HEEMLAND 21 (zomer 2001)

 

Dure woongelegenheid onder paars

 

Huurverhogingen zonder einde

Terwijl in 1999 in het parlement nog uitgebreid de tomeloze huurverhogingen onderwerp van fel debat geweest zijn, - zonder dat de media hier overigens scherp op insprongen,  zo onbelangrijk vinden ze het welzijn van gewone huurders -, is eind vorig jaar 2000 de wettelijke huurverhoging die inging per 1 juli dit jaar, heel stilletjes geregeld.

Paars wilde niet opnieuw met de billen bloot. Huurders worden spijtig genoeg in overlegorganen alleen vertegenwoordigd door de ‘socialistische’ Woonbond, die alles goed vindt, mits huursubsidie-ontvangers maar in niets geschaad worden. Andere overkoepeleende organisaties van huurders kent Nederland niet.

De politiek kon dus onopgemerkt ritselen door de klanten van de huursubsidie ongemoeid te laten maar wel de huur voor de huurders die erbuiten vallen fors te laten verhogen tot maximaal 3,8 %, gemiddeld 2,8 %. Links: PvdA, GL en SP konden hun klantenkringen tevreden stellen met de aanpassing van de huursubsidiegrens en er werd van hen zowaar niets gehoord in tegenstelling tot het voorafgaande jaar !!

Door wettelijke huuraanpassing is zonder enig politiek weerwerk wederom de bodem van de woonkosten opgehoogd. Onze ‘volks’vertegenwoordigers vinden dat ze de onderkant weer netjes geholpen hebben en gaan door met het rampzalige volkshuisvestingsbeleid.

Woonmaffia maakte woongelegenheid extreem duur

Stelselmatig is het wonen duurder gemaakt en de eropaangewezen bewoners die geen afbetaald of nognet betaalbaar huis hebben, armer. Betaalbare woongelegenheid is de afgelopen decennia met sprongen achteruit gehold door het verhogen van de bevolkingsdruk op Nederland en het ophogen van de woonkosten; het blijkt de keerzijde van de opgeklopte werkgelegenheid voor vrouwen en jongeren. Nederland is vol en druk. Wie er wat van zegt, is uit de tijd, zo niet onfatsoenlijk bezig, want er is zogenaamd nog ‘ruimte’ genoeg volgens de politiek-correcten ondanks de aanwezigheid van 16 miljoen inwoners.

De grote uitbaters van de woningnood op de huizenmarkt worden niet aangepakt. De uitbuiting blijft buiten schot, ten gerieve van overheden en profijtelijken, waaronder naast projectontwikkelaars, bouwers en banken, ook de woningcorporaties. Wie zich met behulp van de geschapen kon verrijken, heeft zich verrijkt; zeker niet enkel speculanten en gewiekste zakenlieden. Over de afgelopen 10 jaar is de prijs van een woning met 270 % gestegen, derhalve bijna 4 keer zo duur als in 1991 ! De gemiddelde prijs van bouwgrond is van 1995 tot 1999 reeds verviervoudigd; van ƒ 37.000,- tot dan ƒ 144.000,- per hectare.

Maatregelen om nog hogere bodemprijs voor wonen te scheppen

Omdat de PvdA, zogenaamd om natuur te willen sparen, zegt de ‘schaarse open ruimte’ niet te willen laten volbouwen, stelde de kamerfractie van deze partij voor om een bebouwingsheffing van ƒ 25,- per m2 voor nieuwbouwwoningen te gaan opleggen. (GL en SP wilden meteen een nog fors hogere bebouwingsheffing). Het is dezelfde PvdA die met vrome Bert Middel uit Kollum al jaren van geen ophouden weet als het gaat om het opvangen van asielzoekers. Rooie Adri Duivesteyn die met ziijn kornuiten Den Haag verknald heeft, vindt soms, in een vlaag van verstandsverheldering, de woningbouw wel erg duur en naar, maar als puntje bij paaltje komt, is hij de eerste die de woonlasten weer laat opvoeren met allerlei heffingen.

Subsidies moeten die heffingen en de oplopende woonkosten dan weer compenseren voor het linkse lievelingen-proletariaat van veelal allochtone herkomst. De averechts werkende koopsubsidie-regeling heeft zijn partij samen met het CDA door de kamer weten te krijgen. Het staat zo christelijke en sociaaal om de onderkant wat te steunen, terwijl je het geld stiekem elders weghaalt. Zijn ze nu werkelijk zo lijp dat ze denken dat met en door die subsidies de prijzen niet omhoog gaan ? De extreem opgedreven prijs voor wonen wordt met wettelijke huurverhogingen, met heffingen en met subsidies gestut en een ‘vrije’ markt kan niet ontstaan, al zou de bvolkingsdruk en de welvaart dalen. PvdA en CDA schaden er de gemiddelde huurder en koper aanzienlijk mee. Die hebben hun vrijbesteedbaar inkomen omlaag zien suizen.

