'Forum voor nederlandse politiek'
Naar de hoofdbladzijde
van Heemland
HEEMLAND
NUMMER 16 (lente 2000)
HEERLIJK,
HELDER, HAIDER
=======================
Heel Europa schreeuwde moord en brand,
omdat in Oostenrijk een regeringscoalitie van christen-democraten en
nationaalgezinden (Freiheitliche Partei) achter de regeringstafel plaatsnam.
Reden om er maar zelf eens een onderzoekje naar te doen.
Terwijl hier te lande een discussie woedt
over 'Het multiculturele drama' (zie artikel elders in dit blad), waarin niemand
ook maar een woord rept over de geschade belangen van de oorspronkelijk
Nederlandse bevolking, in het bijzonder de kansarmen onder hen ten gevolge van
de massale immigratie en het loslaten van de natie-staat als bindmiddel, maar
alleen en bij uitsluiting van anderen wordt gepleit voor nog meer van hetzelfde:
een jarenlange miljarden kostende injectie ter economische integratie van al
maar meer nieuwkomers, komt dan elders in Europa een partij aan de macht, die
zegt op te komen voor de eigen bevolking. Dit mag dus niet van 'Europa'. De NAVO
heeft 'ethnic cleansers', lees voorstanders van een mono-etnische bevolking in
hun land tot hoofdvijand verklaart en bleek ook al bereid ter afschrikking een
heel land, Servië aan flarden te bombarderen. Onopgemerkt door de pers, heeft
Romano Prodi eind februari de Europese Unie evenzo tot militair bondgenootschap
uitgeroepen: een aanval op de Europese normen en waarden in een lidstaat zal
worden beschouwd als een aanval op de hele unie. Er is nog maar één
staatsconcept geoorloofd: een multiculturele bevolking bevoogd door een weinig
democratische Europese burocratie, die op zichzelf nog kan worden gepasseerd met
voorbijgaan aan alle verdragen en voorgeschreven besluitvormingsprocedures door
een telefonade van regeringsleiders, als het erom gaat even snel een
Balkanoorlog en boycot te beginnen als een land zich niet wil onderwerpen aan
Wall Street, te weten Servië of een hysterische aanval op en een boycot tegen
een lidstaat te verrichten, waarin de uitslag van de aldaar gehouden
democratische verkiezingen niet voldoet aan het door hen als enig zaligmakend
verabsoluteerde maatschappijconcept.
Het onstaan van de kleine
Oostenrijkse staat
Wat is er allemaal zo vreselijk aan Haider?
Daarvoor moeten we eerst iets weten van Oostenrijk. Dat land is na de WO II
ontstaan, terwijl niemand in dat land het wilde. Het werd afgedwongen door de
Geallieerden, het was de afscheiding van Duitsland, waarmee het zich niet meer
mocht verenigen. Weg met de groot-duitse natiestaat. Oostenrijk, eens deel van
de grote veelvolkenstaat onder de Oostenrijks-Habsburgse monarchie, toen
vanuit Wenen steden als Praag, Lublijana, Zagreb enzovoort werden geregeerd, was
verworden tot een klein agrarisch bergstaatje. Oostenrijk moest volgens zijn
geboorteakte, het zogeheten 'Staatsverdrag' neutraal blijven tijdens de koude
oorlog, maar vreemd genoeg werd die neutraliteit niet door de grootmachten
gegarandeerd. Toen gebeurde er iets heel eigenaardigs: Wenen was zo bang dat de
Russen zouden binnenvallen, dat het snel al zijn kunstschatten naar het
buitenland overbracht. Maar met de komst van Chroesjtsjev was het gevaar geweken
en kwam de kunst terug. In 1954 vond nog geen 20 % van de bevolking dat
Oostenrijkers een andere identiteit hadden dan Duitsers. Daar moest dus wat op
gevonden worden, want aansluiting aan Duitsland volgens de etnische staatsleer
van Herder was immers verboden en dus moest volgens de Franse staatsdoctrine van
Renan een gemeenschappelijk wil worden gevormd, waarblijkens de Oostenrijkers
zich alsdan identificeerden met de nieuwgeboren staat. Daartoe kwam er na de
oorlog een austriseringsproces op gang. Typisch nu voor Oostenrijk is, dat de
legitimering van het nieuwe staatsnationalisme nu juist volksnationalistisch
werd geschraagd: wij, Oostenrijkers hebben ons zozeer om ons nationaal
kunsterfgoed bekommerd, zie je wel, we zijn een echt eigensoortig (geen Duits)
cultuurvolk !
