
wederom wezenlijke belangen van de middenklasse van laag tot
gemiddeld (met een huishoudinkomen van rond anderhalf maal modaal)
genegeerd en opgeofferd aan vrijwaringen en bevoordelingen van de
onderkant en de bovenlaag.
Sinds de paarse regeringen is het uitruilen van plannen tussen
linkse en rechtse partijen tijdens kabinetsformaties waarbij
middengroepen doorgaans de grote verliezers worden van het
regeringsbeleid, helemaal in zwang geraakt. De schandelijke
belastingherziening 2001 is er een voorbeeld van, met haar
scherpe fiscale discriminatie van huurders ten opzichte van
eigenwoningbezitters, welke herziening een nauwelijks te overbruggen
maatschappelijke kloof naar eigenwoningbezit geslagen heeft
onder de burgerij in de middenklasse. Andere voorbeelden zijn de
nieuwe zorgverzekeringswet met een extra belastingheffing (bijdrage
Zvw) over het inkomen totaan de derde schijf waarbij zelfstandigen
en ouderen met een middeninkomen zwaar geschaad worden wegens het
ontbreken van een passende vergoeding, en het inkomensafhankelijk
maken van tal van regelingen zoals de ouderenkorting.
Middels zo'n uitruil waarbij groepen in het midden gemangeld worden,
komt ook een verwerpelijk Aow-misbaksel met een geflexibiliseerde
verhoging van de AOW-leeftijd tot 67 jaar tot stand, zonderdat het
voorstel de kiezer ooit is voorgelegd. En zo wordt door het Centraal
Planbureau (CPB) nu al een voorschot genomen op verhoging van de
eigen bijdrage in de ziektekosten van € 165,- oplopend naar € 775,-
in 2015. Bij monde van zijn directeur, Coen Teulings noemt het CPB
beide voornemens 'onvermijdbaar' of 'technisch, reeds inbegrepen in
de raming' , want anders komt het CPB vooralsnog uit op de eerder
voorspelde jaarlijkse bezuiniging van 35 miljard euro in plaats van
29 miljard. Het laatste bedrag gaat een gezin al snel 5000 euro of
meer per jaar kosten. Het plunderen van de middenmoot van ons
volk gaat onverdroten door zodat je je bij voortduring afvraagt
waar onze regentenkaste het over heeft als ze met mooie woorden
praat over behoud van koopkracht en een beroep doet op eigen
verantwoordelijkheid ?
Mart Giesen, redacteur Heemland, 17 maart 2010
Lees ook
Doodmoe van politiek geleuter over de woningmarkt
videogesprek met Bas Jacobs op
www.huizenmarkt-zeepbel.nl, Hypotheekrenteaftrek
--column van Jaap van Duijn en
Politieke kaste haat saamhorige middenlaag
--door Lode van Boonen en Mart Giesen
bron: Morgan Stanley, ontleend aan
column Corné van Zeijl
Politieke kaste haat hechte middenlaag
In de politiek is men nu weer bezig om de bestedingsverschillen te versterken door sommige groepen uit de middenlaag zoals gezinnen met jonge kinderen en bezitters van een eigen woning zoveel mogelijk te begunstigen en ouderen, gepensioneerden en huurders juist veel koopkracht af te pakken. Dit gebeurt bij het nieuwe zorgstelsel en het nieuwe huurstelsel middels een herverdeling van welvaart die ongekend van omvang en scherpte is en de al zeer ongunstige belastingherziening van 2001 in ernst evenaart.
