HEEMLAND TIJDINGEN

Kabinet bezig met kaalslag

laatste webbeheer op 19 mei 2006, met volledige bijwerking en herschikking van de sociaal-economische artikelen door Linda Gouderak

Huurders bedreigd met nog verdere verarming 12 november 2004 en  4 februari 2005

Geen prijsmatiging, koopkracht daalt sterk  19 october 2004 

Kabinet maakt gehakt 19 en 20 september 2004

Corporaties schatrijk door huren 14 mei 2004

Huren weer fors omhoog 17 maart, 21 april en 14 augustus 2004

Bouwwereld tilt de maatschappij 16 februari en 17 maart 2004

Loonakkoord stelt afbraakplannen even uit 15 october 2004

Versnelde afbraak van de solidariteit  8 augustus 2004

Kabinet Balkenende II stelt zich op in lijn met paarse traditie 12 en 15 juni 2004

Terugblik op de verkiezingen 17 maart 2004

Sociaal-economische oorlogsverklaring  2 april 2004

Slecht sociaal beleid  laatste versie 6 april 2003 (eerste versie 12 november 2002)

Gemiste kansen  3 juli 2002 en later

Huurders bedreigd met nog 
verdere verarming

Nabericht:

Nadat het er eind januari van dit jaar op leek dat minister Dekker haar huurplannen tot liberalisering van een groot deel van de huurwoningen terugnam vanwege de forse kritiek op deze plannen in de Tweede Kamer, blijkt zij op 3 en 4 februari toch een vergelijk met de coalitiepartijen te hebben bereikt om deze liberalisering (even voor een paar jaar "regulering" genoemd) alsnog in 2006 doorgang te laten vinden. Bij 20 % van het huurwoningenbestand (het zgn. 'overgangsgebied' van rond 600.000 woningen met een hoge WOZ-waarde) worden meteen al extra huurstijgingen toegepast. Dit alles zal - mede door stijgingen van de WOZ-waarde van woningen, waaraan de maximaal toegestane huur gekoppeld kan gaan worden,- leiden tot zeer grote koopkrachtschade voor middeninkomens. 

De middenmoot welke toch al reeds gedurende ruim twee decennia het gros van de lastenstijgingen heeft te torsen door regeringsbeleid, of dat nu links, rechts of paars is, zal weer extra zwaar inleveren, zeker als men door omstandigheden op huren aangewezen is. Voor 'de politiek' blijkt de bovenminimale, gewone huurder van geen belang, behalve als het op financieel uitwringen aankomt. Zo wordt de opbouw van enig vermogen voor de oude dag bij deze huurders toch al ernstig belemmerd door het te belasten met een heffing van 1,2 %, terwijl daarentegen eigenwoningbezit in belangrijke mate fiscaal bevoordeeld wordt. Minstens 1,5 miljoen huishoudens die huren (een kwart van de Nederlandse bevolking !), worden getroffen door een politiek opgelegde, stevige fiscale discriminatie.

Eerdere bericht: 

In ruil voor het grof hakken in de sociale zekerheid en het op de nullijn zetten van werknemers door het kabinet, heeft de vakbeweging geen enkele tegenprestatie in de vorm van prijsmatiging en demping van de overheidslasten voor particuliere huishoudens gekregen. Het misbaksel van de levensloopregeling is de sociale partners opgedrongen. De koopkracht gaat al met al onverminderd omlaag. Er is op 6 november dus geen goed sociaal akkoord gesloten. 

Dit akkoord blijkt in tegendeel eerder de opmaat tot verdere verarming van een groot gedeelte van de modale inkomensgroepen, een beleid dat reeds onder de paarse kabinetten is ingezet. De middenmoot levert daarbij stelselmatig in ten behoeve van subsidies en fiscale heffingskortingen voor de lagere inkomensgroepen en voor lastenverlichtingen voor het bedrijfsleven en bevoorrechting van de bovenlaag. Een voorbeeld van het laatste is nu het fiscale geschenk van bijna 300 miljoen euro, dus rond 3000 euro per huishouden, voor de profiterende eigenwoningbezitters met een afbetaald huis die vrijgesteld worden van de fiscale bijtelling van het eigenwoningforfait (Wet 'Hillen'). 