Haider's maatschappelijke
achtergrond
Daartegen heeft Haider zich in zijn jonge
jaren verzet. Zijn vader had als werkloze arbeider in nazi-Duitsland werk
gevonden en was samen met zijn intellectuele moeder actief geworden voor de
NSDAP. Van huis uit voelde hij de afscheiding als een amputatie en hij kwam ook
later in zijn carrière voor zijn ouders en dier generatie van 'oudstrijders'
op. Hij noemde SS-soldaten moedige kerels en bewonderde openlijk de
werkgelegenheidspolitiek van de NSDAP, overigens volledig geënt op de theorie
van Keynes. Dit kan natuurlijk niet. Opkomen voor je standpuntvaste ouders, die
als ex-nazi's waren gemarginaliseerd door de Oostenrijkse sociaal-democraten en
christen-democraten, die zelf evenzeer onderdak boden aan heimelijk overgelopen
ex-nazi's heeft wellicht nog iets eerbaars, maar het nazi-regime, dat te lang een
keynesiaans economisch beleid volhield, kon volledige werkgelegenheid pas
scheppen door het naasten van Joodse bedrijven (zie (2)). Excuses achteraf
worden in zo=n geval van een jong politicus niet zo gauw aanvaard. Temeer omdat
Haider van de Franse waarden: 'vrijheid, gelijkheid en broederschap' nu juist
vrijheid als belangrijkste garantie tegen totalitaire ideeën zag; maar dan wel
zo, dat men gebonden is en blijft in familieverbanden en 'natuurlijke
gemeenschappen', religie, geschiedenis en nationaal gewortelde identiteit,
kortom volksnationalisme van het zuiverste soort. En daar wilden de bestuurders
van het nieuwbakken Oostenrijk niets van weten: zij waren staatsnationalist qualitate
qua en sommigen in hun hart nationaal-socialist, waardoor zij furieus
reageerden als Haider toespelingen maakte op hun heimelijk gedachtengoed. De
schrijver Menasse meent hier een typisch Oostenrijkse trek in te bespeuren. Hij
verhaalt van Kurt Waldheim, de voormalige secretaris-generaal van de Verenigde
Naties, die gedwongen was allerlei nazi-gerelateerde functies te ontkennen.