Politiek en fortuin

Nooit heeft de VVD of datzelfde CDA gepleit voor het in toom houden van de huursommen, laat staan voor huurstop of huurverlaging ! Er is integendeel vrees bij hen voor daling van de prijzen op de voor hun achterban zo lucratieve huizenmarkt, zowel bij de liberale partij van makelaars en accountants als bij de confessionele partij van hebzuchtige kleinburgers: dus kunstmatig schaars houden dat winstgevende onroerend goed !

Staatssecretaris Remkes (VVD) is nijdig dat woningcorporaties weinig woningen, zelfs weinig uit hun huursubsidiesegment, verkopen aan huurders ondanks de zotte koopsubsidieregeeling voor huidige huuwoningen: er wordt zo onvoldoende hoogvloerse bodem gevonden voor een aan te leggen bestand aan zogenaamd ‘marktconform’-vastgestelde, duurgeprijsde ‘sociale’ koopwoningen uit het huidige huurwoningenbestand.

Hij was al kwaad toen in 1999 linkse kamerfracties nog om bevriezing van de huidige woekerhuren vroegen. Toch blijkt nu dat huurderes zich kennelijk moeilijk laten overhalen (1 op de 5) om, na het jarenlang afdragen van alle woekerhuur, ook nog eens topprijzen voor de woningen te betalen, al worden die zotte koopprijzen een beetje gedrukt met een inkomensafhankelijke koopsubsidie of met een korting onder een verkoop- of antispeculatiebeding. (Speculatie is voorbehouden aan de grote jongens!)

Woongelegenheid blijft naar en duur

Van de Tweede Kamer valt geen weerwerk te verwachten om de woongelegenheid in haar totaliteit voor Nederlanders ruimer, degelijker, betaalbaarder en stijlvoller te maken. Akelige, ondermaatse woondozen tegeen absurde prijzen, kaal en slecht opgeleverd, zijn regel. Liefst wordt compact, krap gebouwd, met slecht hout, platen en gips voor het buiten- en binnenwerk, opgeleukte skeletbouw van beton op opgespoten polderterreinen in de wei. De naargeestigheid druipt van deze oorden af.

Op 12 juli jongstleden hebben de woningcorporaties het ‘Nationaal akkoord wonen 2001-2005’ onder regie van Remkes ondertekend. Dit akkoord belooft niets goeds. Er zijn geen streefdoelen vastgelegd om wonen en bouwen billijker geprijsd en van betere kwaliteit te krijgen. Woningcorporaties wordt geen maximum-kostengrens bij bouwen opgelegd en er is voor grootverhuurders geen dwang om flatwoningen en eengezinswoningen – met grote reducties vanwege jarenlange huurbetalingen ? – te koop aan te bieden aan zittende huurders. In de kranten wordt helemaal niet vermeld wat er gaat gebeuren met de huren en met de koopprijzen van nieuwbouwwoningen. Er ligt alleen de vrijblijvende wens dat de kwalitieit en de variatie van de nieuwbouw verbeteren; over de betaalbaarheid wordt niet gerept

Landverhuizing wegens ‘kostelijke welvaart’

Economisch columnist Eduard Bomhoff, invloedrijk lid van de PvdA en overtuigd neoliberaal, vindt dit alles geen punt: Nederland is nu eenmaal heel duur geworden vergeleken met elders in Europa, maar –zo schrijft hij – in Amerika zijn de welvaartsniveaus ook sterk verschillend van streek tot streek. Bouwen en gaan wonen in Noord-Oost Nederland en in de grensstreken (ook in het naaste buitenland) worden aanbevolen, leuk voor welgestelde mensen. Zelfs de hypotheekrente van een huis in het buitenland, elders in Europa, is sinds kort aftrekbaar gesteld bij de Nederlandse fiscus ! Stilzwijgend wordt aanvaard dat veel boeren en burgers het land uitgedreven worden door de gevoerde volkshuisvestings- en bevolkingspolitiek.

Linda Gouderak

 


Terug naar Heemland 2001,19-22

 
Terug naar Hoofdblad Heemland

Naar Heemland 21, Criminaliteit onder allochtonen

 

 

Naar Heemland 21, Liberalisme, de almacht der markt

Naar Heemland 22, Einde van Paars, een evaluatie

Naar Heemland 15, Akelige dure nieuwbouw in het gehele land