Een voorbeeld uit de praktijk is de gepensioneerde met een bruto inkomen van rond de € 30.000,- die op z'n enkelvoudige AOW van € 636,69 een 'inkomensafhankelijke bijdrage' voor de zorgverzekeringswet (Zvw) van € 42,01 (6,5 %) moet afdragen zodat hij - na een geringe inkomensvergoeding van € 9,66 (dat is dus wel eventjes een gulle € 1,06 meer dan vorig jaar!) - netto € 604,34 betaald krijgt van de SVB, en over z'n aanvullende pensioen van ongeveer € 21.000,- aan Zvw-bijdrage rond € 932,- (4,4 %) betaalt, zodat hij zich gesteld ziet voor een inkomensafhankelijke bijdrage voor zijn ziekteverzekering van rond € 1.466,- (4,9 % van zijn bruto inkomen !); let wel dat dit komt bovenop z'n nominale premie voor de zorgverzekeringspolis. Dat wil zeggen dat er eigenlijk een extra verhoging van de belastingheffing in de eerste en tweede belastingschijf is bijgekomen van gemiddeld per schijf 4,9 % voor mensen zonder de vergoeding van een werkgever of uitkeringsinstantie voor de Zvw ! Natuurlijk is dit kabinet wel zo wijs geweest deze Zvw-bijdrage formeel buiten de inkomstenbelasting te houden en geen ziektekosten- of zorgheffing, of zorgbelasting te noemen; over volksverlakkerij gesproken. Van enige koopkrachtcompensatie voor deze nieuwe heffing is echter nauwelijks sprake, tenzij men in aanmerking komt voor een zorgtoeslag. Eigenlijk is sprake van een forse verhoging van de tarieven van de eerste twee belastingschijven voor kleine zelfstandigen en ouderen. Maar volgens de regering Balkenende II/III is deze inkomensachteruitgang "niet onbedoeld'' geweest en dus in haar visie gerechtvaardigd. Deze extra financiële heffing is weggemoffeld gebracht, maar is wel volledig uitgevoerd. En dan mopperen de ministers nog over het onbegrip van de burgers voor het zo noodzakelijk geachte kabinetsbeleid !
Hetzelfde laken een pak is het bij het nieuwe huurstelsel waarbij huurders in de geliberaliseerde en te liberaliseren 'vrije' huursector opgescheept worden met forse huurverhogingen ver boven het inflatieniveau, ongeacht hun inkomenssituatie die de afgelopen jaren nauwelijks of niet de inflatie heeft bijgehouden. Bovendien zal de betaalbaarheidsheffing die de regering volgens het voorstel IBH (Interimwet Betaalbaarheidsheffing Huurwoningen) oplegt aan verhuurders om deze te laten bijdragen aan de verhoging van de huursubsidies voor de laagste inkomens (tegenwoordig huurtoeslagen genoemd), volop verhaald mogen worden op dezelfde reeds jarenlang zwaar uitgemolken huurders door middel van weer extra huurverhogingen. Is men èn huurder èn oudere met een middeninkomen, dan is de inkomensachteruitgang helemaal buitensporig groot. Voor hen is het "na het zuur nog meer zuur". Bij de woorden van de premier dat de economie aantrekt en de koopkracht stijgt, denken ze gek te worden. En het vreemde is dat de politieke kaste van links tot rechts zich volstrekt ongevoelig toont voor de noden van deze ernstig benadeelde groepen uit de middenlaag van ons volk.
Van de rechtse VVD, CDA en D66 hoeft niets verwacht te worden. Ze koesteren allereerst de gegoede burgerij, welvarende middenstanders, zakenlieden en bovenlaag ondermeer middels de onbeperkte fiscale aftrek van hun hypotheekrente. Maar ook op links, de PvdA en andere, hoeft niet gerekend te worden zoals gebleken is bij de recente debatten rond het rampzalige huurplan van minister Dekker waarbij PvdA en CDA slechts aandacht hadden voor de huurders uit de laagste inkomensgroepen, bij de gestrande formatiebesprekingen tussen CDA en PvdA van begin 2003 waarbij deze partijen het bestonden in hun toenmalige kabinetsplan een huurbelasting te willen invoeren voor mensen die geen huursubsidie ontvingen en daarom zouden 'scheefwonen', en bij de eerdere grote belastingherziening van 2001 van Wouter Bos, Willem Vermeend en Gerrit Zalm met invoering van groene belastingheffingen (ecotax) en het begunstigen van eigenwoningbezitters door het fiscaal ontzien van het bezit van de eigenwoning door deze onder te brengen in box 1 met tal van tariefsverlagingen en faciliteiten zoals de hypotheekrenteaftrek en de belastingvrijdom van de afbetaalde eigen woning ('Wet Hillen' sinds 1 januari 2005), maar zonder enige gelijkwaardige tegemoetkoming aan huurders in de 'vrije huursector'.Links hangt tegenwoordig volop de liberalistische leer aan, uitgezonderd de SP, maar beschermt wel met steun van rechts de onderlaag middels toeslagen en kortingen. Allebei zijn ze immers uiterst beducht voor de wassende allochtone populaties. De PvdA-voorstellen van Wouter Bos - voorzover reeds enigszins bekend - behelzen een behoefte- en inkomensafhankelijk systeem van woontoeslagen, fiscalisering van de volksverzekeringen zoals de AOW en afschaffing van de huidige vrijwaring van AOW-premieheffing voor gepensioneerden. Deze voorstellen betekenen zo een verdere aanslag op de toch al wankele positie der middeninkomens. Naar nu berekend is, gaan gepensioneerden met een bruto inkomen van rond de € 30.000,- dik 14 tot 17 % aan koopkracht verliezen !, en dat wordt 'minder meer' genoemd door de PvdA. Het is een moedwillige linkse inkomenspolitiek van nivellering en verarming tegenover ouderen, indruisend tegen staand pensioenbeleid (met franchise-korting bij de pensioenopbouw) en fiscale wet- en regelgeving. Ze hadden ooit gedacht hierop te kunnen vertrouwen om na hun pensionering, welke vaak al gepaard gaat met financiële achteruitgang, toch gepast hun leven voort te zetten. Om pensioengaten straks te voorkomen zou fiscalisering van de AOW (met gelijktrekking van de belastingtarieven) hoe dan ook gepaard dienen te gaan met een sterke verlaging van de franchise en kan ze redelijkerwijs slechts geleidelijk ingevoerd worden.