Menasse zegt dan, dat daarbij opviel dat Waldheim nu juist niet ontkende, waarin
hij door iedereen onmiddellijk zou zijn geloofd: hij had kunnen ontkennen een
verzetsstrijder te zijn geweest! Kortom, "de Oostenrijker is er eerlijk van
overtuigd niet te liegen, zolang althans het tegendeel waar is." En hij
leeft 'in een staat die zijn onschuld garandeert', zolang als je tenminste, zo
schrijft Christa Zöchling, vanuit het besef dat iedereen die zich indertijd in
de maatschappelijke verhoudingen voegde, schuldig was, in beginsel weet welk
bijvoeglijk naamwoord of welke zinsnede je op het juiste moment gebruiken moet
om je betrokkenheid dan wel je distantie ervan uit te drukken, wat volgens haar
een bijzondere Oostenrijkse kunst is. Nou, Nederlanders kunnen daar ook wel wat
van; nu de multicul uit de hand is gelopen, zeggen Marcel van Dam en minister Roger
van Boxtel: "De maatschappij is niet zo maakbaar gebleken." en stoppen
daarmee daders en slachtoffers in één doofpot. Haider daarentegen daagt
iedereen uit, die zo bijzonder schijnheilig optreedt. Nu hij dan toch een
outcast was, zocht hij somtijds gehoor en publiek bij wat hij beleefde als
oudstrijdersbijeenkomsten. We hebben hier te maken met een wat rebels karakter,
dat zich juist nog meer uit naarmate het in het nauw wordt gebracht. Een soort
geuzenmentaliteit. Men kan in het huidige Europa nog altijd geen molecuul goeds
horen van wat als het meest gediaboliseerde regime aller tijden wordt
afgeschilderd. Dan komt het Joods Wereld Congres in het geweer, de Amerikaanse
buitenlandse politiek, de Raad van Europa en de mensenrechtengelovigen, 'wij
zijn goed en jij bent slecht'. Maar Haider distantiëerde zich herhaaldelijk wel
degelijk, hij noemde de nazi's een misdadig regime met name door wat het met de
joden had gedaan; een mea culpa dus voorafgaand aan dat van de paus! Er zijn ook
wel vooraanstaande joden die het voor hem opnemen, zoals Simon Wiesenthal en de
Amerikaanse grootrabbijn van de Tush-gemeenschap, de heer Lowy. In Oostenrijk is
het nog altijd niet zo, zoals in Nederland, dat moreel normbesef uitsluitend
bestaat als het de lakmoesproef van de joodse organisaties doorstaat. Het is
niet zo, dat men zich pas menswaardig voelt, als het laatste lepeltje bestek is
vergoed.
Haider's opkomst,
gedachtengoed en maatregelen
Uit deze Sjors van de rebellenclub zou dan in
de komende decennia een gewiekst partijpoliticus tevoorschijn komen, die zijn
partij met vallen en opstaan tot zeg eenderde van het aantal uitgebrachte
stemmen bracht. Wat was daarvoor dan allemaal niet nodig? Hij had wel de steun
al van vele Oostenrijkers, die zichzelf eerder als slachtoffer dan als dader van
het naziregiem beschouwden. Hij kreeg daarnaast zeer veel steun van de
Oostenrijkers die de kongsie-politiek van de eeuwige coalitie van christen-democraten met sociaal-democraten moe waren. Die verdeelde onderling
alle (overheids)banen in het land, eiste verplichte lidmaatschappen e.d.. Kortom
hij is tegen de burocratie, tegen de vertegenwoordigende, slechts
representatieve democratie en voorstander van referenda en direct verkozen
burgemeesters en bestuurders, zoals D'66 ooit was. Hij was daarom ook tegen de
burocratische Europese Unie. En nu Oostenrijk lid is, wil Haider eerst een
kwaliteitsverbetering voordat men oostwaarts kan uitbreiden. Oostenrijk is
namelijk de frontstaat van de EU en kiezers vrezen dus nog meer immigratie van
goedkope arbeidskrachten, vooral in Wenen. Haider stipuleert een beperkt
toelatingsbeleid maar nog altijd minder stringent dan dat van de USA, Nieuw
Zeeland, India en dergelijke. Hij neemt het dus in de eerste plaats op voor Oostenrijkers
en legaal in Oostenrijk verblijvende buitenlanders. Zijn partijprogramma
stipuleert wel slechts speciale rechten voor van oudsher in Oostenrijk
geregistreerde culturele minderheden, maar B en dat is heel modern, daar hebben
we in Nederland zelfs nog nooit van gehoord -: iedereen mag zelf uitmaken óf
hij of zij, en zo ja, tót welke etnische groep hij of zij wil behoren. Dus dat
maakt noch de staat noch de partij uit. Dat is met het Nederlandse
