Geachte lezer,

Het tijdschrift Heemland biedt een partij-onafhankelijk forum aan allen die van ganser harte de nederlandse vrijheid zijn toegedaan en die de nederlandse cultuur naar de eigen aard willen behouden en ontwikkelen binnen de subcontinentale Europese ruimte. Onderwerpen die de belangen van ons volk aangaan, worden in beschouwingen en com­mentaren aan de orde gesteld. Met nadruk wijst onze redactie erop dat zij bijdragen van lezers aan het tijdschrift, te plaatsen in de rubriek “Ingezonden” zeer op prijs stelt. 
Op internet kunt U in onze mailbox heemland@heemland.nl eveneens korte reacties kwijt. De webstek www.heemland.nl wordt tegenwoordig druk bezocht. Voor ons is internet een uitstekend, makkelijk medium om onze informatie hedendaags te houden en rechtstreeks ons commentaar op gebeurtenissen te geven. Over actuele zaken (kabinetsval, regeerakkoord, twijfels over de LPF) is op onze webstek bericht (zie “Berichten”). We raden U echt aan deze stek te bezoeken omdat wij zeker niet alle berichten in het tijdschrift zelf gaan opnemen. Vanaf dit jaar voert de redactie dus een tweesporen­beleid: enerzijds dit tijdschrift, anderzijds de webstek.

In dit nummer allereerst een verhandeling “Europa en Nederland, bedreigd van binnen en buiten.” over de plaats en de omstandigheden waarin het volk van Nederland, in het bijzonder de Nederlandse etnische gemeenschap voor zover daar nog enige zelfstandige waarde aan toegekend kan en mag worden, binnen zijn Europese omgeving verkeert. Besproken wordt de nabootsende volgzaamheid van Europa aan Amerika, de visie der Amerikanen, de belangen van de Europese elite met de haar dienende eurocratie, de materiële en culturele voor- en nadelen die de deelname aan het project van de EU voor Nederland en zijn volk gebracht heeft, het verschil in sociaal profijt ervan, de gevolgde verdeeldheid onder de autochtonie en de belasting van de samenlevingen in allerlei opzicht als gevolg van de massieve migratie. De vrees van Europese elites voor opleving van het nationalisme is niet door burocratische dwangregels te keren, maar alleen op een democratisch aanvaardbare wijze op te lossen door politieke erkenning ervan met vastlegging van de rechten en plichten van nationale en regionale entiteiten in een volkenrechtelijke Europees statuut waarin deze etnisch-politieke eenheden als grondvest van Europa met zoveel mogelijk middelen en bevoegdheden zijn uitgerust  Een artikel dat hierop aansluit is van de hand van Jaak Peeters onder de titel “Een paniekerige Europese kreet voor immigratie”, met een ontleding van de argumentaties vóór en tegen verdere immigraties naar Europa, eindigend met een pleidooi voor de kleine Europese staten met hun eigen talen, geschiedenis en gewoonten als collectieve eenheden bij uitstek van een bijzondere wereld van zingeving en ervaring, verwantschap en zeggenschap voor hun burgers.

Vierling bezocht een bijeenkomst van Jahjah-jongeren en kwam van een koude kermis thuis: “Abu Jahjah’s gistende moslimjeugd”.  Onder “Ingezonden” een vrije vertaling van een Bengaalse visie over Mohammed’s opvattingen in “Is de Islam zelf schuldig” en een relaas over de slavenhandel in “Het Nederlandse aandeel in de transatlantische slavenhandel”. Nog steeds blijven sommigen en ieder die maar kritische noten wenst te zetten bij de multiculturele samenleving verguizen extreem-rechts te zijn. Vierling wijst in “Donselarits gravis gravis”” op het wetenschappelijk en moreel onhoudbare en onduldbare van die misplaatste betiteling: niet alleen bij Fortuyn maar ook bij de bestuursleden, en de meeste leden en sympathisanten van de voormalige oude Centrumpartij en de Centrumdemocraten van Janmaat.

In “Beschouwingen” besteden we met Lode van Boonen aandacht aan de recente Tweede-Kamer­verkiezingen, de interpretatie van de uitslag, de neergang van de LPF, het eerst miskennen en pas heel laat politiek willen onderkennen van de economische recessie, die ingeleid is door een nu al drie jaar achtereen durende baisse met verder wegglijdende aandelenkoersen op de financiële markten. Oorzaken hiervan zijn ondermeer veel mismanagement en zelfverrijking die normaal lijken te zijn onder toplieden in het bedrijfsleven. Ergerlijk is op welke manieren de gevestigde politiek zich drukt bij zulke grote maatschap­pelijke vraagstukken en slechts oog heeft voor het op peil houden van de overheidsfinanciën, de winsten van het bedrijfsleven en belangenbehartiging van gekoesterde groepen. De politiek berijdt de eigen stokpaardjes en legt haar rekeningen neer bij de al zwaar getroffen burgers. Het is van een schunnigheid die de burgers die niet tot het profitariaat behoren, toch te denken zou moeten geven ?