Aan vergoedingen voor wonen gaat ruim 11 miljard euro naar minima en woningbezitters, waaraan ook de gewone huurder middels de belastingen bijdraagt. Voor deze huurders zelf bestaat er fiscaal niets, maar ze betalen wel schunnig veel mee aan de vermogensopbouw van alle anderen: eigenaren van een eigen woning en woningcorporaties.

De hypotheekrenteaftrek mag niet ter discussie gesteld worden. De regering subsidieert huiseigenaren hiermee dit jaar voor 9,5 miljard euro op kosten van de schatkist. Dit komt onevenredig ten goede aan de hogere inkomensgroepen. Nu zal een modaal gezin die belastingaftrek vaak keihard nodig hebben vanwege de schandalig hoge koopprijzen van tegenwoordig die ze moesten neertellen voor hun woningen. Overigens is dit fiscaal toch beter dan de behandeling van gewone huurders, die jaarlijks hooguit mogen hopen niet al te veel huurverhoging te hoeven betalen bovenop de toch al steeds in rekening gebrachte inflatie-indexering. 

Modale huurders en kopers van de laatste jaren kunnen de woonlasten nog slechts opbrengen middels het tweeverdienerschap. We mochten er eigenlijk vanuit gaan dat de regering aan deze benarde woonlastensituatie in haar beleid tegemoet zou komen. Of weet de gevestigde politiek soms niet dat heel veel modale huishoudens - wel rond de helft van deze gezinnen ! - het water al tot de lippen staat ? Waarschijnlijk niet, of ze heeft er lak aan, want het kabinet is vrijdag jongstleden akkoord gegaan met een pakket drastische huurverhogingen die minister Sybilla Dekker van VROM blijkens haar huurbrief in de nabije toekomst wil laten doorvoeren. 

Terwijl huurders (inbegrepen de huursubsidie-ontvangers) gemiddeld nu al rond 30% van hun netto inkomen aan huur betalen, lijkt dit kabinet te denken dat de gewone huurder zonder huursubsidie nog wel verder uitgeknepen kan worden. Natuurlijk wordt de onderlaag, de zogenoemde 'minima', volledig ontzien doordat het Rijk voor hen de huurstijgingen middels verhoogde huursubsidies zal gaan bijpassen. Het totale bedrag aan huursubsidiëring waaraan volgens de ministeriële voorstellen de woningverhuurders, met name de woningcorporaties, fors moeten gaan bijdragen, zal hierdoor sterk stijgen. Deze kwalijke subsidiestijging schijnt echter onbelangrijk gevonden te worden waarvoor een sociaal-psychologische verklaring voor de hand ligt.  

De gegoede bovenlaag, waaronder onze politieke bestuurders, meestal nog vervuld van haar multiculturele ideaal, is immers, zo blijkt keer op keer - getuige bijvoorbeeld de reacties na de moord op Van Gogh door Cohen, Balkenende, Donner en koningin Beatrix -, tevens doodsbenauwd geworden voor de lagere klasse, en dan vooral voor de allochtone parten die zich in omvang rap vermeerderen en thans in heel veel wijken de dienst uitmaken. De financiële bijpassing van de huursubsidies voor de minima wordt natuurlijk indirect geheel verhaald op alle overige huurders. Zo wordt de onderlaag zoet gehouden. 

Dit alles is hele andere koek dan een algemene matiging van de woonlasten die billijkerwijs verwacht had mogen worden - mede vanwege het gesloten sociale akkoord met zijn loonmatiging  (en zelfs bevriezing van ambtenarensalarissen en uitkeringen). De prijs van woningen moet kennelijk tot in lengte van dagen op het bereikte absurd hoge niveau gehandhaafd worden en liefst nog blijven doorstijgen ten koste van alles en iedereen. 

De huurverhogingen zullen velen van ons tot radeloosheid drijven van hoe nu verder te leven in dit land waar kennelijk alles geoorloofd is, mits de bovenlaag maar buiten schot blijft en als de bouwers, vastgoedmagnaten en woningverhuurders hun winsten maar zien stijgen !

De redactie, 21 november 2004 en 4 februari 2005

lees ook: Jokt minister Dekker?