minderhedenbeleid wel even anders! Vanzelfsprekend worden illegale en criminele
vreemdelingen het land uitgewezen, het staatsburgerschap pas na 10 jaar
inburgering verleend en vluchtelingen teruggestuurd als de oorlog in hun land
voorbij is. Maar waarom heeft zijn partij in Kärnten (Karinthië)
zoveel aanhang ? Er zijn daar vrijwel geen gastarbeiders te zien. Dit komt,
omdat Haider daar, net zoals het Vlaams Blok, het ongelooflijk krachtige
cultuurbewustzijn kan mobiliseren van een bedreigd volk: pas in 1920 besloten de
Slowenen aldaar bij Oostenrijk te willen blijven en herhaaldelijk zijn er
Slavische gebiedsaanspraken en bezettingen geweest. Enige Bosniërs en problemen
met de islam in andere Europese steden herinneren Oostenrijkers (en ook Serven
trouwens) eraan dat zij door de eeuwen heen Europa hebben beschermd tegen
islamisering. In het toenmalige Europa botsten drie veelvolkerenstaten op
elkaar, maar die werden wel unicultureel, althans unireligieus gedefinieerd: het
orthodoxe Tsaristische Rusland, de christelijke Habsburgse Dubbelmonarchie en
het islamitische Ottomaanse Rijk. De kunstpolitiek van Haider bevordert niet
zozeer realistische kunst, maar luidt ex negativo: tegen de links
politiek correcte multicul, tegen de ontwaarding van maatschappelijke normen en
waarden van een goed gezinsleven, ontzag en arbeidzaamheid, tegen drugs en
kinderporno vergoelijkende kunstuitingen, kortom tegen het postmoderne
cultuurrelativisme. Daarvoor heeft Europa de fundamentalistische en elk
pluralisme verwoestende islam niet nodig. Kunstenaars van de tegen Haider
protesterende Klagenfurtse kunstkring 'Kunst für Kärnten' zeggen toch zelf,
dat Europa verzuimd heeft de immigranten 'aufzuklären', de Verlichting bij te
brengen! Sociaal-economisch is hij voor een 'faire' markteconomie met sociale
zekerheid. Gewiekst heeft hij ten bate van de kleine man in Kärnten huren en
electriciteitsprijzen omlaag gekregen door ervoor te zorgen, anders dan in
Nederland, dat de beleggingswinsten van woningbouwverenigingen en de winsten van
de geprivatiseerde energiebedrijven aan de kleine man ten goede komen, aldus
Andreas Scherwitzl van de socialistische partij van Oostenrijk te Klagenfurt.
Ook heeft hij de boerenstand in natuurbeheergebieden opgenomen en een goed
werkend jeugdwerkgelegenheidsproject voor de eigen jongeren opgezet. Kom er eens
om in Nederland: "Sorry, er zijn nog twee miljoen migranten-wachtenden voor
U !" Hij heeft zich oprecht geërgerd aan de verhoging van de
salarissen van de ministers en hun jaguar-rijdende yuppiegedrag.
Kritische geluiden uit
eigen gelederen missen echte grond
Toch ging niet alles zo van een leien dakje.
Hij heeft te maken gehad met een partijafscheiding, het 'Liberale Forum' en
uitstoting van zijn partij uit de 'Internationale Liberale' (door Bolkestein)
naar aanleiding van een referendum over buitenlanders. Daarmee scoorde hij maar
7% van de stemmen. De uittredende Heide Schmidt was het niet eens met zijn idee
om alle kinderen van niet-Duitstalige ouders in aparte scholen onder te brengen.
Zij vroeg zich terecht af, waarom die kinderen niet werden beoordeeld op hun
eigen taalvaardigheid in het Duits. Zien we hier rudimentaire nazi-trekjes of
moeten we, zoals Haider als reactie gaf, niet elke keer weer meteen weer aan op
de trein gezette buitenlanders denken? Inmiddels heeft hij de partij een
flitsend imago gegeven van snelle boys en strakke vrouwen, hij praat met
jongeren in de bar, past zich aan 'als een kameleon' in zijn kleding, draagt
strakke pakken, leren jacks, ski- en race-outfits, doet aan bergsport en
bungy-jumping, organiseert rave-parties en popfestivals in landelijke gebieden,
presenteert zich met een partijprogram op glanspapier, ingenieus gevouwen
folders, T-shirts, teddybeertjes, een mooie interactieve website en CD-roms. Is
dit allemaal maar camouflage voor nazi's: nieuw, attractief, doelbewust ("zielsicher")
en ideeënrijk, zoals Reinhard Gaugg, Haiders tennisvriend eens fraai en
uitdagend uitspelde? Zijn er in Oostenrijk buitenlanders aangevallen of op de
trein gezet? Zijn er asielcentra in de fik gestoken ? Zijn er kranten verboden?
