HEEMLAND 09 (zomer 1997)

 

PARTIJPOLITIEK

De gebeurtenissen rond de nationaalgezinde partijen zijn voor de redactie een belangrijk onderwerp. Spijtig genoeg is er weinig positief nieuws te melden. De bestuurscrisis bij het Nederlands Blok waar activisten keer op keer na korte tijd uitgerangeerd worden, het afketsen van de fusiebesprekingen tussen de twee partijen uit de centrum-stroming, Centrumdemocraten en Nationale Volkspartij/CP'86, de overstap heen en weer van enige leden waaronder de heren Spanjersberg en Ruitenberg en de overlangse splijting van de CP'86 hebben vooralsnog niets opbouwends opgeleverd. Oud CP'86-voorzitter Ruitenberg werd door Janmaat net zo hard geroyeerd als hij eerst met tromgeroffel werd binnengehaald, dat toen er niemand meestapte naar de Janmaat-CD; hij mag z'n wonden likken bij de Volksnationalisten Nederland. Van der Spek, voorzitter van de fractie te Delft die het waagde met anderen te protesteren tegen de overvaltactiek van Janmaat bij "fusiebesprekingen" tussen zijn CD en CP'86, vloog op een Janmaat passend moment de laan uit en 'Rotterdam' en 'Amsterdam' werden onder curatele gesteld. De nieuwste versie van CP'86 houdt zich bezig met hagiografie rond Rudolph Hess, met welke heldenverering wij helemaal niets van doen willen hebben. Zulke bezigheden stroken niet met onze politiek.

Partij-organisatorisch is nationaalbewust Nederland een lappendeken aan het worden door een voortgaande versnippering, waarbij vergeleken de situatie in Vlaanderen ons als een verademing voorkomt. De versnippering wordt in niet geringe mate door leidende figuren in de diverse partijen zelf veroorzaakt. De grillen en grollen van een paar bestuurders bepalen de sfeer en fnuiken zo elementaire vormen van fatsoen en gevoelens van vertrouwen en betrokkenheid, waar een vereniging het van moet hebben als ze wil groeien.

Hoezeer Nederland toch behoefte heeft aan een doelbewuster optredende oppositiebeweging, wordt ons dagelijks bijgebracht door de media, wanneer regering, parlement of gemeentebestuur weer geen of onvoldoende rekening houden met de belangen van ons land en volk. Zonder dat ons volk er ooit over geraadpleegd werd en zonder enige schroom, gaan de spraakmakende politieke partijen van 'paars' en van CDA tot Groenlinks op landelijk en plaatselijk niveau door met de steun aan het multicultureel maken van Nederland en met de aanpassing aan de Europese monetaire en politieke normen volgens het verdrag van Maastricht en van Amsterdam, alles tot meerdere eer en glorie van de heren Kok en Zalm, alles ongeacht lasten en kosten voor de burger. De neoliberale ideologie en fraseologie die erbij passen, kunnen niet verhullen dat op alle fronten door de autochtone burgerij ingeleverd moet worden ten behoeve van multicultuur, grootkapitaal en Europa. Het nationale belang en Uw belang als Nederlands burger tellen nauwelijks mee in de afwegingen van parlement en regering.

Veel Nederlanders rekenen zich onder 'paars' wel materiëel rijk door het 'poldermodel', maar dit belachelijk geprezen succes is goeddeels het gevolg van de explosief gestegen huizenprijzen. En wie veroorzaakte dit: de overheid, die door wettelijk bepaalde, fikse jaarlijkse huurstijgingen en door massale immigratie als garantie voor langdurige, forse schaarste op de woningmarkt de mensen dwingt om de gevraagde, buitensporige prijzen voor wonen, een soort superinflatie te betalen. Het poldermodel is niet los te zien van de schaarste op de woningmarkt en de explosie van de huur- en koopprijzen. De slechte keerzijde vol nadelen van het "succes" is vooralsnog voor de onfortuinlijke pechvogels en voor het nageslacht. En voor de meeste bezitters is het al bij al nog slechts een papieren rijkdom omdat alle kapitaalgoederen opgewaardeerd zijn. Als de huidige politieke gezagsdragers weer weg zijn, mag Nederland het gelag betalen en worden ook de nieuwe rijken zich de armoede om hen heen, het gebrek aan ruimte en de teloorgang aan leefbaarheid in dit land bewust. Bij het geroemde poldermodel zijn natuurlijk meer kanttekeningen te plaatsen over het gevoerde beleid van opeenvolgende regeringen.

Het is de hoogste tijd voor een duidelijk offensief tegen het neoliberale denken en doen. Ons volk zelf dat in getal nauwelijks groeit en in eigen land op veel plekken reeds in de minderheid gedrongen wordt, moet weloverwogen keuzes kunnen maken voor zijn verdere toekomst. Het nationaalgezinde politieke model biedt zo'n mogelijkheid voor andere keuzes. Maar dan moet in eigen gelederen het roer om, het gesprek geopend en de eendracht nagestreefd. Pas dan komt er weer politiek vooruitzicht voor onze doelen; anders blijft het ondankbaar morrelen in de marge.

