Ons vorige nummer verscheen in april. In mei is Nederland volop in beroering geraakt door de politiek moord van 6 mei op de kansrijke Pim Fortuyn. De rumoerige gebeurtenissen erna kent U. Fortuyn had voor zijn dood aangegeven aan zijn vrienden dat hij - zo hij zou worden vermoord - de daders wilde laten vervolgen op grond van de door hem ervaren demonisering door politieke, journalistieke tegenstanders en de hieruit resulterende ernstige publieke bedreigingen aan zijn adres. Het sociaal-psychologische mechanisme van demonisering in Europa en in het bijzonder in ons land is al diverse malen belicht in Heemland. Voor ons, nationaal voelende Nederlanders is het allerminst een nieuw verschijnsel. Als doeltreffende strategie, aanvankelijk ondersteund door gelegenheidswetgeving en jurisprudentie, en later in wetten en regels gegeneraliseerd onder verwijzing naar het omstreden ‘eerste’ grondwetsartikel der non-discriminatie, wordt deze vuile verdachtmakingstactiek al tientallen jaren misbruikt om nationaalgezinden de mond te snoeren en maatschappelijk te marginaliseren, en liefst ook te laten criminaliseren door schertsprocessen bij de bereidwillige politieke justitie. In ons land leidde dit tot een langdurige, volstrekte publieke zelfcensuur die pas door Fortuyn met succes doorbroken kon worden, (zie diverse artikelen in Heemland 23 en eerder).

De Heemland-redactie gelooft niet in een politiek-onafhankelijke rechtsspraak door het justitiële apparaat. De scheiding van wetgevende, uitvoerende en rechtsprekende macht, de trias politica is al lang een klucht. Terecht tracht Hoogendijk (LPF), meteen nu blijkt dat de rechter die de strafzaak tegen de vermoedelijke dader van de moord op Pim Fortuyn, voorheen een hardlinkse activisten-advocaat was die voor de immigratielobby van VluchtelingenWerk Nederland van Eduard Nazarski en Harry van den Bergh (berucht oud-kamerlid voor de PvdA) werkte, deze extreem-linkse rechter te laten wraken. Als ‘links’ nu op z’n achterste benen gaat staan door te zeggen dat dit een aanzet vormt om justitie van zulke figuren te laten zuiveren, dan wordt wel even vergeten hoe de knoet over andersdenkend ‘rechts’ gelegd is in de afgelopen decennia. Kon er maar eens een zuivering plaatsvinden in het overheidsapparaat dat verstikt is van de politiek-getinte benoemingen ! 
Pas thans, na deze welberaamde moord, is de draagwijdte van het moralistische demoniseren volop duidelijk geworden aan het grote publiek en moeten de spraakmakers en opinieleiders in journalistiek en politiek, vaak wel besmuikt maar meest niet beschaamd, erkennen jarenlang eraan meegewerkt te hebben. Er mag in het kielzog van Pim’s optreden en het afgrijzen over diens dood vrijelijker over de noden van de multiculturele ‘samenleving’ gesproken worden. Uitgewrongen, vergeten Nederlanders mogen openlijker zeggen de overheid niet te vertrouwen. Het publieke debat wordt gelukkig enigszins verlichter gevoerd. Vanwege de hevige beroeringen rond en na de ongerijmd vreemde moord op Fortuyn schijnen gezagsdragers aan te voelen dat de ban der geestelijke demonisering niet in die strenge vormen te handhaven viel. De rellen waren ernstig, in de allerhoogste regionen van de gevestigde orde was enige angst te bespeuren.

In "Moed gevraagd tegen juk van demonisering" bespreekt Mart Giesen de talrijke hindernissen die de vrijheid van het woord in de weg werden gelegd en de horden die nog genomen moeten worden om die vrijheid werkelijk te herkrijgen. Den Hollander gaat meer speciaal in op de "Aanklacht tegen demonisering" van de advocaten Spong en Hammerstein die weliswaar ook enigszins die meningsvrijheid inperkt om het ergere kwaad van haatzaaien door demoniseren de kop in te drukken. Wat de ene groep aan juridische middelen gegund wordt, mag ook de andere niet onthouden worden. Voor meer vrijheid moet de wetgeving inzake discriminatie scherp ingeperkt worden en die inzake meningsvrijheid sterk verruimd zodat vanzelf het publieke debat opener wordt, demonisering als belachelijke truc onbruikbaar wordt, het geestelijk klimaat opklaart en de klassieke vrijheden volwaardig zijn hersteld. Vierling besteedt, naast een relaas over de historie van de verguizing en het extreem-linkse geweld, aandacht aan de mogelijke achterliggende motieven voor defortunisering die met de moord beoogd werd, in zijn stuk "Herdenken, herkauwen en herkiezen".