Zijn er politieke tegenstanders gevangen genomen? Zijn er stadswijken uitgekamd
zijn er pleidooien geweest voor invoering van de doodstraf? Neen, niets van dit
alles; er is alleen een toelatingsbeleid afgekondigd, waarvan we kunnen zeggen,
dat het minder stringent is dan dat van de Verenigde Staten, van Nieuw Zeeland,
van India, noem maar op. Waarom zijn dan met name de Belgen en de Fransen zo
spastisch tekeer gegaan ? Omdat Haider de multiculturele samenleving niet wil en
ook de multi-etnische samenleving wil voorkomen. Venenum in cauda, in
de staart zit het venijn: in Engeland, Frankrijk en Duitsland is men er in de
zeventiger jaren vanuit gegaan, dat de staat, de publieke sfeer ongewijzigd
onderdak kon verlenen aan allerhande cultuuruitingen die alsdan in de private
sfeer moesten blijven. Toen kwam men er in de tachtiger jaren achter dat de
staat, de publieke ruimte helemaal niet cultuurneutraal is, maar de expressie is
van de dominante cultuur; daaraan moesten die andere culturen zich dan maar
aanpassen. Door de massale immigratie is deze assimilatiepolitiek onmogelijk
gebleken en daarom neigt men er thans toe om alle culturele minderheden als
cultuurgroepen te institutionaliseren en als zodanig evenveel rechten toe te
kennen. Zo heeft in Frankrijk minister Chevènement aangekondigd in zijn État
laïque, dus 'leken-staat', toch een islamitische zuil te
institutionaliseren, die gelijke rechten krijgt als de katholieke kerk!(1). Nou,
dat willen ze in Oostenrijk niet en ze zijn bang dat als er nu maar voldoende
mensen met een andere etnische achtergrond immigreren, dat zij dan ook zo maar
opzij moeten gaan voor de introductie van een aan Europa volstrekt vijandige
cultuur en moeten uitwijken. In Oostenrijk is de islam nota bene wel door de
staat erkend, dit in tegenstelling tot Duitsland en Engeland. Maar Haider
gelooft niet zo erg in de goede afloop van het euro-islam experiment, dat nu
andere Europese landen noodgedwongen moeten uitproberen, nu het aldaar te laat
is voor een zorgvuldig toelatingsbeleid, dat recht doet aan de
beschermwaardigheid van de eigen cultuur. Beter voorkomen dan genezen luidt het
devies in Oostenrijk. Me dunkt, dat waar nog geen multi-etnische bevolking is,
dit een wijze en althans zeer verdedigbare politiek is.
De losbarsting van Europese
hysterie
Maar ja, zo is de situatie allang niet meer
in België en Frankrijk, om maar te zwijgen van de toestand in de Anglosaksische
wereld, (tot welke wereld ook het americanofiele Nederland gerekend kan worden/
Red). De nationalistische partijen aldaar kunnen ook niet aangeven, hoe men op
gerede wijze een massale remigratie van niet assimileerbare groeperingen
bewerkstelligt en dus hangt hun ideologie wat dreigend in de lucht, als geweten
van de naïef gebleken sociaal-democraten, christen-democraten en liberalen, die
in hun omarming van de globalisering te laat hebben ontdekt dat eenmaal op gang
gebrachte migratiestromen hun eigen dynamiek hebben, waarvan de gevolgen
angstvallig buiten de politiek gehouden zijn en van hen moeten blijven
("cordon sanitaire"). Nu blijkt immers dat het door de socialisten
zogewenste nieuwe 'stadsproletariaat' inderdaad onbeheersbaar voldoet aan de
oude Verelendungspolitik van Marx, en nu schreeuwen ze dan ook dat
"de samenleving niet meer maakbaar is, maar uit de hand gelopen"! De
christen-democraten zagen in de islam een geducht wapen tegen de secularisering
en ontkerkelijking, en een bondgenoot voor een hernieuwde verzuilde corporatieve
samenleving, maar ze hebben de anti-westerse slagkracht van de Islam miskend.