De redactie

 

Geen debat bij de Janmaat-CD (lente 1997)

De gebeurtenissen rond de nationaalgezinde partijen zijn voor de redactie een belangrijk onderwerp. Spijtig genoeg is er weinig positief nieuws te melden. De bestuurscrisis bij het Nederlands Blok waar activisten keer op keer na korte tijd uitgerangeerd worden, het afketsen van de fusiebesprekingen tussen de twee partijen uit de centrum-stroming, Centrumdemocraten en Nationale Volkspartij/CP'86, de overstap heen en weer van enige leden waaronder de heren Spanjersberg en Ruitenberg en de overlangse splijting van de CP'86 hebben vooralsnog niets opbouwends opgeleverd. Oud CP'86-voorzitter Ruitenberg werd door Janmaat net zo hard geroyeerd als hij eerst met tromgeroffel werd binnengehaald, dat toen er niemand meestapte naar de Janmaat-CD; hij mag z'n wonden likken bij de Volksnationalisten Nederland. Van der Spek, voorzitter van de fractie te Delft die het waagde met anderen te protesteren tegen de overvaltactiek van Janmaat bij "fusiebesprekingen" tussen zijn CD en CP'86, vloog op een Janmaat passend moment de laan uit en 'Rotterdam' en 'Amsterdam' werden onder curatele gesteld. De nieuwste versie van CP'86 houdt zich bezig met hagiografie rond Rudolph Hess, met welke heldenverering wij helemaal niets van doen willen hebben. Zulke bezigheden stroken niet met onze politiek.

Partij-organisatorisch is nationaalbewust Nederland een lappendeken aan het worden door een voortgaande versnippering, waarbij vergeleken de situatie in Vlaanderen ons als een verademing voorkomt. De versnippering wordt in niet geringe mate door leidende figuren in de diverse partijen zelf veroorzaakt. De grillen en grollen van een paar bestuurders bepalen de sfeer en fnuiken zo elementaire vormen van fatsoen en gevoelens van vertrouwen en betrokkenheid, waar een vereniging het van moet hebben als ze wil groeien.

Bij nationaalgezinde politieke partijen was nauwelijks sprake van discussie over eigen politiek handelen en van bezinning op de grondslag. Voor deze partijen die voor zichzelf toch voor een belangrijk gedeelte van hun standpuntbepaling impliciet uitgaan van argumenten en sentimenten voortkomend uit nationale belangen, was er eigenlijk alle reden om hierbij aan te sluiten en om enige reactie op deze stroom van artikelen in de media over de nationale identiteit te leveren. Dat bleef echter achterwege of het werd misschien, wat zeer gebruikelijk is, bij de pers geweigerd. Feit is dat er in de eigen geschriften weinig op werd ingegaan. Vragen die over de aangeroerde onderwerpen in nationaalgezinde kring aan de orde gesteld hadden kunnen worden, zijn er natuurlijk best. Of was men zo beginselvast dat een gedachtenwisseling in de gelederen overbodig was en had men eenvoudigweg helemaal geen behoefte aan een fundamentele bezinning? Over de vrijmoedigheid van overtuiging van veel leden kan, zeker waar het de politieke parij Centrumdemocraten betreft, gerede twijfel bestaan.

De in het voorjaar van 1994 gekozen gemeenteraadsleden lieten een zeer verdeeld beeld zien. Sommigen hielden stand en hebben hun beste vermogens ingezet om naar hun inzicht de visie van de CD te verwoorden, maar anderen wrongen zich in allerlei bochten, liepen gewoon weg of bleven thuis. Er is natuurlijk de menselijke factor van grote psychische druk die zulk vluchtgedrag verklaart. Niet iedereen is bestand tegen aanhoudende beledigingen, vernederingen en tegenwerking tot zelfs broodroof toe, zo kenmerkend voor de repressie van 'officiëel Nederland' tegen vaderlandslievende medeburgers. De publieke verkettering in de media vreet aan de ziel, in eigen omgeving wordt men daarop aangesproken en niet op wat men werkelijk denkt en doet. Voor men het weet, mag men zich eindeloos gaan verdedigen tegen allerlei vooroordelen en insinuaties. Ook de zeer geringe macht en middelen van de partij zelf en, spijtig genoeg, gewoon slecht bestuur wreekten zich.

Van een debat bij de Janmaat-CD kon niets terecht komen. Alleen al het opperen van gesprekken, zowel politiek als organisatorisch, werd door de partijleiding allerminst op prijs gesteld, laat staan het voeren, en het werd willekeurig afgestraft. Partijuitbouw vond nauwelijks plaats in het ruim tienjarige bestaan met inbegrip van vele jaren vertegenwoordiging in het parlement. De CD lijkt onder het praktisch absolute bewind van Janmaat opzettelijk klein gehouden te zijn. Effectieve worteling in de samenleving waardoor mensen openlijker voor hun politieke mening uitkomen, deelneming aan verkiezingen geen punt is en grote demonstraties te houden zijn, is niet bereikt.

 

Terug naar Heemland 09, Ten geleide

Terug naar archief Heemland 1997-98

 

 

 

einde van Heemland 09

Naar Heemland 10, Ten geleide

e-post: heemland@heemland.nl