Deze keer gaat de boekbespreking over een wel zeer geruchtmakend boek; "Binnen zonder kloppen" van Pieter Lakeman. Het boek telt 194 bladzijden en eigenlijk zou ik aan de hoofdredacteur 194 bladzijden ruimte in Heemland moeten vragen, zo onthullend is dit boekje. Maar goed, dat is niet mogelijk, vandaar dat ik in twee of drie bladzijden dit boek voor u zal bespreken.
De volledige titel van het boek is: "Binnen zonder kloppen, Nederlandse immigratiepolitiek en de economische gevolgen". En dat geeft ook aardig de inhoud van het boekje weer. Lakeman, zelf van huis uit econoom en afkomstig uit het linkse actiewezen, pakt dit keer de overheid aan en maakt een aardige berekening van de vele miljarden die de immigratie ons gekost heeft. Daarbij richt hij zijn kritiek eigenlijk niet op de immigranten zelf, maar meer op de overheid, die door slap en slecht beleid de immigratie heeft laten uitgroeien tot de huidige ramp.

Emigratie, in 1950 was Nederland vol

Na een korte inleiding begint Lakeman bij de jaren na de tweede wereldoorlog. In 1949 overschrijdt de Nederlandse bevolking de 10.000.000. In de troonrede van 1950 verklaart koningin Juliana dan ook dat "Nederland vol, ten dele overvol is".
Gevolg is dat de regering een emigratiecampagne opzet, die tot gevolg had dat in deze jaren vele geschoolde en ongeschoolde arbeiders emigreren naar landen als Australië en Nieuw-Zeeland. En nadat Nederland 500.000 gezonde, geschoolde en gemiddeld jeugdige Nederlanders tot emigratie had gestimuleerd, ontstond er in de tweede helft van de jaren 50 een tekort aan arbeiders. Op aandringen van de werkgevers werden hiervoor gastarbeiders naar Nederland gehaald. Hoewel "gehaald" een slecht woord is, want de meesten (tot 1968 zelfs 75% !) kwamen spontaan. Dus het vaak gehoorde argument dat wij de gastarbeiders hierheen "gehaald" hebben is fout; de meerderheid kwam spontaan naar Nederland.

Nadat de gastarbeid op gang was gekomen ontstonden er al snel discussies over de vraag of dat een goede zaak was voor de Nederlandse samenleving. Vreemd genoeg was het juist in die tijd rechts Nederland, in het bijzonder de werkgevers, die de gastarbeid juist wilde stimuleren, terwijl links Nederland, met name ook de vakbeweging daar grote bedenkingen tegen had. Ook de PvdA zat op deze lijn. Zo stelde zij in de jaren 70 nog voor om een extra heffing op te leggen aan bedrijven voor elke buitenlandse werknemer die zij in dienst hadden. De regering Den Uyl stelde over de gastarbeiders dat "noch de belangen van de vreemdelingen zelf noch die van de Nederlandse samenleving met hun komst zijn gediend." Ook wordt gewaarschuwd tegen het ontstaan van getto's, het dichtslibben van de randstad, woningnood, sociale spanningen. De regering stelde bij herhaling dat "Nederland geen immigratieland kon en mocht zijn". En dat allemaal in een tijd dat er slechts enkele tienduizenden gastarbeiders in ons land woonden. Nu twee á drie miljoen vreemdelingen ! Kortom, alles wat we nu ondervinden, daar werd in de jaren 70, toen de grootschalige immigratie nog op gang moest komen, zelfs van regeringswege voor gewaarschuwd.

En daarmee komen we bij één van de kernpunten van Lakeman's boek, namelijk dat alle regeringen sinds de jaren 60 met de mond hebben beleden dat Nederland geen immigratieland was, maar feitelijk door allerlei maatregelen de immigratie alleen maar bevorderd hebben. Lakeman verwijt al deze regeringen, van links of van rechts, collectief het Nederlandse volk voor te hebben gelogen over deze zaak.
Legalisaties, gezinshereniging, hernieuwde werving, vluchtelingen; dat alles heeft ertoe geleid dat de ongeveer 100.000 gastarbeiders in de jaren 70 zijn uitgegroeid tot het enorme aantal allochtonen dat nu ons land bewoont.