Waar eeuwenlang geen eukumene mogelijk bleek, ook geen panta-sila in Indonesië,
zal het nog wel een hele klus worden voordat men in Europa vreedzaam
met de islam kan leven. Daarvoor moet dan Europa zelf wel oneindig veel water in
de wijn doen, afzien van scheiding van kerk en staat, afzien van
vrouwenemancipatie, afzien van zijn filosofische inzichten en leefwijzen
(rationalisme, Nietzscheaanse filosofie, existentialisme, postmodernistisch
pluralisme) want de Islam is exclusief. Velen zullen moeten leven in de
afschuwelijke klanken van de islamitische muziek, want onze elite heeft geen
enkel oog voor de dagelijkse praktische ellende die de gewone mensen ondergaan
in de bejubelde multiculturele 'samenleving'. Zelf heb ik nu 17 jaar gewoond als
culturele minderheid in eigen land, in eigen straat. Ik heb de schone, ordelijke
monoculturele Oostenrijkse steden als een ware verademing, het open geestelijk
klimaat, ver weg van benauwende politieke correctheid en eeuwigdurende
ed-van-thijn-erige holocaustprekerij, als een soort beademingstherapie beleefd.
Ik heb er maar politiek asiel aangevraagd, hoewel dat inwoners van een lidstaat
van de EU niet is toegestaan, te vluchten naar een andere lidstaat. Maar
misschien stoten ze Oostenrijk nog wel uit de EU ! Wat een gotspe: in de zomer
van 1991 werd Oostenrijk gewaarschuwd door de Europese Unie dat het er geen lid
van mocht worden, als het zijn pogingen om Slowenië en Kroatië uit de
Joegoslavische Bond los te weken niet zou staken ! Nu vreest Brussel dat
Oostenrijk de oostwaartse uitbreiding van de EU wil dwarsbomen. Zolang Nederland
nog lid van de EU en de NAVO is, kan wie hier nog oppositie wil bedrijven zich
maar het beste toeleggen op de sociaal-economische lotsverbetering van de
kansarme oorspronkelijk Nederlandse bevolking en hopen dat daarmee hun eigen
cultuurbeleving wordt gelenigd, versoepeld. Van een herbezinning op de
beschermwaardigheid van de Europese cultuur of de dagelijkse leefregels van de
eigen bevolking hoef je in Nederland van de elite of de academische stand niets
te verwachten.
Europese antidemocratische
actie maakt terecht veel landen bevreesd
En Europa? Tot welke gevolgen heeft de
kruistocht voor het Groot Europese Rijk geleid ? Deze collectieve roes van
morele betweters? Etnische tegenstellingen, zoals in Kosovo, waar de Franse KFOR
(What for?)-soldaten meer met de Serven en de Duitse soldaten meer met de
Albanezen stroken, of zoals in België tussen Vlamen en Walen, en in Italië met
de strijd om Bolzano tussen Zuid-Tirolers en Italianen, zijn er door
aangewakkerd. In Scandinavië, vooral in Denemarken waar nog over de invoering
van de euro-eenheidsmunt moet worden gestemd, groeit het wantrouwen tegen de
EU-interventiepolitiek, die zonder enige democratische contrôle zich kan
inzetten tegen een klein land. De Duitse bondskanselier Gerhard Schröder heeft
het zelfs uitgehaald om Italië met sancties te dreigen als dier regering de
nationalisten er niet uitgooide (Gianfranco Fini distantieerde zich van Haider)
en de Franse president Jacques Chirac maakte heel Beieren verdacht! De
CDU-afgevaardigde in het Europarlement, F. Phlüger vindt dat deze houding van
14 EU-lid-staten tegen Oostenrijk de Europese integratie meer schade heeft
gedaan dan de anti-burocratische kritiek van Haider.
