Daarnaast pleitte men voor een vrije pers, vrijheid van vergadering en vereniging, en rechtstreekse volksinvloed door middel van verkiezingen. En zo kwam een politiek stelsel tot stand dat wij vandaag de dag in wezen nog kennen. Een stelsel dat de vrijheid van burgers tegenover de staat garandeert en dat de mogelijkheid van een vreedzame en geleidelijke beleidswijziging in zich draagt, doordat het volk zich periodiek mag uitspreken.

Dit stelsel heeft lange tijd goed gefunctioneerd, maar de laatste tijd vertoont dit systeem scheurtjes. Een voorbeeld ter verduidelijking.

Na de moord op Marianne Vaatstra belegde het gemeentebestuur van Kollum een inspraakavond over een nieuwe locatie van het plaatselijke asielzoekerscentrum. Op die avond werden enkele eieren gegooid nar de burgemeester. Nog in de zaal werden de eierengooiers ingerekend door politieägenten in burger en later werden zij tot celstraffen veroordeeld. Ook ander mensen die hun mond opendeden in deze zaak, zoals de woordvoerster van het comité "AZC Nee" kregen hoge geldboetes. Zelfs werden alle ingezonden brieven door de politie nagetrokken op discriminerende ‘taal’ (daar hadden ze blijkbaar tijd voor) en ook daar werden uiteindelijk hoge geldboetes en – ik dacht – zelfs voorwaardelijke gevangenisstraffen voor uitgedeeld.

Maar terug naar de eierengooiers. Enkele weken geleden deed zich een incident voor wat zich heel goed laat vergelijken met de eierengooiers. In Amsterdam deed Filip de Winter van het Vlaams Blok mee aan een discussieprogramma. Hij werd daar besmeurd met vla. Bovendien werd hem het spreken onmogelijk gemaakt en werd daarnaast zijn auto vernield. Alleen was de reactie van justitie hier geheel anders. Niks geen agenten in de zaal, ook na aangifte van Dewinter kreeg hij geen enkele bescherming van de politie. En hoewel de vlagooiers duidelijk in beeld waren, heb ik tot nu toe nog niets gehoord over arrestaties, laat staan over boetes en geldstraffen.

Deze voorbeelden kunnen met talloze ander voorbeelden worden uitgebreid. Het geeft aan dat Vrouwe Justitia haar blinddoek heeft afgedaan. Zij is niet onpartijdig meer. Alles wat maar zweemt naar ‘rechts’ of naar nationalisme, wordt hard afgestraft, en de andere kant is vrij om te doen en laten wat zij wil. Daartoe wordt zij ondersteund door een pers die zonodig nog partijdiger is dan de Rechterlijke Macht. Zo zegt de bekende Vlaamse journalist Guido Tastenhoye: "Als ik iemand van het Vlaams Blok ging interviewen, werd er van hoger hand altijd aan toegevoegd: "pak ze hard aan"." Hij kon niet meer tegen dat bevooroordeelde wereldje en werd lid van het Vlaams Blok.

Hoe kan het dat twee onafhankelijke machten, de Pers en de Rechterlijke Macht, die beide zo van belang zijn als buffer en uitlaatklep voor de burger, zich zo in één politiek hoek laten drukken ? En hoe kan het dat zij verworden zijn van instanties die de rechten van de burger moeten beschermen tot instanties die elke afwijkende mening de kop indrukken !?

Naar mijn mening ligt het antwoord op die vraag in de wijze van samenstelling van beide instituten. Montesqieu, met wie ik het artikel begon, had - om de onafhankelijkheid van de Rechterlijke Macht te garanderen – gekozen voor een systeem van zelfbenoeming, beter bekend onder de naam coöptatie. Dat betekent dat de zittende leden de nieuwe leden benoemen. Iets dergelijks geldt ook voor veel redacties., waar het redactiestatuut de redactie van de krant vaak feitelijk onafhankelijk maakt van de eigenlijke uitgever. Ook bij veel redacties geldt het systeem van coöptatie. En hoewel je met dit systeem formeel onafhankelijk bent, kan het gemakkelijk uit het lood raken als de betreffende beroepsgroep te eenzijdig is samengesteld en ook via het coöptatiesysteem alle andersdenkenden uitsluit.

En dat is precies wat zowel bij de rechterlijke macht als bij de media het geval is. Een aantal jaren geleden gaf Cnoop-Koopmans, rechter in Amsterdam en prominent PvdA-lid, in een interview als zijn mening dat de eenzijdige samenstelling van de rechterlijke macht hem zorgen baarde. Met name het christelijke volksdeel (*), zo stelde hij, was niet meer bij de nieuwe benoemden vertegenwoordigd. Dat kunnen wij uitbreiden voor iedereen die enigszins nationalistisch denkt. Deze mensen zijn in feite totaal uitgesloten van de rechterlijke macht. En daarmee zijn ook uitspraken te verklaren als die in het geval ‘Kollum’.

Voor de pers geldt in wezen hetzelfde. Bij enquêtes onder journalisten blijkt dat meer dan 80 % van een ‘links’ stemt. Ook hier totaal geen afspiegeling van het Nederlandse volk. En iedereen die anders denkt, wordt sociaal uitgekotst, zoals Guido Tastenhoye aan den lijve merkte. Na zijn overgang naar het Vlaams Blok werd hij "uitgespuwd door het establishment".

Deze situatie is in wezen veel ernstiger dan het op het eerste gezicht lijkt. het is zo dat als burgers zich in hun normale gerechtvaardigde verlangens niet meer gerespecteerd weten, zij zich afkeren van de Staat. Ik merk het bij mijzelf. In principe ben ik, zoals de meesten van ons, een loyaal burger. Dat houdt in dat ik – zij het soms wat mopperend, dat geef ik toe – mijn belasting betaal en mij ook op vrijwillige basis inzet voor de samenleving. Dat houdt ook in dat ik mijn kinderen probeer op te voeden tot eerlijke, werkende burgers. In wezen wil ik graag mijn bijdragen leveren voor ons land en onze maatschappij. Maar als mij door een elite elke weg tot vrije meningsuiting wordt afgesneden, als ik niet mag zeggen wat ik wil, als mensen als in Kollum worden veroordeeld; als dus samengevat: ik wel mag meebetalen maar niet mag meebepalen, dan valt uiteindelijk elke loyaliteit weg. En de Staat moet oppassen dat zij door feitelijke uitsluiting van grote groepen byrgers van het politiek debat (en het publieke gezag/ mg) niet uiteindelijk elke legitimiteit verliest.

Terug naar Heemland 18, Ten geleide

Terug naar hoofdblad

Terug naar Heemland-archief 2000, 15-18

Terug naar Heemland 17, Ten geleide

Naar Heemland 19, Ten geleide