In het midden van de jaren 70 vindt er in bepaalde sectoren van de samenleving een omslag plaats. Waren het tot die tijd met name de werkgevers die voorstander waren van arbeidsimmigratie, vanaf die tijd werd deze fakkel overgenomen door hun tegenpool, de linkse intelligentsia; journalisten, linkse dominees, advocaten, benoemden zichzelf als woordvoerders van de immigratielobby. En zoals zo vaak bij de linkse stokpaardjes, gebeurde dit met grove morele intimidatie van de tegenstanders. Sinds linkse journalisten zich meester hebben gemaakt van het immigratiedebat is er in Nederland een McCarthy-achtig sfeertje ontstaan, waarin elke nuchtere discussie over immigratie en buitenlanders is gesmoord. Ook dit is één van de grondthema's van het boek; Lakeman wil een nuchter, cijfermatig onderbouwd tegenwicht geven tegen de eenzijdige berichtgeving uit de media.

En dat brengt ons bij het derde thema van het boek. Wat kost de immigratie ons, puur in geld uitgedrukt. Één van de punten die altijd wordt aangevoerd is dat de buitenlandse werknemers toch hebben meegeholpen onze economie op te bouwen. Lakeman laat geen spaan van dit standpunt heel. Al snel na de komst van de gastarbeiders sloeg in Nederland de economische crisis toe van de jaren 70. De bedrijven moesten saneren en juist ongeschoolde arbeiders werden het eerst ontslagen. Juist de gastarbeiders raakten het meest werkloos. En hoewel in bijna alle wervingsverdragen (ook in die met Turkije en Marokko) een terugkeerverplichting was opgenomen, bleven de gastarbeiders hier, ook nadat ze werkloos waren geworden. Sterker nog, men kreeg het recht om de gezinnen over te laten komen. Al gauw bedroeg de werkloosheid onder Turken en Marokkanen ongeveer 40%, waarbovenop ook nog het zeer hoge WAO-percentage (meer dan 20%) moet worden opgeteld. Kortom, de gastarbeiders hebben slechts zeer korte tijd economisch gezien iets opgeleverd voor Nederland, daarentegen hebben ze vele jaren geld gekost. Dit geldt des te meer voor andere groepen immigranten, zoals asielzoekers, Surinamers en Antillianen. Lakeman berekent dat een asielzoekersechtpaar met drie kinderen, die gedurende de rest van hun leven hier mogen blijven, Nederland gemiddeld bijna 900.000 gulden kost. Rekent u maar uit hoeveel geld de hele asielzoekersindustrie ons kost als u weet dat dit jaar ongeveer 50.000 mensen asiel zullen vragen in Nederland.
Lakeman maakt een schatting dat de hele gastarbeiderimmigratie ons tot nu toe 70.000.000.000 (70 miljard !) gulden heeft gekost. En naar hijzelf ook aangeeft is dit een absolute minimumschatting. Zelf gaf hij in een interview aan dat de werkelijke kosten waarschijnlijk een veelvoud hiervan bedragen. En als we bedenken wat er in Nederland een grote tekorten zijn op het gebied van bijvoorbeeld onderwijs en gezondheidszorg, is dit een schandalige geldverspilling van de eerste orde.

De lasten afgewenteld

En deze rekening wordt betaald door de gewone Nederlander. Via kortingen op uitkeringen en loonmatigingen heeft de gewone Nederlander dit bedrag opgebracht. Daarentegen heeft juist een linkse elite (via de asielzoekerindustrie) en een rechtse ondernemerselite (die profiteert van goedkope buitenlandse werknemers) zich verrijkt aan de immigratie. Lakeman is somber. Omdat immigranten die zich hier reeds gevestigd hebben altijd weer nieuwe immigranten zullen aantrekken, vreest hij dat de immigratie niet zal stoppen. Bovendien is hij bang dat het toenemende aantal allochtonen de basis van onze samenleving zal aantasten; hij wijst hierbij in het bijzonder op de achteruitgang in het onderwijs door de grote concentratie allochtonen.

Al met al een onthullend boek, dat een onthutsende blik geeft op de gedragingen van de Nederlandse overheid. Maar het is tekenend dat dit boek tot geen enkele politieke oprisping heeft geleid; geen kamervragen, geen debatten, geen journalisten die de kamerleden confronteren met gegevens uit het boek. Dit is het zoveelste teken dat de politiek zich in een glazen stolp bevindt, afgeschermd van het Nederlandse volk en een wereldje op zichzelf is geworden. En helaas, de journalistiek, de bewaker van onze vrijheid, speelt als het gaat om immigratie en multiculturaliteit niet die rol die van haar verwacht mag worden. Sprak links in de jaren 60 van een "militair-industrieel" complex, tegenwoordig zou men van een "journalistiek-politiek" complex kunnen spreken. Een kongsi die alles onder de doofpot stopt, uiteindelijk tot zeer grote schade voor het Nederlandse land en volk.