Een pensioen (inclusief AOW) van 70 % van het eindloon is thans bij de meeste pensioenfondsen het maximaal haalbare en vereist dan ook vrijstelling van AOW-premieheffing om niet fors achteruit te gaan. Zij worden 'rijke ouderen' gevonden in socialistische kring. Dit is ronduit belachelijk mede gezien de nieuwe zorgheffing en de huidige torenhoge woonlasten, die velen van hen die geen afbetaalde eigen woning bezitten, ook al afdragen, net zo goed als jongere gezinnen. Beneden de ongeveer € 18.000,- , later onder massieve druk bijgesteld naar € 23.000,-, mag men van de PvdA z'n hand gaan ophouden voor een inkomensafhankelijke ouderenkorting.
In het algemeen worden verschillende groepen in de middenmoot echt zwaar belaagd. Of het nu gaat om huren, zorg of pensioen, steeds komen de lasten voornamelijk bij deze middengroepen terecht. De steun aan de onderklasse wordt uitgebreid door het laatste beetje aan nog aanwezige onderlinge solidariteit, dat ook wederkerig bedoeld was voor de overige - meest middelbare - inkomensgroepen, af te breken.
Bij het wijzigen van het arbeidsmarktbeleid naar soepel ontslag en verhogen van de pensioenleeftijd wordt totaal voorbijgegaan aan de natuurlijke werkelijkheid van het tanen van veerkracht, gezondheid en vaardigheden bij het vorderen van de leeftijd. Langer mogen doorwerken is slechts aan weinigen gegund. Is men als oudere werkloos geraakt en zonder geschikt netwerk, dan wordt de kans op nieuw passend werk zeer gering. Een regering van PvdA met CDA of VVD is met al dit soort voorstellen gemakkelijk te vormen omdat voor geen van al deze partijen de belangen van hun gegoede kiezers en bestuurlijke elite zelf geschaad worden; kijk maar naar het verleden. Ze bijten elkaar allerminst. Het politieke systeem van verdeling van het volk door middel van de politieke schijntegenstelling tussen links en rechts waar de bestuurlijke kaste met haar banenmachinerie voor partijleden heel wel bij vaart, blijft zodoende aangenaam stabiel.
Bij wat zich tot op heden aan politieke nieuwlichters heeft aangediend, is ook geen aandacht en begrip te bespeuren voor de welvaartsachteruitgang van deze middengroepen van ons volk. Het algemene, nationale belang, anders dan van het grote bedrijfsleven, is geen richtsnoer meer. Het is allemaal (neo)liberalisme en bevorderen van vrij verkeer en marktwerking wat de klok slaat. En men laat zich in gijzeling houden door de sociale, financiële en andere eisen die de afgedwongen integratie stelt, ingegeven door de buitengewone grote angst voor het allochtonendom dat hoe dan ook op z'n wenken bediend en tegemoet gekomen wordt.
Lode van Boonen en Mart Giesen, 21 en 28 april 2006, kleine wijzigingen aangebracht op 20 juni 2009
Wat er ondermeer niet stond in het regeerakkoord van Balkenende I, en ook niet zal staan in een nieuw akkoord van enig anderkleurig kabinet van de gevestigde politieke partijen, zoals het aantredende paarse kabinet Rutte II:
-
inflatiebestrijding en koopkrachtherstel, bijvoorbeeld door
lastenverlagingen en het afschaffen van automatische prijsindexeringen
zoals de huurindexatie.