Het doordrukken van een zeer
nauw bepaalde waardengemeenschap door de Unie is gevaarlijk en heeft in Amerika
destijds tot een bloedige burgeroorlog geleid ! Hoe moet deze boycot op
Oostenrijkers overkomen? Onderwijl heeft het Westen wel Rusland met een
miljarden dollar-injectie uit de rode cijfers gehaald; Rusland dat volgens
datzelfde Westen de Tsjetsjenen uitzuivert! In Spanje heeft premier Aznar de
rassenrellen in Andalusië waarbij mensen omkwamen, niet kunnen tegenhouden. Als
de FPÖ de volgende keer in Oostenrijk de meerderheid zou winnen, gaat de EU het
land dan met prikkeldraad afzetten en gaat ze dan Spanje en het Portugal van de
grootste socialistische blaaskaak premier Antonio Guternes, die namens de EU
stelde dat Oostenrijk niet alleen op zijn daden, maar ook op zijn zogenaamd
'foute' affiniteiten en verholen doelstellingen moet worden afgerekend, Portugal
waar 350.000 mensen in bidonvilles wonen, en Frankrijk met zijn rassenrellen in
Straatsburg en Lyon, of wellicht het eeuwig oorlogvoerende Israël met Ehud
Barak en Shimon Peres, gaat ze die landen als opzieners aanstellen?
Haider is
afgetreden als partijleider. Is dit het eerste succes van de Europese boycot Er
zijn plausibeler redenen aan te voeren. Haider is ontstemd over het
yuppie-gedrag van enige van zijn ministers die het zelf opgelegde maximumsalaris
van f 9.800,- loslieten en daarmee het imago van 'de partij voor de kleine man'
schaden. Hun exuberant optreden loopt de huidige regering voor de voeten. Zijn
zus zegt dat de FPÖ, nu de vader het kind heeft losgelaten, kan gaan bewijzen
dat het een volwassen partij is. Haider zou de handen vrijhouden om de regering
te kunnen bekritiseren. Er was ook kritiek uit Karinthië, dat Haider er als
Landeshauptmann te weinig aanwezig was. Maar niet uitgesloten kan worden dat
Haider is omgekocht: met kapitaal in ruil voor terugtreding als
partijvoorzitter, waardoor de FPÖ gemakkelijker kan worden gemarginaliseerd.
Deswege zou het Joods Wereld Congres en het Amerikaanse Ministerie van
Buitenlandse Zaken geen bezwaar meer hebben tegen zijn toekomstige bekleding van
het ambt van bondskanselier.
Dit alles is het gevolg van het feit dat de EU
zichzelf hoe langer hoe meer gedraagt als vazal van de Verenigde Staten.
Daarover is in vorige Heemlandnummers uitvoerig geschreven. De Europese burgers
mogen alleen nog de militaire uitgaven voor een eigen Europees leger gaan
ophoesten, dat, als het zo uitkomt, zal worden ingezet binnen de Europese Unie
en erbuiten, overal waar de 'multiculturele waardengemeenschap' gevaar loopt;
dit heeft Haider duidelijk gemaakt.
drs Alfred Vierling
Geraadpleegde literatuur
bij het artikel "Heerlijk, Helder, Haider"
Terug naar boven
of naar de inhoudsopgave van dit nummer
Naar
Heemland 16, Partijpolitiek
of naar de Heemland Hoofdbladzijde
Wilt
een bijdrage aan dit forum leveren? U kunt Heemland een e-postbericht
sturen:
Klik hier
Bladzijde
samengesteld op 6 juli 2000
terug naar Heemland Hoofdbladzijde