Naar aanleiding van ‘de puinhopen van paars’ vraagt Girbes zich af waarom niet het beginsel van persoonlijke aansprakelijkheid in de verantwoording van politici ingevoerd wordt ? "Persoonlijke aansprakelijkheid van politici" in welomschreven zin kan wellicht heel wat politiek wangedrag voorkomen. Gezien de verwijtbare talrijke debâcles en uitwassen in de top van het bedrijfsleven mag men zich hiernaast afvragen of een persoonlijke financiële aansprakelijkheid voor bedrijfsleiders en managers ook niet misplaatst is bij wantoestanden, mismanagement en faillissementen ? In Amerika wordt de wetgeving hierop aangepast. Men denke aan Enron en Worldcom, maar ook hier zijn er een reeks ontluisteringen geweest zoals Baan, KPN, UPC, KPNQwest, Laurus, Landis.

In de "Boekbespreking" wijdt Den Hollander deze keer uit over het boek "De zaak Singh Varma bij voorbeeld", handelend over de GroenLinks-politica. Twee journalisten schreven dit boek omdat Tara Varma in haar voorbeeldrol voor de Surinaamse gemeenschap in Nederland, zo geraffineerd iedereen om de tuin wist te leiden. Op 9 juni stierf de tot op het bot gedemoniseerde politicus Hans Janmaat. De redactie meent aan zijn overlijden niet ongemerkt voorbij te mogen gaan, zeker niet na alle ophef en beklag over de slechte behandeling van Pim Fortuyn, welke bejegening overigens - afgezien van zijn vermoording - naar slechtheid vergeleken met die van Janmaat in het niet zonk. Een kort overzicht van zijn politieke werk, handel en wandel vindt U in "Nagedachtenis van Hans Janmaat".

In de "Beschouwingen" bekijken we in "’s Lands toestand na de boerering" welke impact optreden en gewelddadig overlijden van Pim Fortuyn kortelings voor Nederland gehad hebben: We letten hierbij vooral op de positieve aspecten die ze onze samenleving kunnen opleveren. Hierbij is het niet eens zozeer van belang wat de bestuurlijke, politieke gevolgen zijn, alswel hoe het geestelijk maatschappelijk klimaat erop vooruit is gegaan. In het algemeen bespeuren we toch een veel grotere geneigdheid om zaken openhartiger aan de orde te stellen zonder meteen met allerlei banvloeken aan te komen snellen. ‘Linksen’ blijken nadat ze anderen jarenlang geteisterd hebben met verkettering, zichzelf nu zielig te vinden en klagen valselijk over ‘bedreiging en demonisering’, Femke Halsema van GroenLinks is er een sprekend voorbeeld van. Het lot blijft onvoorspelbaar.

Ook de huidige bestuurlijk-politieke gebeurtenissen worden belicht. Er is bitter weinig van de voorstellen van Pim Fortuyn in het beklonken ‘rechtse’ regeerakkoord terug te vinden. En voor heuse lastendalingen vanwege forse inflatie, vermogensverliezen en koopkrachtdalingen blijkt deze ‘rechtse’ regering niets te voelen. Ze denkt slechts aan de belangen van de Staat, niet aan die van het Volk. Overigens behoeft een lastendaling niet ten koste te gaan van de staatsfinanciën, ook partijen zoals de bouw- en vastgoedwereld kunnen aangesproken worden op hun maatschappelijke verantwoordelijkheden, en gemaand of verplicht worden om een lastendaling voor de burgers door te voeren middels huur- en koopprijsverlagingen. Dit is zeer billijk gezien hun extreme verrijking met de twijfelachtige hulp van overheden over de voorbije vijftien jaar. Politiek dus goed anti-liberaal (‘links’ ?, naar zeggen van ‘rechts’), maar zeer doeltreffend. Vals is dat de PvdA pas nu vraagt om prijsmaatregelen voor de inflatiebestrijding, en slechts in de weinig relevante horeca. Dat zet geen zoden aan de dijk. Doch voor woningbezitters, vooral degenen met een afbetaald eigen huis, en voor kinderrijke huishoudens komen er omvangrijke lastenverlichtingen waarvoor ouderen - vooral wie nog huren en sparen - inleveren. De Staat bepaalt de keuze: alles is gericht op consumptieverhoging want sparen en beleggen voor noodvoorziening, pensioen of wat anders zijn ondoenlijk gemaakt. Mede vanwege de premie van de nieuwe ziektekostenverzekering komt er voor velen een aanzienlijke netto lastenverzwaring aan.