Zie ook Kabinet maakt gehakt

Kabinet maakt gehakt van de rechten en vooruitzichten van oudere werknemers

De economische recessie wordt door dit rechtse kabinet misbruikt om de afbraak van sociale zekerheden voor werknemers te versnellen. De regering tracht zich nog even vlug te onttrekken aan de voorzienbaar fors oplopende financiële verplichtingen tegenover oudere werknemers die vanwege de aanhoudende recessie voortijdig ontslagen worden. De regeringsmaatregelen inzake de sociale zekerheid (afschaffen van vroegpensioen
-regelingen, verrekening van toegekende ontslagvergoedingen met uitkeringen, waarmee  voor bedreigde werknemers een zeer bruikbaar verweermiddel tegen ontslag vervalt, en verdere wijzigingen in WW en WAO) mikken vooral op een snelle beperking van de financiële voorzieningen waarop deze werknemers bij ontslag nog aanspraak zouden kunnen maken. 

Wij vinden deze maatregelen getuigen van een schunnig beleid, hoezeer dit beleid ook filosofisch aangekleed wordt met een beroep op het oppakken van de eigen individuele verantwoordelijkheid van de betrokkenen. Deze kunnen zich immers, geplaatst tegenover dit onbetrouwbare beleid van de rijksoverheid, niet meer verweren door het treffen van passende noodvoorzieningen, omdat hen daartoe de kracht, het geld en de tijd ontbreekt. Deze regering voert een banale kapitalistische politiek uit. De rechtse betweters van dit kabinet met hun twijfelachtige beroep op verantwoordelijkheidszin en normen en waarden, behoren zich te schamen dat ze niet voor een fair sociaal overgangsregime zorgen en niet instaan voor de werkgelegenheid van ouderen. 

De redactie, 19 september 2004

De regering wenst een omslag van collectieve regelingen naar individuele en van publieke naar private uitvoering, verpakt onder de slogan dat burgers meer verantwoordelijkheid moeten nemen. In de praktijk betekent dit ook dat burgers  vaak veel meer moeten gaan betalen ! Maar het is zeer de vraag of de grote meerderheid van de Nederlandse bevolking wel prijs stelt op zo'n ver doorgevoerde individualisering (decollectivisering) van publieke voorzieningen zoals sociale zekerheid en geneeskundige zorg. Zeker indien men bedenkt dat de uitvoering (inclusief nadere invulling) van sociale arrangementen naar alle waarschijnlijkheid uitbesteed gaat worden aan banken en verzekeraars met als expliciet belangrijke doelstelling het maken van 'winst' (zie reeds de zorgverzekeraars), maar niet aan instellingen die nog enigszins borg staan voor collectieve belangen zoals pensioenfondsen. 

Het regeringsbeleid streeft duidelijk naar een straf liberalisme waarbij private ondernemingen steeds meer taken van het publieke domein mogen overnemen. De nationale staat treedt nog verder terug ten gerieve van de zogenaamde 'vrije markt'. Dit alles wordt gedaan in weerwil van  het feit dat iedereen de afgelopen decennia heeft kunnen waarnemen hoezeer deze modieuze liberalisering heeft geleid tot grote prijsstijgingen, uitwassen en een uitbundige graaicultuur (welk misselijk gedrag ook bevattelijke delen van het overheidsapparaat besmet heeft). 

De redactie, 20 september 2004

Corporaties schatrijk door huren

AMSTERDAM - Woningcorporaties in Nederland worden steeds rijker. Toezichthouder Centraal Fonds Volkshuisvesting (CFV) schat dat de corporaties vorig jaar circa een miljard euro aan hun vermogen hebben toegevoegd. Het uitdijende vermogen staat op gespannen voet met de voorgenomen huurverhoging per 1 juli aanstaande.

Volgens het CFV stijgt het vermogen van de corporaties de komende tien jaar naar 23 miljard euro. De corporaties halen steeds meer op door de hoger wordende huren en de verkoop van huurwoningen. Hun uitgaven nemen veel minder toe, omdat de corporaties minder bouwen dan gewenst. Bovendien zijn hun rentelasten sterk gedaald door de lage rente.

Tegelijkertijd geven corporaties wel steeds meer geld uit aan hun eigen organisatie. De laatste vier jaar zijn de uitgaven van de verhuurders elk jaar gemiddeld 10 procent toegenomen, becijferde het CFV. 'Dat zijn onder meer pensioenkosten, salarissen, en kosten van projectontwikkeling', zegt Jan van der Moolen, directeur van het CFV. 'Ook gaan verhalen over steeds luxere kantoren van de corporaties.'