- herstel van de betaalbaarheid van het wonen
in zowel de huursector als de koopsector door sterke algemene huur- en
koopprijsverlagingen zodat niet slechts de maatschappelijke onder- en
bovenlaag kunnen beschikken over passende betaalbare huisvesting maar
ook de middengroepen.
- herstel van de betaalbaarheid van
nutsvoorzieningen door verlaging van de toegepaste tarieven van BTW en
ecotax.
- herstel van publieke zeggenschap over monopolieachtige en
netwerkvaste nutsvoorzieningen (deprivatisering en deliberalisering) .
- versterken van toezicht op het bedrijfsleven en aanpakken van
oligopolies, ondermeer vanuit het ministerie van Economische Zaken.
-
onderzoek en bestraffing (ook financieel) van misstanden en wangebruiken
in het bedrijfsleven en bij de overheid.
- opheffen van de
immuniteit van de overheid zodat politici en bestuurders hoofdelijk
aansprakelijk te stellen zijn.
- bestrijden van het aantasten van de
klassieke grondrechten, met name van de vrijheden van meningsuiting,
vereniging en vergadering.
- invoeren van vormen van directe
democratie ondermeer via laagdrempelige volksinitiatieven en
rechtstreekse verkiezingen voor hoge publieke funkties.
- ontnemen
van het Nederlands staatsburgerschap aan al wie beschikt over een
dubbele nationaliteit (dat zijn er wel bijna 850.000 !).
- bevorderen
van doeltreffende repatriëring door gepaste maatregelen, waartoe de
verspilde gelden aan subsidies voor integratie van jaarlijks 1,5 miljard
euro zijn in te zetten.
- afschaffen van de kinderbijslag vanaf het
vierde kind en van de inkomensafhankelijke kindregelingen, invoeren van
degressie in de kinderbijslag, en afschaffen van verplichte schoolgelden
en ouderbijdragen
- afschaffen van de luxe-belasting op auto's (BPM)
per direct.
- afschaffen van de hypotheekrenteaftrek voor woningen in
het buitenland.
- afschaffen van de fiscale aftrek van de
hypotheekrente door voortaan de waarde van de eigen woning onder
aftrek van de hypothecaire schulden te belasten met de
vermogensrendementheffing in box 3.
- schrappen van de
vermogensvrijstelling van de eigen woning (Wet Hillen).
- handhaven
van het vooralsnog zeer lage eigenwoningforfait in box 1 als belasting
voor het woongenot van de eigen woning.
- afbouwen en liefst
afschaffen van de huursubsidiëring en opleggen van algemene
huurverlagingen zodat woongelegenheid betaalbaar wordt.
- verlagen
van de inkomstenbelasting op inkomen in box 1 en van het hoge BTW-tarief
op arbeidsintensieve diensten onder meer in de bouw, mogelijk te maken
door het afschaffen van de regelingen omtrent huursubsidie en
hypotheekrenteaftrek.
- opheffen van de fiscale discriminatie tussen
huurders en woningbezitters door de eigen woning onder te brengen in
box 3 van de inkomstenbelasting, dus heffen van de
vermogensrendementheffing en schrappen van de vermogensvrijstelling van
de eigen woning.
- belastingvrijstelling van een forse vermogenssom
(mede bedoeld als oudedagsvoorziening) in box 3 voor huishoudens die
geen eigen woning bezitten.
- aanpakken van het bouw- en woonkartel,
en van verkwistingen en fraude in de bouw.
- belasten met
terugwerkende kracht van de overwinsten in de gehele woningmarktsector
ten bate van huurders en kopers van eigen woningen.
- aanpakken van
het uitbuiten van de woningnood, zowel wat betreft de hoge kosten als
inzake de magere kwaliteit.
- invoeren van het lage BTW-tarief op
onderhoud en verbouwingen aan de eigen woning
- verlagen van de BTW
op nieuwbouwwoningen van 19 % naar 5 % overeenkomstig het laagste
BTW-tarief dat in de in EU is toegestaan voor nieuwbouw door commissaris
Bolkestein.
- afschaffen of tenminste geleidelijk verlagen van de
overdrachtsbelasting onder invoering van een gelijkelijke verdeling van
de kosten tussen koper en verkoper bij de verkoop van woningen (k.k.)
- afschaffen van het in rekening brengen van bouwrente bij de kopers van
woningen en bestrijden van de grondspeculatie door particulieren,
projectontwikkelaars en gemeenten.