Hoezeer Nederland behoefte heeft aan een doelbewuster optredende oppositiebeweging, wordt ons dagelijks bijgebracht door de media, wanneer regering, parlement of gemeentebestuur weer geen of onvoldoende rekening houden met de belangen van ons land en volk. Zonder dat ons volk er ooit over geraadpleegd werd en zonder enige schroom, gaan de spraakmakende politieke partijen van 'paars' en van CDA tot Groenlinks op landelijk en plaatselijk niveau door met de steun aan het multicultureel maken van Nederland en met de aanpassing aan de Europese monetaire en politieke normen volgens het verdrag van Maastricht en van Amsterdam, alles ter meerdere eer en glorie van de heren Kok en Zalm, alles ongeacht lasten en kosten voor de burger.

De neoliberale ideologie en fraseologie die erbij passen, kunnen niet verhullen dat op alle fronten door de autochtone burgerij ingeleverd moet worden ten behoeve van multicultuur, grootkapitaal en Europa. Het nationale belang en Uw belang als Nederlands burger tellen nauwelijks mee in de afwegingen van parlement en regering.

Veel Nederlanders rekenen zich onder 'paars' wel materiëel rijk door het 'poldermodel', maar dit belachelijk geprezen succes is goeddeels het gevolg van de explosief gestegen huizenprijzen. En wie veroorzaakte dit ?: de overheid, die door wettelijk bepaalde, fikse jaarlijkse huurstijgingen en door massale immigratie als garantie voor langdurige, forse schaarste op de woningmarkt de mensen dwingt om de gevraagde, buitensporige prijzen voor wonen, een soort superinflatie te betalen. Het poldermodel is niet los te zien van de schaarste op de woningmarkt en de explosie van de huur- en koopprijzen. De slechte keerzijde vol nadelen van het "succes" is vooralsnog voor de onfortuinlijke pechvogels en voor het nageslacht. En voor de meeste bezitters is het al bij al nog slechts een papieren rijkdom omdat alle kapitaalgoederen opgewaardeerd zijn.

Als de huidige politieke gezagsdragers weer weg zijn, mag Nederland het gelag betalen en worden ook de nieuwe rijken zich de armoede om hen heen, het gebrek aan ruimte en de teloorgang aan leefbaarheid in dit land bewust. Bij het geroemde poldermodel zijn natuurlijk meer kanttekeningen te plaatsen over het gevoerde beleid van opeenvolgende regeringen. Het is de hoogste tijd voor een duidelijk offensief tegen het neoliberale denken en doen. Ons volk zelf dat in getal nauwelijks groeit en in eigen land op veel plekken reeds in de minderheid gedrongen wordt, moet weloverwogen keuzes kunnen maken voor zijn verdere toekomst. Het nationaalgezinde politieke model biedt zo'n mogelijkheid voor andere keuzes. Maar dan moet in eigen gelederen het roer om, het gesprek geopend en de eendracht nagestreefd. Pas dan komt er weer politiek vooruitzicht voor onze stroming; anders blijft het ondankbaar morrelen in de marge.

De redactie

terug naar hoofblad heemland

terug naar Heemland archiefjaar 1997

naar Heemland archiefjaar 1998

naar Heemland 11, Verkiezingen