Het uitdijende vermogen en de stijgende uitvoeringskosten laten zich moeilijk rijmen met de voorgenomen huurverhoging. Op 1 juli verhogen de corporaties de huren met gemiddeld 3 procent. De corporaties, die geen winstoogmerk hebben, bezitten circa 2,4 miljoen woningen; 1 miljoen huishoudens krijgen huursubsidie.

'De huurverhoging is niet noodzakelijk vanuit de vermogenspositie van de corporaties', zegt Van der Moolen. 'Bovendien is de kwaliteit van de verslaggeving van de corporaties vaak onvoldoende.'

Ook de Woonbond, de belangenvereniging van huurders, begrijpt niet waarom de huren omhoog moeten. 'Corporaties zijn vooral bezig met het veiligstellen van hun zelfstandigheid als geprivatiseerde ondernemingen', zegt een woordvoerder.

De overheid probeert meer greep te krijgen op de woningcorporaties en op de miljarden aan vermogens die zij hebben opgepot. 'De sector floreert, maar doet weinig', zegt Bert van Delden, plaatsvervangend directeur-generaal Wonen bij het ministerie van VROM. Het ministerie wil dat de corporaties meebetalen aan toekomstige bezuinigingen op de huursubsidie. In ruil hiervoor zouden corporaties dan de huren verder mogen verhogen. Minister Dekker presenteert naar verwachting eind mei voorstellen hierover. 

Aedes, de branchevereniging van woningcorporaties, zegt dat de voorgenomen huurverhogingen noodzakelijk zijn. 'Huurwoningen zijn te goedkoop. Door de huren te verhogen, helpen we de doorstroming op de markt. Het is ons niet te doen om de extra inkomsten, want die investeren wij opnieuw in de woningmarkt', zegt een woordvoerster.

Vanuit het algemeen belang had verwacht mogen worden dat in deze tijd van recessie en gezien de buitensporige woonlastenexplosie van de voorbije jaren zowel regering als de koepel van  woningcorporaties Aedes zouden streven naar matiging of liefst bevriezing van deze lasten. Het tegendeel is echter het geval. 

Van de politieke partijen in het parlement en van de vakbeweging  is over de hele materie van de vele lastenverzwaringen voor de gewone modale burger niets vernomen !! Bij het najaarsakkoord van november tot loonmatiging voor twee jaar achtte het CNV zulke lastenverzwaringen nog onaanvaardbaar.

In december werd in het parlement wel zonder enige ruchtbaarheid de Wet Hillen aangenomen die de woningbezitter met een lage of afgeloste hypotheek bijna of geheel vrijstelt van bijtelling van het eigenwoningforfait, zodat vooral rijken uit de bovenlaag voor hun vermogen belegd in het eigen huis vanaf 2005 een flinke extra belastingvrijstelling krijgen, dit in schril contrast tot alle anderen !    

Van de mogelijkheid om huurverhogingen van meer dan 2,9 % op te leggen wordt - zo blijkt nu al in april - dankbaar gebruik gemaakt door woningcorporaties en andere verhuurders,  zodat de gemiddelde huurprijsverhoging er nog boven zal liggen. Naar nu in augustus blijkt, is deze stijging 3,1 % geworden. 

De redactie, 17 maart, 21 april en 14 augustus 2004  

Bouwwereld tilt de maatschappij
(met dank aan de politieke elite)

Loonakkoord stelt afbraakplannen even uit

Met hun toezegging van het bevriezen van de lonen volgens het najaarsakkoord van 2003 hebben de werknemersvakbonden vooral uitstel maar nauwelijks afstel bereikt van de afbraakplannen van het rechtse kabinet inzake de sociale zekerheid. Er is door deze vakbonden ook niet op andere zaken ingezet zoals prijsmatiging door het bedrijfsleven en bevriezing van de kosten van nutsvoorzieningen, premies voor ziektekosten, huren en overheidsheffingen. 

Het gevolg van deze blinde onderhandelingsstrategie is dat de burgers geen enkele lastenverlichting krijgen voor hun loonoffer of voor de bevriezing van hun pensioen of uitkering . Dat is schrijnend nu vele huishoudens amper kunnen rondkomen door de gestegen kosten van de afgelopen vijf jaar, waarin de kosten van het levensonderhoud en de woonlasten nagenoeg verdubbeld zijn.  

