De Europese verkiezingen van 10 juni 1999 hebben zonneklaar aangetoond hoezeer de deelnemende partijen de kiezers beschouwen als stemvee. De uitzendingen ten behoeve van de politieke partijen waren slechts vlakke reclamespotjes zonder inhoud, ook verder waren de sporadische campagnes van een grote nietszeggendheid; hetzelfde gold ook voor de paar nieuwe partijtjes met alleen zakenman Sala als aardige andere noot. De kiezers zijn er niet meer ingetrapt; ruim 70% heeft lekker verstek laten gaan en de ‘Europese’ politici met de kater laten zitten.
Als de politiek lak heeft aan de kiezers, Kok vraagt zich openlijk af war ze eigenlijk nog voor naar de stembus geroepen moeten worden, dan mag de kiezer de stembus mijden en de democratische legitimatie van de gekozen politici hiermee ondermijnen. Topbestuurder Van den Broek neemt het de kiezer zelfs kwalijk en wil stemplicht; anderen willen provinciale en gemeentelijke verkiezingen combineren op één dag om zo de opkomst hiervoor te vergroten, en - dat wordt er natuurlijk niet bij gezegd – om plaatselijke en regionale belangenpartijen die nog wel aanspreken, de wind uit de zeilen te nemen.
Het is hier al vaker gezegd. De echt beslissende zaken die het leven van burgers en samenleving diepgaand raken, worden door de grote ‘politiek-correcte’ partijen niet aan de kiezers voorgelegd. Het is van hen een onderonsje dat nieuwe partijtjes slechts hinderlijk vindt en zo snel mogelijk met alle middelen wil marginaliseren, criminaliseren en elimineren.
Anton Koops, redacteur van de nieuwsbrief Rechtstreeks, heeft er een aardig artikel aangewijd in de Drentse Courant van 24 februari 1999 waarin hij als voorbeeld de uitschakeling van de CD aanhaalt, ondermeer door steeds weer de kieswet te laten wijzigen, om het voor niet gewenste partijen steeds moeilijker te maken mee te doen. Hij pleit ook voor betere afspiegeling door de voorkeurstem op te waarderen, zodat kandidaten worden gedwongen zich te profileren.
Waarom de Janmaat-CD bij de Europese verkiezingen nog meedeed terwijl die in de publieke opinie als ‘zwart schaap’ effectief is afgeschreven, was ook voor vroegere medestanders echt een raadsel. Mogelijke restanten van draagvlak bij hen had hij door zijn interne gekruip en gedraai allang verspeeld. Van partijen als Groen Rechts, Burgerforum, Conservatieve Unie, NBlok, NNP en andere werd weinig vernomen. De ‘nationale stroming’ komt nauwelijks nog in de media voor, behalve bij wat veroordelingen in politieke schijnprocessen voor rechtbanken.
Een groot deel van de Nederlandse bevolking heeft het zo welvarend dat ze zich de weelde van non-engagement kan veroorloven, behalve als er een probleem op hun stoep ligt (Vught); een ander groot deel heeft het krap tot zeer krap en moet alle zeilen bijzetten onder de voor hen rauwe omstandigheden van hoge woonlasten, sociale afbraak en straatterreur. Is dit geen klimaat voor politieke actie??

Terug naar Archief Heemland

Naar hoofdbladzijde  Heemland

Naar Heemland 14, Weg met islamitisch recht