De redactie, 15 october 2003

Per omgaande is heden door het kabinet besloten om de bestaande vervolguitkering van twee jaar bij onvrijwillige werkloosheid  af te schaffen met ingang van maandag volgende week. Dit houdt in dat de betrokken werklozen meteen hun vervolguitkering verliezen of beperkt zien indien hun partner of zijzelf nog een ander inkomen of enig vermogen, bij voorbeeld een woning, bezitten. 

Dit is de eerste concrete daad waarmee het kabinet Balkenende voor de dag komt. Het ligt in lijn met de regeringsverklaring waarin aangekondigd werd dat de overheid zich van haar sociale verplichtingen jegens modale en bovenmodale huishoudens wil ontdoen onder het motto dat de mondige burger meer eigen verantwoordelijkheid op zich moet nemen. In werkelijkheid heeft de overheid het geld vooral nodig om de eigen kas op orde te krijgen en voor het bekostigen van de voorzieningen en maatregelen om de gevolgen van de massale immigratie en multiculturele veranderingen op te vangen en te beheersen.

Voor wie nog mocht twijfelen aan de daadkracht van dit kabinet om de solidariteit met bovenminimale huishoudens tot het uiterste te beperken en om de burger uit te kleden waar maar mogelijk is, is nu gewaarschuwd voor het vervolg in de troonrede en miljoenennota op komende prinsjesdag.

De 'linkse' klaagzang dat dit 'rechtse' kabinet bezig is met sociale afbraak, miskent dat de voorgenomen herzieningen in de sociale zekerheid, waaronder de herkeuring - volgens een strenger, nieuw in te voeren WAO-regiem - van arbeidsongeschikten jonger dan 45 jaar, slechts een volgende stap zijn op weg naar een staat met minimalistische sociale stelsels bij  terreinen van overheidszorg. Daartoe hadden Lubbers en Kok al vanaf het begin van de jaren '80 de aanzetten gegeven en gingen daar nadien straf mee verder. 

Het past geheel in het neoliberale, paarse beleid dat de onderlinge solidariteit wil beperken tot een sociaal vangnet op bijstandsnivoo en dat de overheid in de gelegenheid stelt om zich van verantwoordelijkheden jegens gewone nederlanders op tal van publieke terreinen weinig aan te trekken. 
Solidariteit betreft dan nog slechts een neerwaartse solidariteit van hoog naar laag en kent geen betamelijke wederkerigheid meer bij tegenslag voor de middengroepen en hogere inkomens. Deze beperking van het solidariteitsbegrip is door de PvdA de afgelopen decennia volop ondersteund. Het verlies aan ondermeer sociale zekerheid is een onderdeel van de prijs die de autochtone, modale bevolking betaalt voor de door de gevestigde elite ooit begeerde 'open' multiculturele samenleving met haar krachtige bevolkingsaanwas en sterk groeiende beroep op voorzieningen op allerlei gebied. 

Het pleiten voor strenge loonmatiging in de marktsector, waartegenover van overheidswege geen afgedwongen prijsmatiging of algemene lastenverlaging staat, zou bij een regering met PvdA niet minder geweest zijn. Ook had deze linkse partij nog extra lastenverzwaringen voor de middeninkomens in het verschiet zoals een huurbelasting voor mensen met een inkomen boven de ziekenfondsgrens. 
In ieder geval biedt dit kabinet zonder PvdA nog een beetje lastenverlichting aan alle huishoudens door het afschaffen van het gebruikersdeel van de OZB wat aan huurders en eigenaren gelijkelijk ten goede komt. 
Samenvattend kan voorlopig gesteld worden dat dit rechtse kabinet toch iets beter lijkt te letten op een billijke verdeling van de lasten die de particuliere huishoudens worden opgelegd, dan een kabinet met links. De burger wordt overigens veel te zwaar belast terwijl bij de overheid zelf meer is te bezuinigen en bij het bedrijfsleven veel is te halen, met name valt dan te denken aan maatregelen in de buitensporig verrijkte branches van vastgoed, bouwen en wonen. 


De redactie, 12 en 15 juni 2003

terug naar hoofdbladzijde Heemland

naar  Duur woonland

naar  Sociale kaalslag